You & Me... So Happy Together... AGAIN.

Chapter 2

Lathan’s POV

Nandito kami ngaun sa bagong bahay na nilipatan namin. I’ll say it’s ok. Big enough for us dahil 4 lang naman kami at maganda pa rin kahit matagal na daw na hindi tinitirhan kaya ndi na ako nagtaka na pumayag sila Mommy’t Daddy na dito tumira.

By the way, I’m Lathan Vaughn Ramirez. 18 years old. Laureen Ramirez and Maxx Ramirez ang pangalan ng Mom and Dad ko. May younger brother din ako. Ang napakakulit pero napakacute na si Johann Flynn Ramirez.

Actually, I know why we transfer here. It’s because of their friend, family friend they say. Nakilala nila sa isang company party at nabanggit nila sakin na un ay ang pamilyang Ramos. Mejo kinabahan ako dahil Ramos ang surname ng EX ko, ang sobra kong minahal na EX pero nasaktan ko sya, si Elisha Brice Ramos. Tinanong ko si Daddy noon kung anong pangalan nila. Ang sabi ni Mommy ay si tita “Madison Ramos” at tito “Fred Ramos” at syempre si “Elisha Brice Ramos”. O’yeah, ang galing dba? What a coincidence? Sila na nga.

“KUYAAAAA! Habulin mo akooooo. HAHAHAHAHAHAHA!”

Nagulat ako sa sigaw ng kapatid ko. Nakatulala na pala ako. Kung ano ano na naman ang naiisip ko. Hinabol ko na lang sya hanggang makalabas ng gate.

“Huli ka. Hahaha.”

“Madaya ka kuya. Ang bilis mo tumakbo.” nagpout sya. Ang cute talaga nitong kapatid ko.

“Hindi ako mabilis tumakbo Johann, mabagal ko lang. Hahaha.” pang-aasar ko sakanya.

“Hmpft. Bleh.” batang bata pa talaga ‘tong kapatid ko. Tumingin sya sa ibang direksyon, nagsusungit kunwari. Suddenly, he waves. Nagtaka ako kaya napatingin ako sa direksyon ng kinakawayan nya…..

At….. At…. Sya….

Sya nga. Si Elisha. Inaaninag nya ako, hindi nya cguro ako mamukaan dahil mejo nag-iba na rin ang itsura ko. Mejo nagpa-long hair ako na bumagay sakin.

Siguro nakilala nya ako at napaatras sya. Ako pa rin ba hanggang ngaun? After all ng ginawa ko sakanya ako pa rin kaya? Hindi pa ba sya nakaka-move on gaya…. gaya ko after 5 years? Do we still have a chance? Does she still love me like I do?

“Come on Johann, let’s go inside.” sumunod naman kaagad sya.

“Kuya, bakit kaya biglang nawala ung ate doon? Napano kaya sya? Pero ang ganda nya noh? Kung ndi lang ako maliit, liligawan ko un e.”

“Hoy Johann, anong pinagsasasabi mo jan? Ang bata bata mo pa ligaw ligaw ka agad.” ABA! At balak pa akong agawan nitong kapatid ko. Pero alam ko naman na ndi pede dahil bata pa ‘to. Ewan ko nga ba kung bakit masyadong mature na ito sa pagsasalita.

“Syempre kuya joke lang un. Pero ndi joke ung maganda sya. Diba kuya? Maganda sya dba? Dba? Dba?”

“Oo na. Maganda na ang ate El—ang ate na un.” muntik ko ng masabi ang pangalan ni Elisha, buti napigil ko lang.

“Lathan, Johann.”

“Bakit po Mommy?” sabi ni Johann.

“The breakfast is ready. Come on, let’s eat.”

Umupo na kami at naghain na ung maid namin.

“Lathan, you have to prepare. Ikaw din Johann.”

“Why Mom?” sabi ko.

“We’ll be having lunch and dinner with Ramos family. Remember them?”

“Opo Mommy…… Ay, dba po sila ung nakatira jan sa tapat ng bahay natin?” biglang nagliwanag ung muka ni Johann.