YALNIZLIĞIN ÇARESİNİ BULMUŞLAR

MEZUNİYET

Önceki bölüme gelen yorumlar bizi çok mutlu etti desteğiniz için teşekkür EDERIZ. İYİ OKUMALAR :D :D

ALMİRA'NIN AĞZINDAN

Belkide annem ve babam ölmeseydi hayatim dünümden , bugünümden veya hatta yarinimdan bile güzel olabilirdi. O trafik kazasinda neden sadece annem ve babamin canını aldın ALLAH'IM . Neden o masum insanlar? Herşey gözümün önüne geliyor . Kapatiyorum gözlerimi belki yalandir her şey diyorum açıyorum ve gerçekten kimsesiz olduğumu tekrardan fark ediyorum. Annem ve Babam gerçekten ÖLDÜ, gerçekten ÖLMÜŞTÜ..

En can alıcı noktada hiç bir akrabamin cenazeye gelmemesiydi. Annem eskiden kimsesiz olduğu için babamin tarafi babamin annemle olduğunu öğrenince evlatliktan reddedmişler. Kızın kaderi Annesininkine benzer derlermiş ya hani evet bende annem gibi kimsesiz kaldim belki yetimhanede büyümedim ama ayni şey değilmi KİMSESİZ KALMAK. İnsanin canini ne kadarda acitiyo. Binlerce kez daha kırıyo.

--

Aysel abla evet yillar önce beni canından ayirmayan tek kişi. Aslinda tek kişi demekle haksizlik yaparim. Ve Tuncay abi benim onlara (abi veya abla ) diye hitap etmemi sevmezler . Çocuklari olmadiği için daha doğrusu ne kadar isteselerde olamadiği için Aysel abla annemin öldugunu öğrenir öğrenmez bana sahip çıktı ve ben onlarin tek çocugu oldum.

-

Ve komşumuzun kızı dişardan müslüman içerden tecavüzcü coşkun EYLÜL. Tam benim kafalik . (fesatlaşmayin) benden 1 yaş küçük olmasina rağmen ayni sinifa gidiyoruz . Annem ve babam öldüğü için 1 yıl psikolojik tedavi gördüm ve Eylül'le ayni lise hatta ayni sinifa gittik.Lisede son senemiz aslinda ikimzinde son senesi 1 Hafta sonra mezun olacağiz ve gercekten annem ve babamin ölümunden sonra derslerime daha çok bağlanmaya başladim Çünkü BABAM Bana Hep ''HER ŞEYDEN VAZGEÇ AMA HAYALLERİNDEN ASLA '' derdi. Benim Üniversite hayalimi sadece babam biliyodu. Ve hala da öyle. GÜZEL BİR EGE ÜNİVERSİTESİ fena olmazdi .

--VE SON 1 HAFTA (MEZUNİYET)

Hazirliklar , kiyafetler , ayakkabilar, yapilacak makyajlar ve bana verilen daha doğrusu edebiyat hocasinin sorumlu tuttuğu yapacak olduğum konuşma.

-

Hadi Almira uyan

Almira?!!

Ellerimi gözlerime götürüp ovuşturarak karşimda mal gibi duran Eylül'le baktim ya ben kiyafetimi giydim taa yan evden buraya geldim ve sen hala uyuyosun? ''kalktim cırlama başımda'' diyişimle Eylül dolabimdan mezuniyet kiyafetlerimi çıkartıp bana uzatti. Elinden alıp Eylül'ü odanın dişina sürükledim. Giyindikten sonra aynanin karşisina geçtim.Mavinin en güzel tonunda bir kiyafet taşiyodum üstumde kiyafetim dizlerimin 3 parmak üzerine biten bi straplez kiyafetti belime kadar saran ve ondan sonrasi bollaşan bi kiyafet. Yaşayamadiğim çocukluk duygusunu yansittiğim kiyafet. Ayakkabilarimida ayağima geçirdikten sonra saçlarimi düzleştirip açik biraktim straplezin üzerine toplu saç biraz agir kaçardi her neyse . Mavi renk seçme nedenim giyeceğim cübbedede mavi rengin geçmesi olabilrdi aslinda renklere takintıli olan ben . Neyse moda bilgimi bi kenara birakip makyaj işine döndum fazla abartiya kaçmadan bi rimel yeter diye düşündüm . Eylül ''hadi lan düğüneme mi hazirlaniyosun '' diye bagirinca gir lan içeri diye cevap verdim kapidan girer girmez OHAAA diye bağirdi. --

