"oh anak, gising ka na pala. Ano, okay ka na ba/" sabi ni mama na nagpupunas sa kanyang luha.
"oo ma, okay na po ako. Salamat sa pag- alala ninyo ni papa. Bakit ka ba umiiyak ma? eh, sakit ng ulo lang naman to eh." sabi ko.
"uhm, anak siguro, eto na ang tamang panahon para malaman mo ang totoo." sabi ni mama na nag aalinlangan.
"ano yun ma?sabihin mo na" sabi ko.
" na, ano, uhm --" sabi ni mama.
"ma, diretsuhin niyo na po ako please?--" biglang naputol ang sasabihin ko.
"may sakit ka na cancer sa utak at stage 3 na" sabi ni mama na umiiyak na naman ulit.
Bigla akong natulala sa narinig ko at parang hindi ako makapaniwala.
"anak, may taning na ang buhay mo" pagkasai niya nun, biglang bumuhos ang aking mga luha at hindi ko mapigilan
kaya ayun naiyak na ako kasi may taning na pala buhay ko, gusto ko pa makasama ang pamilya ko at ang boyfriend kon si lee at friend kong si min. Pero, hindi talaga ito joke? as in ?
SO DO YOU THINK AMALAYER ? XD joke.
"alam na ba ito ni lee, ma?" saboi ko.
"uo anak, dahil andun din kasi siya nung pagsabi ng doctor na may stage 3 cancer ka na at malala na ito." sabi ni mama.
gosh, ang korneyto naman. bahala na. as long as I do my best :)
