(Unicode)
ခန်းမကြီးရဲ့အလယ်မှာကောင်လေးနှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လက်ချင်းတွဲကာချစ်ချင်းတွေမပါဘဲဘဝရှေ့ဆက်ရမှာကြောင့်စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့စီးပွားရေးဆန်ဆန်လက်ထပ်ပွဲကြီးကို
ကျင်းပနေရလေရဲ့။လူတွေကအရှေ့မှာပြုံးပြနေပေမဲ့ယောကျာ်းလေးနှစ်ယောက်ရဲ့လက်ထပ်ပွဲကြီးဆိုတော့နောက်ကွယ်မှာတီးတိုးတီးတိုးနဲ့ကဲ့ရဲ့သံတွေကြားနေရတယ်။
"သတို့သားမင်ယွန်းဂီက သတို့သား ပတ်ဂျီမင်းကိုသစ္စာရှိရှိလက်တွဲသွားမှာလား"
"ဟုတ်လက်တွဲသွားပါ့မယ်"
"သတို့သားပတ်ဂျီမင်းကရောသတို့သားမင်ယွန်းဂီနှင့်အတူ အေးအတူပူအမျှအတူရှိလက်တွဲသွားမှာလား"
"ဟုတ်လက်တွဲသွားပါ့မယ်"
"ဒါဆို သင်တို့နှစ်ယောက်အကြင်လင်မယား(ပြောရတာလင်မယားပေါ့တကယ်ဆိုလင်လင်တွေပေါ့နော်)အရာရောက်သွားပါပြီ"
(A/N အဟဲ ကကြိုးလည်းတတ်သလောက်မှတ်သလောက်လေးပြောရတာ အမှားပါသွားရင်ခွင့်လွှတ်ပါနော်)
Fatherရဲ့စကားအဆုံးမှာလူတွေအားလုံးလက်ခုပ်တွေတီးကြပေမဲ့စိတ်ထဲကကဲ့ရဲ့နေမယ်ဆိုတာကျွန်တော်သိပါတယ်ဘေးနားကလူကြီးကိုလည်းကျွန်တော်မုန်းတယ်လိုချင်တပ်မက်စိတ်တွေကြောင့်ကျွန်တော့်ကိုထိုးကျွေးခဲ့တဲ့အဖေ့ကိုလည်းမုန်းတယ်ကျွန်တော့်ဘဝဘယ်ကစပြီးမှားယွင်းခဲ့တာလဲ။
"သားတို့တကယ် ဟန်းနီးမွန်းမထွက်လို့ရလို့လား"
"ဟုတ်ရပါတယ်"
"ရတယ်အမေကျွန်တော်ကအဖေ့လုပ်ငန်းအတွက်ထိုးကျွေးခံရတာဘဲအဲ့တာတွေမလိုပါဘူး ကျွန်တော်ပြောတာဟုတ်တယ်မလားအဖေ"
အဖေ့မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်တော့်ကျွန်တော့်အပြောကြောင့်အမေကဟိုလူကြီးမိဘတွေကိုလည်းမျက်နှာပူပြီးအားနာနေမှာသေချာတယ်အဖေကတော့ကျွန်တော့်ကိုဒေါသထွက်နေပုံရတယ်
