Uyumamalıyız!

1.bölüm /daha az uyku !

Yeni yeni olayların farkına varıyorum...

-uyumamam lazım ! uyumam lazım!
Her gün aynı kelimeleri söyleyip duruyorum ve bir işe yaramıyor her zaman bünyeme yenik düşüyorum ve uykuya dalıyorum,sabah olduğunda ise yeni doğmuş bir bebek gibi hayatı sorguluyorum. artık bu duruma az çok alıştım kimseyi hatırlamıyorum dersler bu yüzden çok zor geçiyor , üniversite birinci sınıfım buraya kadar nasıl geldim bilmiyorum. bu yüzden her şeyi not almaya başladım. Onları okuyorum ve yine hiç bir şey hatırlamıyorum doktorlar bunun bir tedavisinin olmadığını söylüyorlar,dünyada sadece üç kişi de varmış piyangonun biri bana vurdu işte bundan şikayetçiyim . Her zaman yeninden doğuyormuş gibi ve hiç bir şey hatırlamadığınızı düşünün ne kadar kötü bir nevi bütün anılarınız yok oluyor ve sizde anca o gün ne yaptığınızı bu şekilde yazarak hayatta tutuyorsunuz...

hiç bir zaman pes etmeyen en yakın arkadaşım var en azından o öyle söylüyor her zaman bana kendini anlatıyor,ama ben yine hiç bir şey hatırlamıyorum. Ailem de varmış ama her gün bana kendilerini tanıtmaktan bıkmışlar nereden mi biliyorum bunu da bana Andereas söyledi o benim en yakın arkadaşımmış her gün bunları bana tekrar ediyormuş, ama hiç bir şey hatırlamıyorum. Evet bu çok kötü galiba beni tek seven kişi o kimse bana tahammül bile edemiyor. Ben bile kendime bazen tahammül edemiyorum insanlar bana nasıl tahammül etsinler ki, kimse benle arkadaş olmak istemiyor keşke tek sorunum bu olsaydı. Bu gidişle evde kalacağım zaten sevgilim olsa onunda uyuduktan sonra hatırlamayacağım bu yüzden çokta dert etmiyorum(çaktırmayın ediyorum)....

( YATMA VAKTİ GELİR)

Anne/ -Canım yatıyor musun ? Luas orada mısın ?
Lucas/-Şimdi yatıyorum ama yarın yine seni hatırlayamayacağım anne ....

-SABA MERHABA YENİ BEBEK-

İşte aynı bu şekilde uyanıyorum ne olduğumu kim olduğumu ve hangi okula gideceğimi bilmiyorum içeride bir kadın var hırsız olabilir sanırsam buraya doğru geliyor,
Anne/- oğlum merhaba ben senin annenim benden korkma (her gün bunu demekten bıktım )
Lucas/-tamam hanım efendi...

Bu kadına fazla güvenmeli miyim? emin değilim, benden nefret ediyormuş gibi fazla benden bıkmış gibi ... Beni yanına çağırıyor mecbur gideceğim onun evinde yaşıyorum sonuçta... çok tedirginim neden hiç bir şey hatırlamıyorum neden hep böyle oluyorum bu neden böyle ben neden böyle bir insanın benim ne suçum var ben böyle yaşamayı tercih etmedim . Kadın çok garip benle ciddi bir konuşma yapacakmış,

Anne/- Şimdi senle ciddi bir şey konuşmam gerekiyor, bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum artık şunu demem gerek artık ben çok yoruldum her gün sana bunu anlatmaktan biliyorum bu anlatıklarımı yarın unutacaksın ama belki bir şeyler olur.Artık sana her gün annen olduğumu anlatmaktan sana bebek gibi bakmaktan yoruldum, beni anlıyorsun dimi tatlım...

