Chapter 7

35 2 0
                                    

(Kaye's POV)

Dumiretso na ako sa bahay at tuloy tuloy ang pag-iyak.

Mahirap pala talaga ang magmahal.

Mahal ko si Steven, pero hindi ko ito maparamdam sa kanya dahil alam kong may masasaktan ako.

Tatlong araw! tatlong araw na walang kain at hindi pagpasok sa eskwela. Natatakot ako sa mangyayari.

Pero pag pasok ko, nakasalubong ko si Steven, pero hindi niya na ako pinansin at direderetso siya sa paglakad.

Hindi ko na naman maiwasan ang pag iyak, kaya tumakbo agad ako sa Restroom at nag iiiyak doon.

Naisip ko. Hindi naman pwedeng lagi akong umiiyak, Kakayanin ko para hindi ako lugi.

Bumalik na ako sa classroom at nagstart na ang klase.

Nung matapos na ang klase at uwian na, nauna na si Jasmine sa akin. Kaya naiwan ako sa school.

Habang naglalakad ako palabas ng school. Nakita ko si Steven.

May kasamang babae at parang ang sweet nila.

Naramdaman ko na naman ang sakit. Kaya tumakbo ako ng tumakbo habang umiiyak

Friends/LoversTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon