Niedźwiedzie

Klucz do sukcesu

Gród, który połączył miłość i potęgę był na początku bardzo słabym, bezsilnym i wyśmiewanym miejscem, ale jeden osobnik to zmienił i był to Złoty. W pierwszym rozdziale była napisana krótka historia o nim, a dziś ujrzymy jego klucz do sukcesu:

Niechciane zwierzęta były wysyłane na Däfonię. Każdy myślał, że są słabi, aż pojawił się Niedźwiedź Złoty. Radził sobie świetnie, był silny i wysportowany, zachecał też do treningów innych. Kilka tygodni po jego przybyciu  na tę wyspę mianowano go władcą grodu niedźwiedzi, ponieważ najwięcej było tam niedźwiadków. Złoty szybko wprowadził wiele zmian. Wraz z najmądrzejszymi niedźwiedziami, ulepszyli i zapisali język Koziorożca, dopracowali liczby i nazwali je Złote.

Założyli szkoły, gdzie oprócz lekcji j. Koziorożca, matematyki, geografii biologii, historii i W-Fu, były też lekcje samoobrony i j. Bobrowego. Szkoły wyższe obejmowały takie kierunki jak:

-wojskowe

-kucharskie

-polityczne

-nauczycielskie

-pisarskie

-lekarskie

itd.

Później do szkół doszły też inne przedmioty, czyli chemia, fizyka i przedmioty artystyczne do wyboru (chór/plastyka/taniec/aktorstwo/rzeźbiarstwo/pisarskie).

Zaczęli też tworzyć szkolenia dla żołnierzy, na wypadek wojny, ale nie myśleli, że ktoś będzie chciał wypowiedzieć im wojnę.

W roku 812 p.n.e. armia wynosiła już ok. 2 500 żołnierzy, a sam gród miał ok. 30 000 mieszkańców . Dwa lata później żołnierzy było już ok. 3 000, a mieszkańców 40 000. Niestety w 804 roku p.n.e. wybuchła wojna wywołana przez bobry
{liczba żołnierzy bobrów 150 000, liczba mieszkańców 500 000, liczba żołnierzy niedźwiedzi 30 000, liczba mieszkańców 90 000}.

Gród nie był przygotowany na wojnę, dopiero się rozwijał, ale musieli się ogarnąć i zacząć się bronić. Niektórzy wspierali tylko duchowo, inni walczyli na śmierć i życie. Niedawno jeszcze "wyspa dla wyrzutków" zmieniła się nagle w silną armię. Chociaż było ich niewielu to mieli coś czego nie mieli żołnierze bobrów - powód do życia.
Bobry były gnębione, zabijane za lenistwo, bez chwili przerwy, za to niedźwiedzie miały o co walczyć - o swoję żony, dzieci, rodziców, dziadków.

To miłość była ich drogą do walki.

Walczyli bardzo długo, ale niedźwiedzie nie traciły wiary o zwycięstwo, nie poddawały się!
Niestety podczas wojny umarło wiele niedźwiedzi i bobrów.
Statystyki po 3 miesiącach:
Niedźwiedzi umarło 500, a rannych zostało ok 8 000.
Za to bobrów umarło ok 20 000, a rannych zostało ok 50 000.
Statystyki sprzyjały niedźwiedziom, bo one miały POWODY! I po 7 miesiącach bobry się poddały. Zostało ich tylko 20 000 + 10 000 rannych, a niedźwiedzi zostało 25 000 i 200 rannych (podczas wojny było dużo szkoleń i przybyło 10 000 żołnierzy).

Dlatego ta wojna została nazwana wojną "miłości".
Morał z tego płynie taki, że rodzina i miłość są naszym "kluczem do sukcesu".