Walang humpay na pagtakbo
ngunit sa'n nga ba patungo?
Tinatahak na daan
saan nga ba hahanggan?
Habang tumatakbo,
hindi ko maiwasang tumingin
magkabilang tanawin
na umaagaw sa aking pansin.
Basurang nagkalat,
mga pamilyang sa pagkain ay salat.
Mga bahay na dikit-dikit,
mga batang ang damit ay puni-punit.
Sa kabilang dako
isang ina na ang anak ay pito,
mga lalaking bagsak sa bisyo,
alak, droga at sigarilyo.
Sa di kalayuan
may narinig akong nag-iiyakan,
mga taong walang mapuntahan,
lugmok sa kahirapan.
Nakakaawang tingnan,
minsan nga'y napapapikit nalang.
Ano nga ba ang dahilan
sa kanilang kinahantungan?
Ang tulong na para sa kanila
nakakulong sa palad ng mga buwaya.
Mga nilalang na walang awa,
walang mga pakialam sa kapwa.
Silang mga gahaman,
mga sakim sa pera at kapangyarihan.
Yaman ng taumbayan,
sila lang ang nakikinabang.
Ngunit gaya ng bawat gabi
may umagang darating,
sisilip ang pag-asa,
bukang liwayway ay nandito na.
"Gumising ka na at maghilamos, Pilipinas!
Masarap ang almusal!"
-bakit baliktad, bob ong
