This I Promise You [Completed]

Chapter Eleven

It been 3 weeks since the graduation at tuwang-tuwa ako dahil napagdesisyonan muna ni Daddy na mamalagi dito sa Pilipinas, now I can spend more time with him.

"Bakit ang aga mo yatang naligo ngayon sweetheart?" tanong niya sa akin.

He is sitting in front of the table sipping his favorite tea while reading some old newspaper.

"Weekend po kasi Daddy," I answered and took a glass of cholate drink from the fridge.

"Eh ano naman kung weekend?"

"Dadalaw dito si Corn para magmovie mara silang dalawa, ano ka ba naman Marcos wala ka na talagang update sa buhay ng anak mo..." saad ni Mommy.

Kunot-noo akong pinasadahan ng tingin ni Daddy na para bang nahuli niya ang anak niyang may ginagawang masama.

"Nanliligaw ba yang si Corn sayo ha Nathalie?" seryosong tanong niya sa akin.

Marahan kong tinapik ang dibdib ko nang masamid ako sa iniinom ko.
"Daddy naman kay aga-aga nang-eenterview agad."

"Oo nga naman--sweetie ano na ba talaga ang status niyo ni Corn?"

Grabe sadyang di kapani-paniwala, akala ko pa naman kakampihan ako ni Mommy hay naku mga magulang ko talaga.

"We just consider each other special but still we're waiting for the right time," wika ko.

Mas lalo namang lumukot ang pagmumukha ni Daddy nang magtitili si Mommy sa kilig.

"Sa wakas magiging manugang ko na din si Corn."

"Megan tumigil ka nga sa kakatili at isa pa ang bata-bata pa nitong anak natin ganyan na agad ang iinisip mo."

Natahimik at naupo na lamang si Mommy sa pagpapangaral ni Daddy sa kanya.

Nakakatuwa talaga silang dalawa, Mommy always acts more childish than Daddy kaya palagi siyang napapagalitan pero pag si Mommy naman ang nagagalit tiklop agad si Daddy haha.

"Anong nginingiti-ngiti mo dya Nathalie?"

"Ahh ehh wala po hehe."

"Isa ka pa anong special-special ka diyan naku kayong mga kabataan talaga--"

"Eyy Daddy naman diba sabi ko we're still waiting for the right time at isa pa you are more special to me," malambing kong sambit at niyakap ang nagwawala kong ama mula sa likuran.

"At kailan ka pa natotong lumambing?" he asked.

"Corn taught me..." I answered and gigled when that annoyed expression registered on his face.

Pagsasabihan na naman sana ako ng overprotective when someone pressed the doorbell at yun ang literal na save by the bell haha.

Dali-dali akong tumakbo papunta sa pinto at pinagbuksan ang taong nagligtas sa akin mula sa pangaral ni Daddy.

"Corn!!" bati ko at sinalubong ng yakap ang lalaking nagpapabilis sa tibok ng puso ko.

"Na miss mo na ako agad? Nag-usap pa tayo kagabi sa telepono ah."

"Yeah but iba talaga sa personal, halika join us for breakfast nagluto si Mommy ng marami dahil alam niyang pupunta ka."

Hinila ko siya sa braso papunta ng kusina, he greeted my parents and Mommy greeted back pero si Daddy nanatili lamang nakatingin kay Corn.

Si Daddy talaga, tinatakot niya naman si Corn sa inaasta niya eh.

Sinenyasan niya si Corn na lumapit sa kanya at ang walang kaalam-alam na si Corn ay lumapit naman.
"Corn siguraduhin mo lang na you'll wait for the right time."