Onun kokusunu içime çekerek uyudum...
Neden Jungkook? Neden gittin ya!Burada tedavi olamaz mısın?Acaba buradasın da bana mı söylemiyorsun?
Ooooffff offf Jungkook yokken gerçekten hayattan bıkıyorum.Çünkü can sıkıntımı bir tek o geçiriyor ve onunla mutlu oluyorum.
2 hafta sonra.....
★★★
Uyandığımda burnuma gelen o koku ile
açtım gözlerimi.Yanımda onun olduğunu zannediyordum.Ama kıyafetini kokladığım için öyle gelmiş.
İster istemez ağlamaya başladım
Mektubunu tekrardan okudum...
*
Kahvaltıda birşey yemedim.
Babam:Kızım bir lokma birşey at ağzına lütfen.
Ben:İstemiyorum.
Annem:Ama kızım yapma böyle. Gelicek o senin yanına.
Ben:Ama ne zaman işte.Orası da var.
Babam:Uzun sürecek biraz ama....beklediğinize değecek.
Ben:Ama insan bir giderken haber verirdi ya.
Annem:Hadi kızım bir iki lokma birşey at ağzına.
Ben:Anne.Ben ne diyorum sen ne diyorsun!
Annem:İyiliğini düşünüyorum.
Ben:Nasıl düşünüyorsun?
Annem:Sevdiğin birinden uzakta kalırsan,onu görmezsen özlersin doğal olarak.Ve o şu anda senden uzakta.Onun hakkında daha fazla konuşursan daha kötü olursun.
Ben:Peki sen bunları nereden biliyorsun?
Annem:Ben de sevdiğimden uzakta kaldım çünkü.
Vallaha mı la?
Ben:Cidden mi?Kimdi sevdiğin?
Annem:Baban.Birbirimizi çok seviyorduk.Ailemiz buna karşı değildi.Ama yaşımız küçük olduğu için pek de görüşmemize müsade etmezlerdi.Biz böyle çoook bekledik birbirimizi.Daha sonra birşeyleri anlayacak yaşa geldiğimizde ailelerimiz aramızdan çekildi.Ve evlenmemize müsade ettiler.Tabi evlendiğimizde reşit olmuştuk. Hatta geçiyordu bile.
Ben:Vay be...
Babam:Kızım.
Ben:Efendim babacığım?
Babam:Erkek arkadaşın var mı bakalım?
Ben:Yok tabiki.Olmayacakta.
Annem gülerek söze atıldı.
Annem:Ona zaman karar verir canım benim.Ben de öyle diyordum.Pat diye baban çıktı karşıma.
Dedi ve beraberce güldük.
İlk defa Jungkook olmadan gülüyorum....
Aklıma girdikçe ağlayasım geliyor ya of😭
Yemek yemeden odama çıktım.Üzerimi giyinip dışarıya çıktım.
***
Jungkook ile her zaman gittiğimiz yerlere gittim...
2 haftadır yoksun Kookie.Alışamadım bir türlü.
En sonda da o parka gittim.Çocukluğumuzda her gün geldiğimiz o parka.
İkimizin birlikte gittiği o parka şimdi ben tek başıma geldim.
Salıncağa bindim ve sadece bekledim.
Başımı ayaklarıma yönelik bir şekilde öne eğdim.
Anılarımızı düşündüm.Yan tarafımdaki salıncağa baktığımda onu gördüm.
Yüzümde aptalca bir sırıtma oluştu.
Ben:Jungkook...
Bana bakıyordu. Ayağa kalktığımda o da kalktı.
Ben:Sen gerçeksin?
Başını onaylarcasına aşağı-yukarı salladı.
Ona sarıldım. Onunda bana sarılmasını beklerdim.Ama sırtımda hiç bir temas yoktu.
Gözlerimi sarılırken kapattığım içim açma gereği duydum.
Açtığımda o yoktu...
Halisülasyon görmüşüm demek ki.
Tekrar ağladım.İyice sulu göz oldum ben de ya.
Alamayacağım.Jungkook ağlamamamı istiyor.İsteğini yerine getiricem ve ağlamayacağım.
Gözyaşlarımı sildim ve eve doğru yürümeye başladım.
Giderken birisine çarptım.
Ben:Ç-çok özür dilerim.Dalmışım.
X:Önemli değil.Ben de özür dilerim.
Ben:Sizin bir suçunuz yok ki?
X:Olsun.Yine de dileyeyim.
Ben:Peki.
X:Adınız ne bu arada?
Ben:Ben Mina.Ya siz?
X:Ben de Taehyung.Memnun oldum.
Ben:Ben de memnun oldum Taehyung bey.
Th:Taehyung.
Ben:Peki....Taehyung.
Elini uzattı.Ben de karşılık olarak elini tuttum ve tokalaştık.
Th:Daha önce karşılaştık mı?Yüzün tanıdık geliyor.
Ben:Sanmıyorum.Seni ilk defa görüyorum.
Th:Kesinlikle seni görmüş olmalıyım.Çünkü gerçekten yüzün çok tanıdık geliyor.
Ben:Bilemiyorum.
Th:Neyse.Belki bir ara hatırlarım.Seninle iyi arkadaş olurum.Bir sakıncası yoksa numaranı bana verir misin?Sadece arkadaşlık için.
İyi bir çocuğa benziyor. Bir sakıncası olmaz sanırım.
Ben:Peki.Dedim ve telefonuna kendi numaramı yazdım.
O da yazdığım numaraya çağrı attı,ben de gelen numarayı kaydettim.
Th:Teşekkürler Mina.Görüşmek üzere.İstediğin zaman müsaitim.İyi arkadaş olacağız.
Ben:Umarım.Görüşmek üzere.
Dedim ve eve doğru yol aldım...
****
Eve geldiğimde kendimi direk yatağa attım.
Biraz gözlerimi dinlendirdikten sonra telefonuma gelen bildirim sesi ile kalktım.
Mesaj gelmişti....
Bölüm sonu.
Vote verin lütfen.
