Het is al vrijdag in de morgen.
Ik ben al de hele week niet naar school geweest omdat ik het gewoon niet aan kan.
Stel je voor dat mij vlecht alleen een begin was van iets heel groots, dat Alison iets veel ergers van plan is. Heb ik dan even geluk dat ik niet op school bent.
Maar het is ook Josh. Hoe moet ik hem nu onder ogen komen nadat er zoiets is gebeurd. Trouwens Alison had gelijk zonder me haar ben ik niks, me haar was het enige dat ik mooi vond aan mezelf waar andere mensen ook jaloers op kunnen zijn. Maarja nu is het weg het enige wa me maar een beetje mooi maakte.
Nu zal Josh me vast ook niet meer op me zijn omdat ik lelijk ben met kort haar. Alsof hij ooit verliefd op me was.
Dat hij als populaire jongen de enige is dat me niet uitlacht of negeert en altijd lief naar me lacht en niet op Alison is en me mee naar de bios vroeg betekent het toch niet meteen dat hij op me is.
Maar ik voel me echt depresief. Ik eet niet, ik drink niet, ik was mezelf niet, ik borstel me kort haar niet eens dat nu helemaal in de klit zit. Kort samen gevat is zit helemaal alleen in me bed depresief te zijn omdat ik zo vreselijk leven heb.
Gelukkige hoef ik volgende week niet naar school omdat ik 2 weken vakantie heb. Maar ja daarna ga ik wel gewoon naar school, als ik dat durf tenminste.
Nadat ik paar minuten wakker ben val ik alweer in slaap.
Ik ben in een bos.
Maar niet zomaar een bos.
Het is een bos met inplaats van groen gras goud gras.
De bomen hebben groen groen bladeren maar Maar roze.
Opeens hoor ik wat verder op paarden het gehinik en ga er meteen op af. En wat ik zie is echt geweldig, het waren geen paarden maar unicorns.En het aller gekste was dat er paar unicorns aan het spelen in een rivier voel met glitter.
Omg dat is gewoon net als in mijn kartonen doos bij handarbeit.
Ik heb altijd een trekje gehad dat als ik in een rare sitiatie zit met me haar speel. En tot mijn verbazing had ik weer een lange vissengraat, hij is langer dan het ooit is geweest, en het leek wel bijna even goud als het gras.
Ik was hele door het dolle heen en opeens kwam er een unicorn naar me toe, ze zakte door der knieeen als teken dat ik op der rug mag.
Snel klom ik op der rug en bracht ze me naar de top van de heuvel. En wat ik daar zag was gewoon het aller mooist wat ik ooit heb gezien. Want daar boven aan die heuvel stond Josh.
Snel klom ik van het rug van de unicorn af en rende naar Josh. "
"Christine eindelijk kunnnen we samen zijn zonder dat iemand ons tegen houd, zonder dat iemand jou verschut wilt zetten, en zonder dat iemand hier je haar af wilt knippen, hier zijn alleen jij en ik" zei Josh romatisch terwijl hij me hand vast hield. Langzaam boog hij zijn hoofd naar me toe. Omg hij probeerd me te kussen, klinkt misschien triest maar ben 15 en heb nog nooit iemand gekust en weet ook helemaal niet hoe het moet. Maar raar genoeg boog ik op mijn hoofd naar hem toe. En net toen onze monden elkaar raakte begon de aarde te schudden.
Is hier sirrieus een aardbeving in me mooie droom wereld. Opeens regende het het ook keihard en werden we allebei nat. En dan opeens zomaar in het niets BAM een bliksemschicht. Het aller gekste was dat op de plek waar net de blikseminsloeg opeens een gedaante tevoorschijn kwam. NEEEEEEEEEE!!!! De gedaante in de bliksem is Alison.
"HAHA jij dacht zeker wel te kunnen vluchten he naar je dom droom wereldje en dan mijn Josh af te pakken, maar ik zweer ik zal je overal vinden en vernietigen.
De aardbeving werdt alleen maar erger en daardoor werden ik en Josh gescheiden. "Christine" schreeuwden Josh nog terwijl hij steeds verder ging.
Opeens stond Alison naast me met een reuze schaar en knipte ze me haar weer opnieuw af. En de pijn van dat ik me haar verloor leek wel erger te zijn dan de eerste keer.