Lucas/- Evet bana bakmak zorunda değilsiniz ama beni doğuran ve anne olduğunuzu idda ediyorsunuz... Anneliğin böyle bir şey olduğunu sanmıyorum , böyle olmayı ben tercih etmedim eğer ki ben her şeyi tercih etseydim sizi de anne olarak isteyeceğimi sanmıyorum hanım efendi...

(Lucas odasını odasına çantasını almaya çıkar)

Andreas/- Hey Lucas heyy !
Lucas/- Bana mı sesleniyorsunuz ? Andreas/-Evet. Sana bunları anlatmaktan sıkılacağımı düşünmüyorum ama başlayalım beni dinle dikkatlice! Ben Andreas senin en yakın arkadaşın unutuyorsun her gün bende sana her zaman anlatıyorum bunu bil ki her zaman yanındayım,(hızlıca ona kendine vesaire tanıtır )

Lucas'ın aklı daha da çok karışır ve bu yüzden ne yapacağını bilmiyor,aklında en azından bir fikrin olması lazım ....

Lucas/- (eve gitmeyi düşünmüyorum,sonuçta o kadın bana bakmaktan yorulmuş bende bir şekilde başımın çaresine bakmalıyım.... )
(okul çıkışı)

Andreas/- Nereye gidiyorsun ev gitmen gerekmiyor mu?

Cevap vermeden yoluna devam eder, koşarak okulun oradan uzaklaşır nereye gideceğini bilmediğinden öyle caddelerde koşmaya devam eder. Tabi bunu gören Andreas bir aksiliğin olduğunu anlar ve peşinden gider , çaktırmadan peşinden gitmeye devam eder. Lucas korkmuşa benziyor,adımları daha da hızlanır nabzı her geçen saniye daha çok artar.Yolda duran serseriler Lucas'ı takip etmeye başlarlar ellerinde bıçak ve hızlı adımla yürürler ,Lucas yolları bilmediğinden ara sokağın birine çatar oradan çıkış olmadığından köşe sıkışmıştır,ama Lucas hala olanların farkında değildir. Serserilerden biri bıçağı çıkartır ve yavaş ona doğru yaklaşır , Luca'ın kalp atış hızı korudan daha da çok atar. Andreas bunu görünce ne yapacağını şaşırın ve hemen Lucas'ı kurtarmak için araya girer ama olacaklardan kimsenin haberi yok,serserilerden biri lucas'ı bıçaklar ,Lucas bu arada yere yığılır bunu gören Andreas korkudan hemen onun yanına gitmeye başlar zaten Andreasın bağrışı o serserileri korkutmuşa benziyor hemen oradan uzaklaşan serserilerin ardından çevredeki insanlar gelir ve Lucas'ı kanlar içinde görüp hemen ambulansı arar...

Biri/- Alo ! buraya bir ambulans istiyorum. Kanlar içinde yatan bir çocuk var lütfen acele edin.
Ambulans/-tamam hanım efendi lütfen panik yapmayın ve bize çabuk adresi verin.

O ara adresi verir ve çok gecikmeden ambulans gelir,ama Lucas çoktan kan kayıp etmiş bile Andreas Lucas'ın başında ağlamaya başlar.Hemen ambulansa bindirilen lucas hızlıca hastaneye götürülür.

