Sana Bir Mesajım Var

9"Güvensizlik"

  Sakın bana kendinize güvenmediğinizi söylemeyin,en berbat bir his bana göre.Sırf başkası böyle hissettiğinde deli oluyorum.Kendimde de yeteri kadar olmadığını ve olması gerektiğini düşünüp bu yönde hareket etmeye çalışıyorum.Ve burada size kendime sürekli hatırlattığım şeyleri yazıya dökmek istiyorum.Evet,artık başlayabilirim sanırım.

Güvensizlik,hayatımın kabusuydu.Şu an o kadar berbat hissetmiyorum tabiki.İnanırmısınız bir zamanlar aynaya bakmak,bir şeyi başarmaya inanmak gibi şeyler benim için kötü şeylerdi.İnsanların gözlerine bile bazen bakamıyordum.Ahh..Berbat bir histi.

"Neden böyleydin ?" diye merak edersiniz belki.İnsan belli bir olgunluğa ulaşmadığında çevresindeki insanların dalgalarına ve sözlerine fazla kulak asıp benim gibi bir hale bürünebiliyor.Ama şimdi diyorum ki kendime,ben onların sözlerini kendime sürekli söyleyip bu söylenenlere inandırdım kendimi.Aslında bakarsanız benim hatamdı bu.

Belki bir çok yaş grubundan insan okuyacak bu yazıyı.Belki sadece insanların söylemesinden ötürü değil yapamadıkları ya da beceremediği,olamadığı şeyler için bir çoğunuzun güveni kırılıyor.

Sürekli çevreyi gözleyen bir insanımdır.Sessizce oturur insanları izlerim.Çevreme baktığımda onlarda olan ama bende olmayan ne diye çok merak edip insanları izledim.Kendimde gördüğüm tek eksiklik güvensizlik oldu.Sonra farkettim ki hayatta bir insanın sahip olması gereken en büyük hazinesiymiş güven.Her gün aynaya bakıp yıllardır o inandırdığım sözleri unutturuyorum kendime.İşe yarıyor da.Kendimi daha güçlü hissediyorum.Aynaya baktığımda gülümsemeye başlıyorum.İşte bu kadar.

Biliyorum,hiç kolay değil bu güven işi ama sahip olunduğunda herşey bambaşka oluyor.Tabii dozunu kaçırmadığınızda.

Kendimi bu yazıları yazarken sürekli iyilik meleği gibi konuştuğumu hissediyorum.Benim gibi bir mizaca sahip bir insanın-konuşmayı pek beceremem ve sevmem-böyle seyler yazması bazen garip olabiliyor benim için.Ama işe yarıyorsam ne hoş.

Sevgiler...