Coming Home

13

Ellie's Graduation Day

Ellie's PoV

"Congratulations!!!"

Salubong saken ng lahat ng mahahalagang tao sa buhay ko pagkatapos ng graduation ceremony.

I can't help but shed a tear. Si Robert, Wendy, pamilya ko, si Topher... andito sila lahat ngayon.

"Hey? Bakit?" Lapit saken ni Topher sabay abot ng bulaklak

"Wala. M-masaya lang ako"

"Sino nga namang di sasaya natapos na paghihirap sa college? Aray Wendy bakit may pagsiko!"

"Napakaano mo!"

"Totoo naman kasi!"

"Masaya ako kasi kumpletp yung mahalagang tao sa buhay ko ngayon. Lalo na si Topher"

"Ayy nako. Pati ba naman sa graduation speech? You guys are too cheesy" Robert

"Selos ka?" Wendy

"No?! Excuse me may dinedate na ko ngayon?!"

"Sino? Yung tuod??"

"Tuod?! How dare you????"

"Bagay kayo" Topher blurted out of nowhere

"YUCK!" Robert/Wendy

"Hay nako tigilan niyo na nga yan. Tara nang kumain!" Mama

"Let's go?" Topher sabay hawak sa kamay ko. Tumango at ngumiti lang ako bilang sagot sa kanya

We celebrated and ate kasama ang pamilya namin pero agad din kaming nagpaalam pagkatapos nun and went to our spot.

"Hay. Ang ganda ng langit oh Ellie? Parang konocongratulate ka din"

"Oo nga ehh."

"Months after this kasal na natin. I can't get any more excited than anyone else"

"Talaga ba? Haha"

"Oo bakit? Di ka ba naeexcite?"

"Naeexcite syempre"

"This will be another beginning for the both of us, Ellie. Kayanin natin to ha? This time ng magkasama"

"Mmhm. Better not leave me anymore ayoko magpaannul"

"Aish. That will never happen okay? Things may end, but not us. Okay?"

"Hhmmm maybe"

"Eh?! Di ka sure?!"

"Hahaha joke lang makareact ka naman babae ka ba? Hahaha"

"Psh"

"Pero seriously speaking, ang saya balikan ng mga nangyare saten"

"Talaga ba?"

"Oo! Kasi kung iisipin mo ngayon, andami nating naging maling desisyon, sa sarili natin, o sa pagkakaibigan natin pati sa relasyon na meron tayo ngayon"

"Yeah, but you're the one right choice"

"Ikaw din"

Natahimik na kami pagkatapos non tsaka tumingala sa langit. Saktong may dumaang bulalakaw pagkatapos.

Pumikit na lang ako tsaka nakangiting sinabi sa sarili ko "salamat po"

Wala na kong mahihiling pa ehh. Everything I wanted is here. Especially him.

Who would've thought that all the pain I felt and was feeling would lead to this happy ending?

Sakitan, iwanan, galitan, iyakan, pero ang ending napaltan lang ng yon ng saya. Nag-uumapaw na saya.

Akala ko talaga wala na noong pag-asa. Akala ko habangbuhay ko nang dadalhin sa sarili ko yung pagsisisi kung bakit nagmatigas ako nung mga panahong kailangan niya ako.

Akala ko wala nang magiging happy ending ang kwento.

But it just so happened that all that pain was just part of one chapter.

Me and Topher... we are now able to turn the page and proceed to the next chapter... together.

Ironic as it may seem, but I think I'm home now. Having him beside me, I can now be free from all the doubts I had and genuinely be happy.

Topher may have been the one who came back pero ako yung dinala niya pabalik, kasabay ng pagbalik niya sa buhay ko yung pagbalik ng sarili ko.

I got lost, but now I'm finally home.

THE END

A/N: This was supposed to be connected to Tonight pero syempre gusto ko imaintain yung tema nung story kaya hiniwalay ko. Not much conflicts because I think both the characters experienced enough.

Thank you for reading Ellie and Topher's story. <3