Umiyak ka lang hanggang sa mapagod at makatulog ka.
Si God na ang bahala sayo, basta ilabas mo lang yung sama at bigat ng nararamdaman mo.
Kapag alam mong hindi mo na talaga kaya, huwag na huwag mong pipigilan yung sarili mong umiyak.
Huwag kang magpapakamartyr na parang wala lang sayo ang lahat.
Okay lang naman ang umiyak eh, parte yun ng buhay natin.
Parte ng buhay natin ang masaktan ng sobra dahil sa pagmamahal natin ng sobra sa isang taon.
Hindi natin maiiwasan yun.
Gaya ng sinasabi ng karamihan
ang luha parang pawis bumabagsak/tumutulo kapag pagod ka na.
Well, that's true.
Kung gusto mong humagulhol sige lang wala namang mawawala kung gagawin mo yun eh, wala namang makakapigil sa'yo. Nasasaktan ka, huwag mong isipin yung sasabihin ng iba sayo.
Nagmamahal ka lang. Hindi kasi nila alam yung feeling na ganyan kasi hindi pa nila nararanasan. Hayaan mo balang araw kapag sila din ang nagmahal at iniwan mapapasabi ka nalang ng:
Ngayon alam mo na yung nararamdaman ko nung mga panahong nagmahal ako ng sobra pero iniwan lang din ako.
BINABASA MO ANG
PAANO NGA BA MAG MOVE ON?
Acakand in the end, letting go was a lot like finding love, I had to learn to say goodbye to the one who gave me the courage to say hello.