Ik viel huilend op de grond. Moet Alison dan werkelijk alles verpesten zelfs in me droom wereld.
"Aaauuw bitch nu ik een eind aan je middelbare school leven heb verpest je NEP relatie met Josh en je haar heb geëindigd doe ik het nu met je leven".
Plotseling werdt Alison enorm en was ze net zo groot als een reus. En ze probeerde me met der reuze voet te plette
Ik probeerde nog weg te vluchten maar er was gewoon geen ontkomen aan.
"Dag dag Christine " schreeuwden ze nog voor dat ze me pletten.
En op het moment dat ik denk dat ze me plet wordtik bezweet wakker in me bed. Gelukkig het was maar een droom. Maar het beangstigden is nog wel dat het zo echt leek, ook al de emoties die ik voelde zoals toen ik Josh zag en toen me haar weer werd afgeknipt. Alison moet ook echt overal zijn om me leven te verpesten.
Paar minuten lang sta ik gewoon voor me uit te staren als er opeens aan me deur wordt geklopt.
Shit! Zou dat Alison kunnen zijn. Is het misschien dat die droom een waarschuwing was voor iets ofzo. "Binnen" roep ik snel met een angstigen stem voor wat komen gaat.
De deur opende en daar voor de deur stond de huishoudster Maria. Ik was zo blij en opgelucht tegelijk dat het nirt Alison was ofzo maar gewoon een vertrouwd iemand.
Ze ging aan het voeteind van me bed zitten en vroeg voorzichtig of het wel goed met me ging. Toen ik geen antwoord gaf begon ging ze gewoon verder met praten. "Heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws, welke wil je eerst horen". "Uhmm begin dan maar met het slecht nieuws" besluit ik dan aarzelend. "Je ouders weten wat er is gebeurd, ze komen morgen naar huis toe om weer een gesprek te houden".
"Neeee niet weer een gesprek toch, ze gaan toch altijd over dat ze zich schamen voor mij en dat ik meer ruggengraat moet tonen" zeg ik verdrietig. "Ja maar je moeder zei via de telefoon dat ze je wat moeten vertellen dat je leven misschien kan veranderen". "Wat dan" vraag ik nieuwschierig. "Ja dat weet ik niet dat vertellen ze je morgen dus" zegt Maria terwijl ze de kamer uit wilt lopen. "Maria stop" roep ik der nog vlug na. "Ja wat is er Christine". "Nou je had toch ook goed nieuws wat is het". "Oooowwja goed dat je me riep was het zelf helemaal vergeten" ze liep heel opgewonden terug naar me bed dus volgens mij is dat wel een goed teken. "Nou kijk ik heb je iphone gevonden in het voor vakje van je tas, en ik moet zeggen dat je best wel veell berichten hebt, ze zijn vast van klasgenoten die zich zorgen maken denk ik zomaar" snel gaf ze me iphone aan en liep ze snel me kamer uit.
Is dit serrieus het goed nieuws. Ik had echt wat beters verwacht, vooral omdat ik weet dat mijn klasgenoten zich nooit zorgen maken om mij. Ze lachte me altijd alleen maar uit of negeerde me, waarom zouden zich dan nu wel opeens zorgen over maken. Ik ga dus echt niet die berichten bekijken straks zie ik nog das ze me allemaal uitlachen en uitschelden. Of wacht misschien heeft Alison nog wat gedaan via sociaal media. Ja dat hoef ik niet te zien en weet daarom zeker dat ik die berichten niet ga bekijken. Dan opeens trilt me telefoon. Ooww ik heb een berichtje. Oke Christine gewoon negeren. Maar dan krijg ik er nog meer. Oke nu ben ik wel benieuwd van wie ik allemaal berichtjes heb gekregen. Ik ga het nu gewoon bekijken. Hoop zo dat er geen van Alison zijn want dat betekent niet veel goeds.
JE LEEST
The Mermaids Island
AléatoireChristine is altijd al heel verlegen geweest. Dat is ook de rede waarom ze eigenlijk geen vrienden heeft. Ze word heel erg gepest door Alison en haar vrienden die haar altijd voor schut proberen te zetten. Zo zijn de ouders van Christine absoluut ni...