tienda de golosinas, chaelisa

0.1

~~~

Aradan bir saat geçmişti ve yeni odamda oturuyordum. Artık günlerimin çoğunu burada geçireceğim için etrafa alışmaya çalışıyordum. Yatağım klasik hastanenin yataklarındandı ve hiç rahat değildi. Odamda göz gezdirip çantamda getirdiğim eşyaları çıkartmak için çantamı yatağa koydum.

İçindekileri yatağa boşaltırken hepsini nereye koyacağımı düşünüyordum. Elime ailemle olan resim çerçevesini alıp yatağımın yanındaki komodine koydum ve gülümsedim.

Evden getirdiğim bir kaç ayıcığı yatağımın üstüne koyduktan sonra en sevdiğim arkadaşım Jennie'nin bana hastane için aldığı yastığı da yatağa koyup gülümsedim. Onu çok özlemiştim ve belli bir süre görüşemeyecektik. Çünkü o okula gidiyordu.

Çantamdaki her şeyi odaya yerleştirdikten sonra cebimden telefonumu çıkartıp Jennie'ye mesaj attım.

~~~

rosepark:
Jen ben buraya yerleştim fakat hâlâ alışmış değilim.
Seni çok özledim, bir an önce beni ziyarete gel.
Ve ders notlarını bana yollamayı unutma.

rubyjen:
Hey, Rosie ben de seni çok özledim!
Seni ziyarete geleceğim tabii ki.
Ve merak etme notların hazır. 😹

rosepark:
Benziz günün nasıldı bakalım? 🤨

rubyjen:
Fazlasıyla sıkıldım ve minik sincabımı özledim!

rosepark:
Ben de seni çok özledim!
Uhğm.. Şimdi gitmem gerekiyor.
Sanırım bana ilaç verip beni bilgilendirecekler.
Seni seviyorum!

rubyjen:
Tamam Rosie, kendine dikkat et.
Seni seviyorum!

~~~

Jennie ile konuşmamı bitirip odaya girip adımı seslenen hemşireye döndüm.

"Evet, benim."

Hemşire yanıma yaklaşınca elindeki serum iğnesini fark ettim. Lanet olsun! İğnelerden çok korkardım.

"B-bu da neyin nesi?!"

Hemşire bağırmam ile irkilip konuştu.

"İlaçlarını serum yoluyla alacağını bilmiyor muydun?"

Başımı olumsuz anlamda sallayıp hızlıca yataktan ayağa kalktım ve hızlıca odanın diğer köşesine gittim. Hemşire bana dönüp beni izlemeye başladı.

"Hadi ama Roséanne, sen koca kız oldun artık. Bebek hastalar bile korkmuyorlar."

Hemşireyi izlerken başımı olumsuz anlamda salladım.

"On yedi yaşında olmam iğneden korkmayacağım anlamına gelmiyor!"

Hızlıca odanın kapısından dışarıya çıkıp koşturmaya başladım.

Vücudumda hissettiğim adrenalin ve korku sebebiyle önüme çıkan ilk odaya daldım. Kapıyı kapatıp kapının arkasına geçtim. Sırtımı kapıya yaslayıp derin nefesler almaya başladım.