Spellbound 🚨 [BL/OC]

Chapter 4

ဖတ္ၿပီးလို႔ သေဘာက်တယ္ဆို ေအာက္ဆံုးနားက ၾကယ္ေလးကို အေရာင္ျဖည့္ေပးသြားပါေနာ္ 😚🌟

သန္မာလြန္းေသာ ဇီ႐ွန္း၏လက္ေမာင္းမ်ား

ငရဲျပည္ႀကီးဟာ ပံုမွန္အတိုင္း စည္ကားသက္ဝင္ေနတယ္။ အေရာင္းရဆံုး လူသားသတ္ရံုကေတာ့ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနေရာ။ လူသားမႀကိဳက္တဲ့ ငရဲေကာင္ကလည္း ခပ္႐ွား႐ွားကို။ အိမ္း.. ဒါေပမယ့္လည္း ဘုရင့္နန္းေဆာင္ထဲက နတ္သားေလးအတြက္ေတာ့ ဒါအေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေလာက္ဘူး။

" အထိန္းေတာ္လင္ရီ ထံုးစံအတိုင္း အူကလီစာပဲလား "

" ဟိုေလ.. အင္း.. ေတာ္ပါၿပီ မယူေတာ့ဘူး "

ခက္ခဲလိုက္တာ ။ ဘုရင္က ဧည့္သည္ကိုဧည့္ခံဖို႔ စာပြဲျပင္ထားခိုင္းေပမယ့္ တကယ္တမ္းဧည့္သည္ဘာႀကိဳက္မွန္းလည္းမသိပဲ ျခင္းေတာင္တစ္လံုးဆြဲၿပီးထြက္လာခဲ့တာ။ ေစ်းထဲေရာက္ေတာ့လည္း တစ္ခုမွ အဆင္ေျပတဲ့ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ ပိုၿပီးေခါင္းကိုက္ရျပန္တယ္။

" မတတ္ႏိုင္ဘူး.. ဘုရင့္ကို အမွန္တိုင္းေလ်ွာက္တင္ရမွာပဲ "

စဥ္းစားေနတုန္း ေဘးက ေစ်းသည္ေတြက ေအာ္ေရာင္းျပန္တယ္..

" အေခ်ာေလးေရ.. ဝက္ႏွာေခါင္းေတြလတ္ဆတ္တယ္ေလ အားမေပးေတာ့ဘူးလား.. ဘုရင္ႀကီးအႀကိဳက္ေနာ္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးေတြ.. "

" ဘုရင့္အတြက္မဟုတ္ဘူး႐ွင္.. ဧည့္သည္ေတာ္ နတ္ဘုရားငယ္ေလးအတြက္ေစ်းလာဝယ္တာ "

ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက လင္ရီရဲ႕စကားကို နားစြင့္ေနၾကလဲမသိ သူေျပာလိုက္တာနဲ႔ ေစ်းတန္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး ၿငိမ္က်သြားသည္ ။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ စုျပံဳက်လာတာမို႔ လင္ရီရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားေလသည္။

" ဟို... အားလံုးပဲ လင္ရီ႕ကို ခြင့္ျပဳပါဦး "

အျပံဳးေလးတစ္ခ်က္ေဝ့ျပလိုက္ၿပီး လင္ရီးအျမန္ေျပးထြက္လာေတာ့သည္။ က်န္ခဲ့တဲ့လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ဒြိဟမ်ားၾကား ငရဲေစ်းလန္းက ျပန္ၿပီး ဆူညံအသက္ဝင္လ်က္။

" အ႐ွင္ဇီရွန္းေရ... ငရဲျပည္က အစားအစာေတြ နတ္ဘုရားေလး ႏွစ္သက္မယ္မထင္ဘူး "