Benim Adım Melek

1.Bölüm(Gariplik Hep Bana Mı Çatar?)

Merhaba ben Elif.Ben 15 yaşındayım ve artık lise 2.sınıfa gidiyorum.Artık kendi kararlarımı kendim vereceğimi düşünüyorum.Ama annemle babama hâlâ
büyüdüğümü ispat edemiyorum.Ve en önemlisi annemle babamın bana çocuk gibi davranmalarından nefret ediyorum.Her okuldan geldikten sonra Annem Melek'i över;Benim Maviş gözlüm diye.Melek kim mi?Sırdaşım,
canım,canyoldaşım ve en önemlisi koca bir 10 yılım.
Melek evimizin hemen yanında oturuyor.En çokda eve gelince direk sır dağına gideriz ve oradan da dilek ağacamıza.Sır dağı;Bizim Melek ile sırlarımızı,dertlerimizi paylaştığımız yerdir.Biz Melek'le 10 yıldır beri küsmedik.Hiç küsmeyelim diye de; 5 yaşında bu dilek ağacını dikdik.Her yıl o dilek ağacına bir ip bağlarız ve dileğimizse şuydu;"Melek senle hiçbir zaman küsmeyelim"deriz.
Her yıl da o dilek ağacına bu dileğimizi tutar ve bir dalına
ip bağlarız.Sonra da evlerimize döneriz. Ben Melekle,Melek benle çok güzel vakit geçirirdik.Ve hâlâda güzel vakit geçiriyoruz.İkimizinde anneleri bizimle gurur duyuyor.Çünkü Melek'le sınıfın 1.leriyiz.Ama bu aralar,Melek'e bişeyler oldu.Bana sırlarını anlatmaktan kaçıyor,beni tersliyor ve en önemlisi teneffüslerde gizlice ağlıyordu.Ben tabii ki de çok üzülüyordum.Ama aramız bozulmasın diye de susuyordum,kimseye birşey demiyordum.Teneffüslerde ona soruyorum;"Melek sana ne oldu,bana anlatabilirsin.Ben senin arkadaşınım.Bak 10 yıldır beri sırlarını kimseye anlatmadım,hadi söyle Meleğim sana ne oldu?"diyordum.Ve aldığım cevap her zaman bu oluyordu ;"Git başımdan Elif!"Ben eve gelince kendimi sorguluyorum acaba bu kızı ben mi üzdüm, yoksa yanlış birşey mi yaptım da bana söylemiyor?Geceleri düşünüyorum ki;Arkadaşını kıracak kadar bu kızın ne derdi olabilirdi ki?Artık tek derdim Melek oldu.Bu gidişle kendine zarar verecek diye endişeleniyorum.Evet! Ders zili çaldı.Ama bir sorun vardı Melek sınıfta yoktu.İlk defa bu kadar geç kalmıştı.Meraklanıyordum.Odak noktam artık kapı oldu.Melek'i bekliyordum,bekliyordum ve hâlâ bekliyordum.İçimden diyordum ki;Hadi! Be Meleğim Melek gibi uç da gel yanıma,Pıtırcığın seni bekliyor.Bu arada size şunu söylemeye unuttum.Melek bana 10 yıldır beri Pıtırcığım der.Ders zili çaldı,ve 1.ders bitti bile.Ama hâlâ o kapı tıklamadı ve benim Meleğim yanıma gelmedi.Evet 5 dakika geçtikten sonra bir ses geldi,kapı açıldı ve ağlayarak;"Öğretmenim geç kaldığım için özür dilerim"Meleğim uça uça yanıma gelmişti sanki.Ama nasıl bir Melekti bu.Üstü başı yırtılmış ve her yeri kan içerisindeydi.En sonda korka korka yüzüne baktım ve görmez olaydım.Meleğimin maviş gözleri morluklar içerisindeydi.Hiç kimse Meleği tanıyamadı.Ama ben kardeşimi asla unutmam bana teneffüsde yaptıklarını bir kenara koyup koşa koşa yanına gittim.Hemen sırama oturtturdum.Ve hemen şu içirttim.Yelda öğretmenimiz den izin alıp Meleği eve getirdim.Melek yürüyemiyordu.O gün onu sırtımda taşıdım.Gerçektende sırtım ağrıdan kopuyordu.Ama ben kardeşim için herşeyi yaparım Yeter ki ona birşey olmasın. Meleklerin evinde annesine olanların anlattım.Saat sekizde eve gittim.Giderkende Meleğim uyuyordu.Yanağına bir öpücük kondurdum.Annesiyle daha konuşamamışdı bile.Direk kendini yatağa attmıştı.Eve geldim olanları istememe rağmen anneme de anlattım.Bugün de erkenden yattım.Aslında hiç erken yatan bir kızda değilim.Ama bugün sırtım morluklar içerisindeymiş.Galiba sebebi Meleğ'i sırtımda taşırken birkaç kere yere düştüğümüz içindir.Hemen kendi kendime;"Yat kız uyu yarın okul var"dedim.Sabah oldu.Kendime sandviç yaptım.Sonrada Melek'i alıp okula giderken mırıldanarak;"Teşekkür ederim Elif."Dün beni sırtında taşıdığın için sana teşekkür ederim "dedi.Bende;Birşey değil biz hem iyi gün,hemde kötü gün dostu değilmiyiz?"dedim.Meleğinde konuşcak hali yoktu sadece kafasını sallamıştı.Evet sonunda okula geldik.Dersler bugün çok hızlı bitti.Bilmem! Belki de yanımda Melek olduğu içindir.İkimizde evlerimize ayrıldık.Bende bugün uzun yoldan gidip çiçek toplamak istedim.Hemde biraz kafamı dağıtmış olurum değil mi?
Sonunda eve gelmiştim.Yürecek mecalim kalmamıştı.Kendi kendime;"Kısa yol varken uzun yolu sen seçtin Elif!Mırıldanma"dedim.Bir anda şaşırdım odamın kapısında bir mektup vardı.Açıp okumaya başladım.Bu mektubu yazan annemdi."Kızım duydum ki Meleklerin evine...