Benim Adım Melek

2.Bölüm(Olamaz!Melek Nereye Gitti?)

...haciz gelmiş,onların yanına gidiyorum."yazısı vardı.O yazıyı görünce çok şaşırdım.Melek bana bundan hiç bahsetmemişti.İlk önce aklım durdu.Ne yapacağımı bilemiyordum.Elim ayağıma karıştı.Sonra bir anda kendimi toparlayıp şöyle dedim;"Elif sen hâlâ burada mı duruyorsun!Arkadaşının sana ihtiyacı var".Bende hemen Melek'in yanına koşa koşa gittim.Melek'im kapısının önünde oturmuş hüngür hüngür ağlıyordu.Aaa!Orada ne oluyor?Melek cırlıyordu;"O küre benim onu alamazsınız."Melek ne kadar cırlasada kimse onu dinlemedi.Elinden en sevdiği küreyi aldılar.Evet Melek'e o hediyeyi yılbaşında ben aldım.Kendi kendime;Demek ki Melek beni hâlâ seviyor."dedim.Melek diye bağırdım;"Burda ne oluyor?"Melek bana koşarak sımsıkı sarıldı.Sadece ağladı.Bende onun elinden tutum sırdağımıza getirdim.Ve orada bana söylemediklerini söyledi.Babası kumar oynadığı için ve parayı ödeyemediğinden evlerine haciz geldiğini söyledi.Bana da söyleyememiş.Akşam oldu ve Melek sakinleşti.Sonra kol kola girerek evlerimize geldik.Bugün hem mutluydum,hem de üzgün.Mutlu olmamın sebebi bugün Melek ve ailesi evimizde bir süre misafir olacak.Üzgün olmamın sebebi ise can yoldaşımın evlerine haciz geldi.Evet Melek,Yeliz teyze ve Ahmet amca geldi.Onlara ilk söylediğimiz şey ise şuydu;"Kendi eviniz gibi rahat olun çünkü burası sizin de eviniz."dedik.Sonra annemle ben onlara ikramlar hazırladık.Zaten birşeyler yiyene kadar saat 24:00'yi geçti.Ben de evde tek çocuk olduğum için Melek ile aynı yatakta yattık.Yeliz teyze ve Ahmet amca rahat yattsınlar diyede salonda çekyatları açtık.
Evet herkes yattı.Işıklar söndü.O gün çok mutluydum.Melek ile kaç senedir beri arkadaşız ama ilk defa aynı yatakata yatıyoruz.Melek uyumuş.Bende kendimi yalnız hissettim.Benimde uyku geldi ve uyudum.

1 Hafta Sonra...

Bugün çok teleşlıydım.Bugün Melek'in doğum günü.Ben bunu nasıl unuturum.Aklıma birşey geldi.Bir hafta önce Melek'in evlerine haciz geldiğinde benim Melek'e aldığım küreyi elinden almışlardı.Bugün ona küre alabilirim.Evet harika bir fikir.Annem'e de söyledim.Annem;"Doğum günü sürprizi yapalım.Sadece hediye ile doğum günü olmaz."dedi.Bende tamam dedim.Evden çıktım.Yürüdüm yürüdüm yürüdüm anca gelebildim.Çok güzle bir küre gördüm.İçinden iki tane kız arkadaş el ele tutuşuyorlardı.Hemen onu aldım.Hediye paketi yaptırdım.Oradan çıkıp direk pastaneye gittim.Meleğimin en sevdiği pastayı aldım.(Çikolatalı pastaya bayılır🍫)Eve gidene kadar müzik dinledim.Melek hâlâ habersiz camdan bana bakıyordu.Bence sürpriz yapacağımızı anladı ama bize çaktırmıyor.Eve girdim.Hemen ışıkları kapattık.Melek çok şaşırdı.Neyse buda bitti.Mumları üfledik,dilekler tutuk derken hediyelerrrrr.Galiba hediye alan tek bendim.Neyse bu da çok önemli olan birşey değil.Melek hediyeyi açtı.Ve çok beğendi sevincinden havalara uçtu.Biz bazen Melek'le 7 yaşındaki çocuk,bazen de 16 yaşındaki bir genç kız gibi davranıyoruz.Bu yüzden bize hep çocuk derler.Aman yine çok konuştum demi.

1 Ay Sonra...

Evetttt.Yarın benim doğum günüm.Çok heycanlıyım ama içimde bir kötü his var.Boşver!Yarın olsunda daha ayrıntılı düşünürüm.

Ertesi Gün...

Olamaz!!!Melek yok.O kadar bağırdım ki herkes ayağa kalktı.Yoktu!bu kız neredeydi?Ama annesi ve babası da yoktu.Ama bana Melek;"Biz durumumuzu düzeltince buralardan gidicez!"Aklıma direk aramak geldi.Telefonumu alayım derken sehpanın üstünde bir hediye paketi vardı.Telefonu hemen attım.Onu açtım.Ve hediye balerin bir pianoydu(oyuncak).Mektupta ise şu yazıyordu;"Kilometrelerce uzaklıklara gizlenmiş olsa da dostluğumuz aynı gökyüzünü paylaştığımız sürece dostuz."yazıyordu.İlk önce bir durdum.Anlamadım.Bana ne anlatmak istiyordu.Hemen telefonuma sarıldım.Aradım ama açmadı.Aaa!Hediye paketinin içinden bir mektup daha çıktı.Ve şu yazıyordu;