Mortem || Namjin

special

- Sana bir inci vermiştim, neden hala yürüyorsun?

Tarlaya giderken aniden duyduğu sesle hafifçe sıçramış Seokjin.

- Uh aniden gelince korkuyorum.

Yüzünü örten siyah kumaştan dolayı göremediği yüzüne bakmaya deneyerek mırıldandı.

- Hem satmaya kıyamadım. Çok güzeldi.

Ölüm kumaşı tutup boynuna kadar çekiştirmiş. Minik bir tebessümün bile rahatça belli olmasına sebep olduğu gamzelerine parmağını bastırmak istemiş Seokjin.

- Yorulmaya değecek kadar mı güzeldi?

Düşünmeden cevaplamış soruyu.

- Evet.

Ölüm herhangi bir şey söylemeden onunla birlikte yürümeye başlamış. Tarlaya kadar yan yana, sessizce yürümüşler.

- Namjoon, düşünceli duruyorsun. Sorun mu var?

Ölüm gözlerini yerden kaldırmadan cevaplamış onu yüzündeki zoraki gülümsemeyle.

- Hayır, bir sorun yok.

Seokjin kafasını sallayıp devam etmiş yoluna. Tarlaya vardıklarında bir bahaneyle ayrılmış Seokjin'in yanından Ölüm.

Bugün garipti diye düşünmüş Seokjin yabani otları temizlemek için tarlaya girmeden önce.

Gün boyu kafasından çıkmayan çocuğu düşünerek gölün kenarına oturmuş Ölüm. Kendine verdiği sözü tutmuyordu yine. Sevdiği kızın ölümüne sebep olduktan sonra kimseye değer vermeyeceğine yemin etmiş. Ama o, o kadar güzelmiş ki her şeyiyle. Engel olamamış kendisine.

- Sana zarar vermek istemiyorum Seokjin ama senden uzak kalamıyorum.

Kısacıkkk bir geçiş bölümcüğü. Bana kalsa hemen öpüştürürüm ama saçma olur o yüzden bekleyin pls.

Neyse neyse seviyorum sizi. İyi okumalar 💙💙