Askıda • Mettalise, rüyalarında kim olduğunu bilmediği bir kadını görmeye başlamıştı ve Durmstrang'de ortaya çıkan efsanevi bir yaratık bu olayı çözmesine hiç yardımcı olmuyordu.
→ Immanitas, 'mezalim' demektir. Mezalim; baskı altında ezilmeler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
● ● ●
Neden böyle bir şey olduğunu anlamıyordu. Kaos, karmaşa ve ateşler... Her şey birbirine karışmıştı. Alevlerin sıcaklığını her bir yanında hissediyordu. Ölüm gittikçe ona yaklaşıyordu. Kendini bırakmasını ve ona teslim olmasını söylüyordu.
Sadece kahkaha attı.
Delirmiş gibiydi ve artık bundan korktuğu söylenemezdi.
Etrafı esir alan kükreme sesini duyabiliyordu, bir şey ruhunu esir almış kaçmasını engelliyordu. Boğazını sıkan elleri hissediyordu.
Gözlerinden akan yaşlar kanıyla birleşti. Gökyüzü kükredi, alevler harlandı, dehşet dolu çığlığı etrafı esir aldı.
Yapacak hiçbir şey kalmadı.
Her şey sonlandığında bedeni yere yığıldı. Gözleri artık bomboş bakıyordu, bütün bedenini alevler kaplamış, onu esir almıştı. Güzel yüzü artık yanıklarla doluydu. Bedeni yavaş yavaş küle dönüşüyordu.
Yenilginin sessizliği etrafı sardı.
Ve ölüm kapıyı çaldı.
●
Mathias Mogens, henüz on beş yaşının başlarında bir genç olmasına rağmen kendini çok yorgun ve hayattan bezmiş gibi hissediyordu.
Bu depresifliğini bazıları ergenliğine vurabilirdi ama aslında Mathias'ın bu halinin bir çok geçerli sebebi vardı.
İçindeki anlamsız korku, neredeyse her gün gördüğü kabuslar, kardeşinin sağlığı konusundaki endişeleri, sevgilisiyle ettiği kavga...
Mathias'ın sürekli dalga geçtiği ama içten içe onun için endişelendiği kız kardeşi Mettalise Mogens ve neredeyse ayrılmanın eşiğinden geçen büyük bir kavga ettiği sevgilisi Felicia Tova sıkıntılarının başında geliyordu elbette ama daha büyük bir sorunu vardı.
Geceleri gördüğü rüyalar, bazen de kabuslar. Yatağından her kalktığında terler içinde oluyordu, rüya gördüğünü biliyor ve hissediyor ama sadece birkaçını hatırlayabiliyordu, onlarda belirsiz korkunç şeyler oluyordu genellikle. Her uyandığında hissettiği nedensiz korku ve kafasında dönen düşünceler yüzünden delirmek üzereydi.
Bu döngü neredeyse üç haftadır devam ediyordu. Mathias gece yarılarında korkuyla uyanmaktan ve sonrasında bir türlü gözlerini kapatamamaktan bıkmıştı artık.
Revirden aldığı uyku iksirleri de bu rüyaları -ya da kabusları mı demeliydi- engellemeye yetmiyordu.
Mathias psikolojik açıdan pek dayanıklı biri sayılmazdı ve her gece gördüğü, ne olduğu belirsiz kabusların psikolojisinde pek iyi etkiler bıraktığı söylenemezdi.
