Bir sabah yine her zaman ki gibi sabah namazına kalktım. Saat 03:00 dü ezan okunmasına daha vardı. Instagram da gezinmeye başladım. Herşey buraya kadar iyidi bir fotoğraf gördümkü dehşet vericiydi. Sonra telefonumu kapattım. Derin nefes aldım. Nefes almakta zorlanıyor gibiydim. Bana ne oluyordu. Bir an düşündüm insan canının ne kadar değerli ve bir o kadar da kıymetsiz zayıf olduğunu. Aklıma boğazımdaki bir damarın dahi kesilmesi ile birlikte ya deli yada ölü olacağım geldi. Tam o anda ezan okundu ve artık korkularım ve vücudumdaki huysuzluk çoğaldı. Bir an önce namaz kılmak istedim namazımı kıldım ve yattım. Kalktığımda ruh halim eskisi gibiydi. Etkisi bitmişti. Düşündüm bu durumun tek sebebi olabilir. O da insan ölüsünü gören vücudun kendine kıyas etmesi ve korkması. Ölümün ağır gelmesi. Buna mukabil insanın yapabileceği ALLAH C.C
YA sığınıp ebediyyata inanması ve iyi bir yer için hep çalışması.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR ZAMANLAR BEN
SpiritualitéBir hikaye düşününkü ders alıyorsunuz ... Ve bu derleri uygulayamıyorsunuz ne yaparsınız??? Ben yazarım... Bu ben olan sana yazıldı.............
