BSD-one shots

Edogawa Ranpo

Bu gün hiç birşey yapasım gelmiyor.
Sadece yatağımda uzanacağım.
Ve yanımda sen varsın.
Sadece her şeyin rahat ve boş olmasına izin ver.
Telefonumu açasım yok.
Bu yüzden sinyal sesinden sonra mesaj bırak.
Çünkü bu gün yemin ederim hiç birşey yapmayacağım.

Açık olan kapıyı kapatıp boş koltuklardan birine atıyorum kendimi.
Yiyeceklerim dolapta beni bekliyor.
Evcil saydığın hayvanın üstüme çıkıyor ve ben hiç bir şey yapmıyorum.
Parmağımı kıpırdatmak bile beni yoruyor.

"Ranpo-san! Erken dönmüşsün."

Sesine karşılık gülüyorum ve koltukta yayılarak yatmaya devam ediyorum.

"Bu gün hiç bir şey yapasım yok."

Bana cevap vermeden koltuğun sonuna oturuyorsun. Günlük sohbetlerimizden birini yaptığımızda benim için bir roman hazırladığını söylüyorsun.
Seni durduramadan yanımdan gittiğinde televizyonu açıyorum.
Pencereden esen rüzgar hoş bir hava yaratıyor.

Heyecanla tekrar yanıma geldiğinde sana bakıyorum.

"Bu sefer seni kesinlikle yeneceğim!"

"Neden biraz dinlenmiyorsun?"

Sorduğum soruya şaşırıyorsun ve romanı masanın üzerine bırakıyorsun.
Televizyon yeterince gürültü yaptığı için sessizlikten şikayetçi olmuyorum.

"Neden ki?"

"Sadece her şeyin rahat ve boş olmasına izin ver."

Biraz düşündükten sonra beni bir kafa hareketiyle onaylıyorsun. Karşımda ki koltuğa sende uzanıyorsun ve ardından telefonum çalıyor.
Kim olduğuna dahi bakmadan telefonu sessize alıyorum ve yine soruna cevap veriyorum.

"Neden açmadın?"

"Telefona bakasım yok."

Bu yüzden sinyal sesinden sonra mesaj bırak.
Çünkü bu gün yemin ederim hiç birşey yapmayacağım.

Günlerimin özeti...