Forget It / Bbangmil

T w e n t y (F i n a l)

"NE DEMEK SİZE VEDA ETTİ?!" Jaehyun'un sinirli sesi bütün evde yankılanırken Sangyeon telefonun diğer ucunda sakin olmasına dair bir şeyler mırıldanmıştı. "SAKİN FALAN OLAMAM! KİMSE NEREYE GİTTİĞİNİ BİLMİYOR MU YANİ?!"

"BİLSEK SENİ Mİ ARARIZ GERİZEKALI!" Juyeon'un sesi kulaklarına gelirken birden ses değişmişti. "Sakin ol ve biraz düşün. Younghoon nereye gitmiş olabilir?"

Jacob sakince sorduğunda Jaehyun sırtını duvara yaslayıp alnını ovuşturdu. "Bilmiyorum, bilmiyorum... Aklıma o lanet çocuktan başka hiçbir şey gelmiyor."

"Belki Chanhee'nin yanına gitmiştir."

Bu sefer Sunwoo'nun sesi duyulduğunda Changmin'den olumsuz bir cevap duyulmuştu. Jaehyun zemine oturup telefonu yere bıraktı ve elleriyle yüzünü kapattı. "Daha ona çıkma teklifi bile edemedim..."

Bir süre sessizlik olduğunda Haknyeon adeta çığlık atmıştı. "TELEVİZYONDA BİR GENCİN İNTİHARI İLE İLGİLİ BİR HABER VAR VE BÜTÜN ÖZELLİKLERİ YOUNGHOON İLE UYUYOR!"

~~~~~~~~~~~~~

leexhanbit: Younghoon.

(İletildi)

leexhanbit: O olmadığını söyle.

(İletildi)

leexhanbit: Younghoon yalvarırım biz oraya varmadan önce o olmadığını söyle.

(İletildi)

leexhanbit: Sadece bir mesaj!

(İletildi)

leexhanbit: Tamam görüldü bile olur ne olursun sadece orada yatan bedenin senin olmadığını söyle...

(İletildi)

leexhanbit: Younghoon...

(İletildi)

leexhanbit: O sen misin...?

(İletildi)

~~~~~~~~~~~~~

Genç oğlan oturduğu tepeden güneşin batışını izlerken yanında titreyen telefon umrunda bile değildi. Sevdiği kişiyi kaybetmişti ve tekrar alabileceği bir yolu yoktu. Bacaklarını kendine çekip kollarını onlara sardı ve kafasını araya gömdü. Sadece bir süre yalnız kalmak istiyordu ve yaklaşık 5 saattir orada olduğu gerçeği ona inandırıcı gelmiyordu.

"Bana haber vermeden buraya gelmek mi? Üzdün." Yanında bir anda ses gelince panikleyip aniden ayağa kalkmış ancak bileğinden tutan el onu durdurmuştu. Jaehyun ona gülümserken derin bir nefes aldı. "Sakin ol, sadece benim."

"Beni korkuttun."

Yavaşça tekrar Jaehyun'un yanına oturduğunda gözlerini tekrar manzaraya çevirmişti. Jaehyun ise ona döndü. "Sende beni korkuttun Younghoon. Neden bir şey söylemeden gittin?"

Younghoon başını eğdiğinde Jaehyun konuşması için beklemeye başladı. "Seul'den uzaklaşmanın iyi olacağını düşündüm. Eski yaşantımdan uzaklaşmak..."

Jaehyun anladığını belirtip kafa salladığında bu sefer Younghoon ona döndü. "Sen beni nasıl buldun?"

"Incheon'da olduğunu anlamak zor değildi. Hem lisedeyken bu tepeyi sevdiğini hatırladım." Jaehyun güldüğünde Younghoon da gülümsemişti. "Sana her zaman buraya beraber gelmemizi istediğimi söylerdim. Keşke bana söyleseydin de beraber gelseydik. Hem bizi korkutmamış olurdun."