Wings Of Love 'tk

1. Bölüm "i want lost in ocean"

Selam ben yazarınız Stigma

Başladığınız tarihi not edin lütfen!

18.01.2021 

Elimden geldiğince sizlere güzel okuma deneyimi sunacağım. Sizlerde yorum ve oylamalarınızı benden eksit etmeyin.

YAZARDAN

Kenarında durduğu uçurumun kıyısından aşağı baktı oğlan. Dalgaların sesi onu adeta ölüme çağırıyordu. Burnuna gelen tuzlu denizin kokusu öldükten sonra belki de mutlu olabileceğini hatırlatıyordu. Zaten bu yüzden uçurumdan atlamayı seçmemiş miydi? O hep suyu sevmişti.

Güçlü dalgalar uçurumda derin bir oyuk açmıştı. Aşağıda büyük sivri su ile oyulmuş bir çok kaya vardı. Bir anda siyah simsiyah gözleri kapandı. Korkmuştu, hem de çok. Bir an için tereddüt eder gibi oldu. Ama saniyeler içinde kendine geldi. Tereddüt etmemesi gerektiğini biliyordu.

Ama ne ara bu hale geldiğini düşünmeden de edemedi. Düşünmekte de haklıydı çünkü daha 17 yaşındaydı. Aslında bakarsanız hayatının son aştı ayı dışında çok büyük problemleri yoktu.
mutluydu. Şu an mutluluk ona her ne kadar çok uzak gibi görünse bile hatta mutluluğun ne olduğunu unutmasına rağmen mutluydu bir zamanlar hatırlıyordu. En büyük derdi okul olan sıradan bir oğlandı. Ailesi arkadaşları hoşlanmışım olan sıradan bir oğlan çocuğuydu TaeHyung. Ama yok olmuştu mutluluğu kalbini söküp almışlardı. Aslında kendi elleriyle vermişti kalbini ve masumiyetini.

Dedim ya daha 17 yaşındaydı bu yaşadığını kaldıramazdı. Kaldıramamıştı da zaten. Beyninin, kalbinin en derinliklerinde bir şeylerin değiştiğini hissedebiliyordu. Ve bu duydu ona içten içe bitiriyordu,öldürüyordu. Dayanacak gücü kalmamıştı. Tükenmişti. Ruhu o gün ölen oğlan bu gün bedenini öldürüp içindeki acıya bir son verecekti.  O okyanusta kaybolmak istiyordu. Tıpkı zihnindeki düşünce denizinde kaybolan ruhu gibi... Bunun için garip olsa bile mutluydu. Son verecekti hayatına en azından acı çekmeyecekti bedeni daha fazla. Zaten acı hissetmiyordu kalbini yakmıştı kalan küllerini de bir kavanoza sıkıştırmıştı duygularıyla beraber. Eğer olur da bir gün o külleri eski haline getirirse hayat işte ancak o zaman eski haline dönebilirdi ancak.. Biliyordu hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı. O küller yeniden bir araya gelmeyecek, ona kalbini ve duygularını geri vermeyecekti. Acı çekecekti her aldığı nefeste göz yaşı dökecekti verdiği her solukta. Bedeni acılar içinde yanıp tutuşurken zihni daha fazla acı isteyecekti. Kendine hak görüyordu bunu. Acı istiyordu ama bilmiyordu ki acıları onu ölüme götüren kanatları olacaktı. Evet çok doğruydu kendi kendine çektirdiği acılar şuan onu ölüme getirmişti. Ölümün kıyısına. Taehyung ölüme uçması gereken bir melekti ruhundaki acılar ise onu ölüme götüren kanatlar..

Uçuruma bir adım daha yaklaştı. İçinden bir ses artık elveda demesi gerektiğini biliyordu. Oldukça kısık bir sesle ''ELVEDA'' dedi. Ve ufak adımlarla çok daha çok yaklaştı ölüme. 

Siyah ölüm kadar siyah gözlerinden yaşlar akıyordu. Belli ki korkuyordu. Bir an için durdu. Korkuyordu ama ölümden değil?  Ne korkutuyordu onu bu kadar? Muhtemelen sevdiklerini bırakıp gitmek. Bu onun en büyük korkusuydu.

'Şu an bu kadar yaklaşmışken olmaz!' diye düşündü içinden ve son bir adım attı. Artık kıpırdasa dahi ölüm soğuk bir nefes kadar yakındı ona. Yaşadığı hayatının artık sonuna geldiğini düşünüp o soğuk nefesli ölüme sıcak bir kucak atarak kendini uçurumdan aşağı bıraktı...

Sonraki bölümden kesit
**Gözlerini açtığında ormanın ortasında beyaz bir yatakta yatıyordu. Yavaşça doğruldu önce kendine baktı. Vücudunda herhangi bir yara, kan lekesi, ıslaklık yoktu. Ölmenin bu kadar kolay olabileceğini bilmiyordu. Düşünceleri bir kenara bıraktı ve etrafına bakındı..**