- Chapter One -
Sapphire pov
' Oh anong mukha yan ghorl? dapat masaya ka today is your wedding day!' pa nenermon ng bestfriend kong si Alicia
' Besh na i insicure ako sa sarili ko! sure ka ba? maganda ba ako maayos ba ako? ' halos ma mutla ako sa kaba ko i can't expect na mang yayari ang araw at panahon na ito! Ikakasal ako sa lalaking dating pangarap ko lang, dating inaasam asam ko lang
Halos di ko akalain na sya pala ang i aarange marriage sa akin! omayygaad
' Oo naman besh! ano ka ba! omaaagad its already 5:30pm na besh, need na natin pumunta sa simbahan 30 mins na labg at mag sisimula na!' litanya nito kaya naman napaspas na din ako nang galaw sa pag susuot ng mga galanteng alahas ko lalo na nang takong dali dali akong bumaba at sumakay sa sasakyan papuntang simbahan.
Ilang minuto pa malapit na kami lalong lumakas ang kabog ng aking dibdib at halos mamawis na ako walana rin si bessy humarurut na ang sasakyan nila hahaha.
Halos pag dikitin ko ang dalawa kong kamay ay pag kiskisin sa sobrang kaba, kinikilig ako na ewan! Nakarating na kami nang simbahan halos mamilog ang mata ko sa front pa lang ng pag kakadesenyo parang sobrang garbo na nang aming kasal hindi parang dahil ang garbo talaga umakyat na ako nang hagdan hanggang makarating sa pintuan.
Tumunog na ang kampana senyales na simula na ang pag diriwag onti onting bumukas ang pinto at lumiwanag ang aking pwesto halos mag abot abot ang aking ngiti at luha.
Dating pangarap ko lang ito ngayon ay matutupad na! Nag simula nang tumugtog ang kanta
(Beautiful in White - Westlife)
Halos mangiyak ako sa saya habang lumalakad sa gitna nang kumikinang na carpet.
Sinalubong ako nang aking ama at mama, nginitian ko sila at nag bless, ganon din kala tito at tita. Tinapik naman ni dad si Wind at nginitian.
Nakita ko rin kay mom and dad na nangingilid ang kanilang mga luha ganon din ang magulang ni wind, tanging si wind lang ang walang emosyon. Pero ang alam ko tinatago nya lang ito! ayaw nya pahalata hihi! kinikilig ako lalo.
Nag simula na ang sermonya nang kasal -- lumipas ang ilang oras ay nag bigayan na kami nang vows sa isat-isa. Mag kaharap kami at nag tama ang mga mata kumabog pa ng doble at sobrang bilis ang dibdib ko. Ngumiti ako sa kanya at nag gilid ulit ang luha.
Nag simula na syang mag salita...
“Sapphire, I could promise to hold you and to cherish you. I could promise to be in sickness and in health. I could say, til death do us part. But I won’t. Those vows are for optimistic couples, the ones full of hope. And I do not stand here, on my wedding day, optimistic or full of hope. I am not optimistic, I am not hopeful, I am sure. I am steady. And I know that I am a heart man. I take them apart and I put them back together and I hold them in my hands. I am a heart man. So this I am sure, you are my partner, my lover, my very best friend, my heart, my heart beats for you. And on this day, the day of our wedding, I promise you this: I promise you to lay my heart in the palm of your hands, I promise you… me”. Nauutal nang sabihin nya ito at sinuot ang singsing sa aking palasingsingan, lalo akong na iyak sa mga sinabi nya, i keep his vows his promise... i keep this one of my happiest memories!
Ngumiti ako sa kanya at nag simulang mag salita..
“Wind, You were my reason back then, my reason now, my reason every day. You strengthen my weaknesses, bring focus to my dreams. Here and now I pledge my life to yours, that your dreams become my dreams. No matter where life leads me, I know that as long as you are there, that is where I am meant to be.” mautal utal kong saad sa kanya at lalong naiyak sinuot ko sa kanya ang singsing tanda nang aking pag mamahal na walang hanggan sayo wind...
