This I Promise You [Completed]

Chapter Seventeen

Hindi ko akalaing sa loob ng dalawang Linggo kong mahimbing na tulog ay kay dami palang mangyayari na kahit sino ay 'di inaasahan.

Life is full of surprises, sometimes the least expected things will take place. At first ako ang may sakit, I am the one who needs to be saved from grieve death pero bakit ngayon si Corn na? Bakit?

"Tita, what do you mean by that?" buong tapang kong tanong.

Their expressions changed, they seemed so surprised to see me standing right here aking Corn's whereabouts.

Were they planning to hide this from me?

"Bakit hindi po kayo nagsasalita?"

"Lucia,sweetheart go back to your room--"

"Sinong may ka--ila--ngan ng transplant?" muli kong tanong.

Posibleng nagkamali lang ako ng dinig, maaaring hindi si Corn ang tinutukoy nila.

"Luna, anak magpahinga ka--"

"JUST WHY THE HECK NO ONE'S ANSWERING MY FREAKING QUESTION?! Ma--mahirap po bang sagutin?"

"Nathalie!!"

"Marcos, it's okay huwag mo nang pagalitan ang anak mo."

Nagtataasan na ang mga boses namin. Emotions, nababalutan na ng matitinding emosyon ang bawat isa sa amin.

"Si Corn---he was shot on his left chest and the bullet penetrated straight to his heart kinakailangang maoperahan siya agad or else---"
Hindi na natuloy pa ni Tita ang pagsasalita, she bursted in tears.
Inabutan siya ng isang basong tubig ni Mommy at pinakalma.

Nagpabalik-balik sa isipan ko ang sinabing iyon ni Tita but how strange, I couldn't shed even just a single droplet of tear.
"Sweetie, hey hey kumalma ka. Take a deep breath."

Agad naman akong nasalo ni Daddy nang mawalan ako ng balanse, sinabayan niya ako sa paghinga ng unti-unti kong nararamdaman ang pagsikip ng dibdib ko.

Naging maayos na ang paghinga ko at kumalma na rin si Tita Gabby. They've been planning to visit Corn at the hospital at kanina pa ako nakikiusap sa kanilang sumama. "Please! Daddy I want to see him," I pleaded.

We're in the car at papunta na kaming apat sa hospital.
Yes, pinayagan din nila akong sumama sa huli.
Habang mas lumalapit kami sa hospital mas lalong sumisikip ang dibdib ko.

Nang magtanong kami sa isang nurse tungkol kay Corn, she told us na kasalukuyang nasa emergency room si Corn kaya nagmadali kaming nagtungo doon.

"Tita Gabby, si Corn."
It was Ella, she looked like a mess nang madatnan namin siya sa labas ng emergency room.

Yinakap siya ni Tita at pinaupo nang lumabas na may lumabas na isang doctor mula sa ER.
"Let's go get some juice," saad ko at hinala paalis doon si Ella.

Walang angal siyang nagpahila sa akin, bumili ako ng dalawang juice sa isang vending machine at binalikan si Ella sa cafeteria ng ospital.

"Thank you," pasasalamat niya nang iaabot ko ang isang juice.
"Salamat at dinala mo ako rito, Luna."

"Actually I did it for myself as well, hindi ko kasi alam kung kakayanin ko bang marinig ang sasabihin ng doktor."

Napatingin ako sa kanya ng bigla na lamang itong humagulhol sa iyak habang nakatakip ang dalawa niya kamay sa kanyang mukha and I saw her engagement ring na siyang ibinigay ni Corn sa kanya.

"I'm sorry...first I took Corn away from you tapos ngayon nilagay ko sa panganib ang buhay niya," walang tigil niyang sambit habang umiiyak.

"What do you mean?" kunot-noo kong tanong.

Anong ibig niyang sabihin na inilagay niya sa panganib ang buhay ni Corn? "After nang huli ninyong pag-uusap, Corn kept returning to your house kahit hindi mo siya kinakausap---"

Hindi ko siya kinausap dahil ayaw ko siyang kausapin that time, sadyang hindi ko lang talaga magawang kausapin si Corn dahil wala akong malay sa mga panahong iyon.

"Tapos isang beses I insisted to came along para tulungan siyang kausapin ka, before I came into his life alam ko kung anong klaseng relasyon mayroon kayong dalawa and I saw how devastated and how the two of you suffered just because sumingit ako sa eksena. Ayaw kong nakikita kayong nahihirapan ni Corn kaya ginusto kong makipag-usap sayo at subukang ayusin ang lahat kahit ang pagkakaibigan niyo lang dalawa ang maayos ko dahil yun lang ang pwede kong gawin but hindi iyon nangyari dahil bago pa kami makarating sa inyo we were hijacked by a group of some gang," huminto siya sa pagsasalita at huminga ng malalim.

She's trembling in fear.
"They tried to raped me but Corn, he protected me at all cost at dahil sa panlalaban niya they shot him and fled away."

Madahas akong napatayo sa kinauupuan ko at napakuyom ang aking kamao.
I've been helding it, the pain and anger.

Nilapitan ko siya at saka ako lumuhod upang makapantay siya. I lift her head at saka pinunasan ang mga luha sa kanyang mga mata. "Corn won't be happy to see his girl shedding too much tears," I uttered with a smile plastered on my lips.

"Luna---" she mumbled.

"Hindi mo kasalanan Ella kung bakit nabaril si Corn, kung tutuusin mas kasalan ko pa dahil kung hindi ninyo ako pupuntahan para kausapin none of this would have happened but I won't blame myself, so stop blaming yours. Hindi natin maliligtas si Corn kung magsisisihan tayo lalo na't wala namang may kasalanan sa ating dalawa, it was those bastards who shot him sila ang dapat managot but for now magdasal muna tayo and hope for the best."

Nabigla ako nang yakapin niya ako ng bigla at umiyak siya na parang batang nagsusumbong sa kanyang ina, tch pareho sila ni Corn they act like kids.

Kinalas ko ang pagkakayakap niya sa akin at saka siya tiningnan ulit.
"And one more thing huwag mong sisihin ang sarili mo dahil sa nangyari sa aming dalawa ni Corn, yes he did loved me and thought that he'd be spending the rest of his life with me. Now, let's use AND instead of BUT to complete the sentence---" I paused and smiled sapagkat parang naguluhan si Ella sa gusto kong iparating.

"AND then you came, he found the love he never expected he would have. She found you, the girl he'd spend his lifetime with, the girl who he'll marry, the girl--the girl who'll grant my wish for him."
My voice started to crack habang sinasabi ko ang mga salitang iyon at ramdam ko na rin ang pagbigat ng aking paghinga.

"Kuntento na ako Ella sa kung anong natitira sa amin ni Corn even though all what's left is our friendship...wala na akong mas mahihiling pa," saad ko at saka siya hinalikan sa pisngi.

A/N:

The end is coming guys!!
Go read! Read and read!

Comment down your thoughts kung ano sa tingin ninyo ang magiging katapusan.