Ve arkadaslarla vedalaşma fasları felan derken boynuma sarılan Gökhan . Gökhan bu liseye başladigimdan beri beni yanliz birakmayan tek can dostum. Ve ayni zamandada Eylül'ün sevdiceği. ^^ Gökhan o kadar sıkı sarılmıştı ki . Boynum kopucaktı nerdeyse. Gökhan tamam üzülme kardeşim derken bana dönüp omuzlarimdan tuttu gözlerini gözlerime dikdikten sonra ''Almira bana bi daha kardeşim deme'' ne olduğunu cidden anlamamiştim ne oldu lan bakişıni atarak ''4 senedir kardeşim dediğin çocuk varya o sana aşık.'' Gözlerimi irileştirerek Gökhan'a bakarken ne tepki vereceğimden endişleniyodu. Omzumdaki ellerini indirerek gözlerimi gözlerine diktim ve ''4 senedir sana kardeşim diyen kız varya o sana inanarak işte tam bir gerizekalilik yapti '' diyerek öfkeli bir şekilde okulun içine doğru ilerlemeye başladim . Sinirim geçsin diye tırnaklarimi yerken Bilal hoca gelip ellerini arkamdan omzuma koydu hizli bir reflekse arkami döndüğümde;

''Ooo sakin ol şampiyon '' diyerek güldü az da olsa bilal hoca sinirimi geçirmişti sırıtarak hocaya baktım ve konuşma yapacagim kağıtları istediğinde arkamdaki masadan kağıtları alıp hocaya verdim. Bilal hoca gözleri anlamlı ama dış taraftan bana acır gibi bakmasiyla yüzüme gerçek olmayan bi sırıtış yapti.Aslinda hepiniz yazimin az çok nasil oldugunu anlamişsinizdir.

***

Mezuniyeti sunan öğrencilerden biri;

- ''VE ŞİMDİ 12-E SINIFINDAN ALMİRA SARIÇAM 'I KONUŞMASİNİ YAPMAK ÜZERE BURAYA DAVET EDİYORUM '' demesiyle elim titremeye başladi 12 -E 'deki tüm herkes bağirip bana destek vermeye başladi onlarin arasinda Gökhan'a bakarak gülümseyen Eylül ve bana bakarak gülümseyen Gökhan 'da vardi. Sahneye çıktığımda Aysel abla ve Tuncay abi direkt gözüme çarptılar köşede heycanla bekliyolar. Mikrofonun karşısına geçince herkese sahte bir gülüş sergiledikten sonra bi yerde takılırım diye elime aldiğim kağitlari kürsünün üzerine biraktim. Ve Herkesin sessizliğinde benim sesim yankılanmıştı;

-"BABAM ÖLMEDEN ÖNCE DEMİŞTİ EN ÇOK İSTEDİGİM SENİ MEZUNİYET KİYAFETİNLE GÖRMEK YOKSUN BABA YANİNDA OLUCAM DEMİŞTİN.." gökyüzüne bakarak "YAZILMIŞ MI BABA" diye sordum kendi kendime."YA ANNEM"-gözümden akan yaşı silip devam ettim-" PEKİ YA ANNEM? KIYAFETİNİ BİRLİKTE SEÇİCEZ KIZIM DİYEN ANNEM? BAK ALDIM ANNE KİYAFETİMİ HEMDE EN SEVDİĞİN RENKTEN. MAVİN EN GÜZEL TONUNDAN ALDİM. ''herkes çok sessizdi okul dışında durup izleyenlerde vardı.Ağlamaklı sesimle, "ANNEM VE BABAMIN DİYİŞİYLE DİYE BAĞIRDIM

-'HEDEF EGE ÜNİVERSİTESİ!!!"