Hastaneye vardıklarında ilk iş annesine haber verilir, annesi bu haberi duyar duymaz taksiye atlayıp hemen bulundukları hastaneye varır. Lucas çoktan ameliyat odasına alınır,zaten o ara annesi de gelmiştir. Annesinin ağlayışları bütün hastanede duyulur... Lucas ameliyat olurken bir rüya görür bu rüyada bir kız vardır bu kız sarışın kahve renk gözlü ve 160. boylarında bir kızdır. Lucas'ın rüyasındaki kıza bakışları çok farklıdır. Ameliyat üç buçuk saat içinde bitmiştir. durumu gayet iyidir ama Lucas'ın sadece düşündü o kızdır onun kim olduğunu hatırlamaya çalışır çünkü gece yattığında her şeyi unutacağını biliyordur. Annesi odaya gelir ve Lucas'a dolu gözlerle bakar hatasının farkındadır ama bir şey diyemiyordur ,direk ona sarılır ve ağlıya ağlıya ondan özür diler. Lucas'ın onu affetmesi ne gerek yoktur çünkü zaten bu yaşanılanları unutacaktır.
   Lucas'ın bir kaç gün hastanede kalması gerkiyordu, bu yüzden onun yanında kalması için arkadaşı Andreas gönüllü oldu ama annesi yaptı hatadan iyi bir ders çıkarmışa benziyor. üzgün bir ses tonu ile "Onun yanında ben kalacağım" dedi. Lucas'ın siniri hala geçmemişe benziyor, hiç teşekkür bile etmeden durdu.
  
    o günü çok sıkıntılarla atlatan Lucas hastanede geçirdiği ilk günü uyuyarak geçiriyor.

                              ° Sabah °
   
   Sabah kalktığında il sorusu - Benim burda ne işim var? - diye soruya başlıyor olayları kaba taslak anlatan annesi kendi yaptığı kötülüklerden ona bahsetmiyor ki ondan hala nefret etmesin diye.

  Oda ya bir kız giriyor aman tanrım o da ne çok güzel bir kız Lucas'ın ona karşı bakışları değişiyor bu kızı tanıdığını ve bu kızı bir yerden gördüğünü biliyor.
  "pardon özür dilerim galiba yanlış odaya girdim geçmiş olsun ben bu arada Sofia " diyor ve odadan çıkıyor. Lucas bir anda ayaklanarak kızı durduruyor " Sen sen.. beni tanıdın mı? " "Malesef özür dilerim ama çıkaramadım siz kimsiniz?
Lucas' hayal kırıklığına uğruyor ve yüzündeki tebessüm bir anda üzüntüye dönüşüyor. " Neyse ben karıştırdım galiba bir önemi yok " der ve gider. Gözleri dolan Lucas  odasına gider.
Annesi sorar "kim bu kız daha yeni uyandın nasıl hatırlıyosun? " Lucas hiç bir şekilde cevap vermeden yerine oturur ve bir kaç saat boyunca kızı düşünmeye başlar....
Lucas;
- O-o kız tanıyorum ama nasıl olur, kız çok güzel bana neler oluyor...
Lucas aniden ayağa kalkar ve dışarıya çıkar aman Tanrım o da ne o kız Lucas akıllanmamışa  benziyo tekrar kızın yanına gider. "Selammm!, ben Lucas sen? "
gözlerini Lucasa diken kız " Ben Sofia memnun oldum " Lucas artık daha mutlu kızın ismini öğrendi nasıl bir hamle yapmalıydı.
"Ben de " der ve konuşmaya devan ederler bir kaç saat böyle geçer, sonra bi anons o da ne "LUCAS ADINDA GENÇ Bİ ERKEK LÜTFEN ANONS EDİLEN YERE"
"Seni çağırıyorlar galiba kayboldun falan mı? "
-Hayır bilmiyorum ben gitsem iyi olacak tekrar konuşmak istersen bu benim telefon numaram 0567******* "
"Tm kendine iyi bak Lucas" der.
Lucas artık çok mutlu hiç bir şeyi siklemiyor artık gözleri Sofia'dan başkasını görmüyor aman Tanrım bizim ki aşık olmuş ama yarın her şeyi unutacak gibi gözüküyor..
Lucas anons edilen yere gider annesinin kızgın bakışları ile karşılaşır.
"Nerdesin sen ödüm koptu haberin var mı senin nereye gidiyosun ya? "
"Hanım Efendi bana böyle bağırma gücünü kim veriyor bilmiyorum ama eve gitsek iyi olacak teşekkürler"
Annesi daha bişi demicek gibi...