The secret of Pollocks

Chapter II

Minulat ko ang mga mata ko nang maramdam ko ang malamig na hangin na dumampi sa pisngi ko. I was looking at the ceiling for about 3 min. without any thougths running in my head. Bumangon ako nang maramdaman kong gising na talaga ang diwa ko. And only I realized na nasa loob na pala ako ng isang kwarto, kung ganun nakatulog ako, pero paano ako nakarating dito? I was stunned with the beautiful view na nahagip ng paningin ko sa labas ng bintana. I can view the vast green field outside as well as the beautiful blossom of the fire tree. Ahhhhhh...heaven. I feel so calm and at peace whith this kind of welcoming view.

Nag ikot ikot ako sa loob ng kwarto, merong akong sariling malaking bathroom, may sarili din akong walk in closet, pero wala pang laman ang mga ito, dinampot ko ang bag kung saan naglalaman ng mga damit ko, at nagsimula nang maligo.

Lutang ang isip ko habang nag sashower, kinakabahan ako sa di malamang dahilan, hindi ko alam kung papano ko haharapin ang napangasawa ko. Anong klaseng tao ba siya? I wore my burgundy V-neck long sleeve t-shirt and Navy blue denim jeans, ok na tong outfit ko. Nilagyan ko nang konteng liptint ang labi ko, napakaputla kase ng mukha ko. Natigilan ako sa pagsasalamin nang may napansin akong anino sa repleksyon ko. Kaya bigla kong nilingon ito para malaman kung ano yon pero wala naman, guni-guni ko lang siguro.

Tok.tok..tok.. Nagulat ako nang may biglang kumatok sa pinto, kaya kaagad koi tong nilapitan at buksan, yong babaeng Korean Japanese, "Miss, handa na po ang agahan niyo." Sabi nito sa akin, at kaagad na tumalikod. Tamang tama nagugutom na rin ako. Nakaramdam ako ng kaba sa dibdib ko, magkikita na kaya kami? Baka kanina pa siya nandoon sa baba at hinihintay ako. Huminga ako ng malalim at kaagad na sumunod sa katulong na kanina lang kumatok sa akin. Mabilis ang paglalakad nito kaya binilisan ko rin ang paglalakad. Nakarating ako sa napakalaking dining hall, may napakahabang mesa at maraming upuan ang naka helera dito, marami siguro ang nakatira dito kaya ganyan nalang kahaba ang mesang yan. May malaking chandelier na nakakabit dito. "Miss" tawag sa akin ng babae at tinuro niya sa akin kung saan ako uupo, maya maya may isang matandang lalaki na lumabas galing sa isang pinto, kung titingnan sa ayos nito mukha siyang chief dito, tulak tulak nito ang isang food trolley.

"Good mornig miss." Ngiting bati nito sa akin sabay lapag ng masarap French toast casserole with egg and bacon at hot brewed coffee. Ako lang baa ng kakain dito?

"Uhmmm excuse me, ako lang ba mag isa ang kakain dito?" pagtatakang tanong ko sa chief, na biglang ngumiti at tumango.

"Yong amo mo? Hindi ba siya kakain dito?" kanina pa ako kinakabahan dahil akala ko nandito siya pero wala nama pala. Hindi kaya wala siya dito?

" Masama ang pakiramdam ni Sir Pollocks kaya hindi ka niya masasabayan." Kaagad na sa sagot nito, Pollocks? Pollock pala ang pangalan niya. Ang totot kase niyan hindi ko talaga alam kung ano ang pangalan niya basta ang alam ko kasal na ako ditto at pinamamadali nila akong ipadala dito. 

Pagkatapos kung kumain ay napagdesisyunan kong maglakad lakad sa labas. Hindi parin ako kampante dahil hindi ko pa namemeet in person ang napangasawa ko, anong klase tao kaya siya? Mabait kaya siya?

Napahinto ako nang makita ko ang napakagandang puno ng mga fire tree, grabe ang ganda, kinapa ko ang cellphone ko para kumuha sana ng litrato pero wala ito dito, sayang naman. Naglakad lakad ulit ako hanggang makarating ako sa tabi ng lake. 

The water is so calm, ang sarap sigurong maligo dito lalo na at pawis na pawis na ako sa nilayo ng lakad ko. Hinubad ko ang suot kong damit at jeans at tatalon na sana nang may bigla kong naalala. Ang pangalan nang napangasawa ko, Pollocks. What a coincidence kapangalan niya ang Pollocks na nakilala ko 3 years ago, napangiti ako sa sarili ko nang biglang pumasok sa asip ko na baka ang lalaking napangasawa ko ay ang Pollocks na yon, pero napakala imposible naman na mangyare yon dahil matagal nang nevermid. I suddenly feel a deep sadness and regrets nang maalala ko ulit ang masakit na ala-alang yon. I take a deep breath as the pain in my chest were getting worst and trow myself to the cold water and do a couple of stroke., binuhos ko lahat ng sama ng loob ko sa palangoy hindi ako tumitigil hanggat hindi ko nararamdaman ang matinding pagod at pananakit ng katawan.