Chapter 12

55 8 2
                                    


I can feel the soft movement of the bus as if swaying me in a deep shore. I am half asleep half-awake so I can literally feel my surroundings.

Nangalay ang aking puwet sa pwesto kaya humarap ako sa aking kaliwa at bahagyang nag mulat. Nagulat pa ako nang nakatingin pala sa akin si Annica na tila isa akong specimen na display.

“what?” bulong ko

“you are creeping me out”

Pero tila kinikilig lamang niyang isinandal ang ulo sa balikat ko at ipinulupot ang kamay sa braso ko na naka patong sa arm chair ng bus.

“may sasabihin sana ako pero baka mahimatay ka sa kilig.”

Napakunot ako ng noo at nilingon siya

“ano nga iyon, para kang tanga jan”

Nagulat ako ng bigla niya akong lingunin halos dalawang pulgada lang ang layo ng mga mukha namin

“Someone kept staring at you while you’re asleep”

hindi niya maitago ang mga ngiti at ningning sa mata

“ha? S…sino?” my mind screaming someone’s name but I stop myself
Kinikilig na ipinilig niya ulit ang ulo sa balikat ko

“I think something beautiful will happen in this medical mission”

Oh I just hope so.

Hindi na naging maganda ang umpisa ng araw ko sana naman hindi hanggang sa paroroonan namin ay may mga hindi parin magandang mangyayari.

“Guys! We are near, prepare your things already.”

It was Doctor Alec

Balita ko sa hotel muna kami didiretso para maghanda at iwan ang mga ilan sa bagahe.

Tinignan namin ni Annica ang ibinigay nila sa amin na schedule

I think the hospital just rented a hotel that will accommodate us for 2 days.

It is already 1:30 in the afternoon , we will start at 2:30 and end by 5 pm,

the next day will be the major medical and dental mission

Narinig namin ang conductor na pinapagpag ang bubong ng bus para kunin ang aming atensiyon

“mga Mam at Ser nandito na po tayo sa Casa Veles Hotel, pwede na po tayo bumaba!”

“CASA VELES, CASA VELES! Andito na po tayo!”

Nag umpisa na kami sa pagbaba, naki pila kami ni Annica sa may compartment area ng bus dahil naroon ang aming mga gamit.

Naiwan lamang sakin ay ang shoulder bag kung nasaan ang camera ni ate.

Sabay namin inabot ni Annica ang bagahe na iniabot ni kuyang konduktor, isa ring travel bag at knapsack ang dala ni Annica

“oops let me”

nagulat kami ng nasa likuran pala namin sina Doctor Alec at Doctor Neiji. Bahagya akong nag iwas tingin ng magtama ang mga mata namin

“okay lang ako Doc Alec”

tila nahihiya na wika ni Annica

“nope , I am trying to be a gentleman, akin na”

kinuha niya kay Annica ang traveling bag at ng nilingon ako alam ko na agad na pati ako ay tutulungan niyang magbuhat sa dala kong knapsack kaya agad akong umiling

“no, kaya ko na to Doc!”

“no big rock sige na”
lalapit sana siya sa akin pero may biglang kumuha sa hawak kong knapsack

First Aid Romance Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon