the end of the f*cking world • jaeyong

chapter 14

Taeyong kapının önünde işini bitirmek için beklemeye başladı. Sonrasında iz bırakmadan kaçmayı planlıyordu.

Bir süredir çıkmamıştı bu yüzden biraz sıkılmıştı o sırada içeriden iç çekme sesleri duyuldu. Bu sesler daha sonra ağlama sesine dönüştü. Taeyong o an ne olduğuna anlam veremedi, kilidin açılma sesini duyduğu an hızlıca Jaehyun'un onu bıraktığı yere gitti ve bıçağıda tekrar eski yerine koydu.

Taeyong'un ardından içeriye Jaehyun geldi yüzü belli etmese bile kulaklarının ve gözlerinin kızarıklığından ağladığı belli oluyordu.

'Ben otomatlara gidiyorum'

'Peki'

Jaehyun otelden çıktı ve yakınlarda bulduğu bir banka oturdu. Telefonunu çıkardı annesinin numarasını tuşladı. Arayıp aramamak arasında kalmıştı. Ama onu ve sesini özlediği için aramaya karar verdi.

Telefonu kulağına götürdü ve beklemeye başladı telefon açıldığında karşı taraftan üvey babasının sesi duyuldu.

'Alo'
'Kimsiniz'
'Jaehyun sen misin'

'Telefonu anneme verir misin'

'Annen seninle konuşmak istemiyor'

'Telefonu verir misin'

'İstemiyor'

'Pek-'

Jaehyun o anki sinirle telefonu uzak bir köşeye attı. Ellerini saçlarından geçirdi. Düşünmeye çalışıyordu ama olmuyordu.

Daha sonra telefonunu da alıp Taeyong'un yanına geri döndü. Hiçbir şey demeden kendi tarafına geçip yattı daha sonrasında da lambayı kapattı.

Taeyong'da aynı şekilde kendi tarafına yattı, tam lambayı kapatıyordu ki Jaehyun'un sesiyle ona döndü.

'Taeyong'
'Sarılabilir misin?'

Taeyong lambayı kapattı ve Jaehyuna yaklaştı. Arkasından sarıldı ve gözlerini kapattı. Jaehyun da aynı şekilde gözlerini kapattı. Sarılmanın ne kadar rahat ettirici olduğunu fark etti ve kendini uykuya bıraktı.

Bu bölümü yazmayı bekliyordum gerçekten içime sinen bir bölüm oldu

Umarım sizde beğenmişsinizdir

Vote vermeyi unutmayın💗