Ağlayarak çıktım evlerinden.
Hemen yanlarında olan evime gittim.
Ailemle vedalaşmak için...
*
Eve ağlamaklı bir şekilde geldim.
Annem gelip bana sarıldı.
Annem:Üzülme annecim.Tekrar geleceksin.
Ben de anneme sarıldım.
Ben:Ama 2 yıl Mina olmadan ne yapacağım.
Annem:Elbet görüşeceksiniz.Ne olur numaranı bana versen.
Ben:Olmaz anne.Kimsenin benimle irtibatta bulunmasını istemiyorum.
Annem:Peki.
Dedi ve beni öptü.
Babamada sarıldım ve artık tamamen ayrıldım evimden.
Keşke Mina'da bilseydi....
**********
Uçağa bindim ve gözyaşlarımla beraber Kore'den ayrıldım.
Ağlarken uyuyakalmışım.
*
Uyandığımda gelmemize az kalmıştı.
Ben de bu süre zaafında yeni telefonumu çıkarıp,içinde her zaman bulundurduğum Mina'nın fotoğrafına baktım.
Acaba şu an uyanmış mıdır.Benim olmadığımın farkında mıdır?
Mina'dan
Uyandığımda yanımda Jungkook yoktu.Evin içinde aradım onu.Ama yine yoktu.
Annemlere sordum.
Ben:Anne?
Annem:Efendim?
Ben:Jungkook nerede?
Cevap vermedi ve kahvaltıya geri döndü.
Noluyo ya?
Ben:Anne!
Yine cevap vermedi.
Ben:Anlaşıldı.Sizin ağzınızdan lokma alamayacağız.
Dedim ve üzerimdeki kıyafetleri umursamadan onların evine gittim.
Kapıyı açtılar ve direk içeriye girdim.
Ben:Birisi bana söylesin!Jungkook nerede?
Kimseden cevap gelmedi.
Ben:Tanrım!!Lütfen söyleyin.
Anne ve babasının gözleri doldu.
Yanlarından gidip ikisinin de ellerini tuttum
Ben:Lütfen söyleyin.
Annesi:Hiçbirşey yapmayacaksın ama söz ver.
Ben:Söz.
Babası:Jungkook'un hastalığı olduğu için uzun bir süreliğine,tedavi olmak için gitti.
Gözyaşlarım döküldü...
Ben:N-nereye gitti?
Annesi:Söyleyemem.
Ben:Ya neden size söyledi de bana söylemedi!
Babası:Eğer sana söyleyerek gitseydi,canının daha çok yanacağını bilirdi.
*****
Evime gidip onu aradım.
*Aradığınız numara kullanılmamaktadır...
Cidden numarasınıda mı değiştirdi?
Bunu senden beklemezdim Jungkook.
Daha sonra yatağımın başında bir mektup gördüm.
Açıp okumaya başladım.
Sevgili Mina....
Senden böyle ayrılmak istemezdim.Sen bu mektubu okurken ben ya yolda,ya da varacağım yerdeyim.Keşke şu an yanımda olabilseydin.Lütfen böyle gittiğim için bana küsme.Arkamdan söv,istediğin her kelimeyi et.Ama bana küsme.Darılma.Hastalığım ilerledi.Ve senin yanında da bencilce davranmak istemiyorum.Uzun bir süre seni göremeyeceğim...biraz fazla.Ama yeniden yanına gelince farklı olmayacağım.Hep senin bildiğin Jungkook olarak geleceğim.
Eğer bende değişiklik görürsen,bana sormadan direk şaplat bir tane.Seni gitmeden önce öptüm.Kokunu içime de çektim.Bir daha o içime çektiğim kokuyu solumayacağım.Hep senin kokunla günlerimi geçireceğim.Yanıma yedek olarak da senin kıyafetlerinden bir tane aldım.Onu koklayacağım.Ve bana bir söz ver.Kendine bir şey yapmaya çalışma.Ben yanında olmasam da sen hep benim için yanımdasın.Ve o James'a da yüz verme.O salaklar yüzünden üzülme.Üzülürsen anlarım.Ve açık şeyler de giyinme.Yoksa gelince annenlerden herşeyi öğrenip sana ceza veririm.Sana kendi kıyafetimden bir tane bıraktım.Onu hiç yıkama ki kokusu gitmesin.Numaramı vb. şeylerimi hepsini değiştirdim.Ne kadar konuşmazsak,bizim için o kadar iyi.Nereye gittiğimi de söylemeyeceğim.Seni birazcık tanıyorsam gittiğim yere gelirsin.Kendine iyi bak.Sakın boş şeyler için üzülme.
Seni her daim sevecek Kookie'n❤
Bunları okurken gözyaşlarıma engel olamadım.
Ben:ŞU AN SENDEN NEFRET EDİYORUM
JUNGKOOK! AMA YİNE DE SENİ SEVİYORUM.
LANET OLSUN!
Odama annem girdi ve bana kollarını sardı.
Annem:Kızım sakin ol.
Ben:Anne.Bana bıraktığı kıyafet nerede?
Annem:Dolabında.
Ben:Tamam.Beni yanlız bırakır mısın?
Annem:Peki.
Dedi ve gitti.
Ben de dolaptan bana bıraktığı kıyafeti alıp yatağıma yattım.Kıyafetin kokusunu içime çekerek uyudum...
Bölüm sonu.
Vote verin lütfen.
