Dil Efruz

1.

                                 Merhabaaa
selam güllükler yeni bir mahalle klasiğiyle karşınızdayım😂
sanki başka hikayem varmış gibi konuştum biraz ama iştemsşgşdşgşd affedin🤣
yeni yeni başladım yazmaya bence bana yardımcı olmak istersinizzz
beğendiğiniz beğenmediğiniz her şeyi yazın veee yıldıza basmayı unutmayın lütfeeen
öpüldünüz muaaahhhh😘😘😘😘

Yaz mevsiminin kavurucu sıcağının altında mahallemizin geleneksel olarak gerçekleştirdiği iftar yemeği için hazırlık yapıyorduk.
Bir yandan oruç bir yandan sıcaklığın verdiği kasvet eminimki hepimizi boğuyordu.

"Bu nasıl bir sıcak yarabbim oruçlu oruçlu hiç çekilmiyor hazırlık yapmak."dedi gülseda söylenerek.
"Yapacak bir şey yok bir an önce halledip eve geçmek istiyorum hızlanalım."deyip önüne dönmüştü dilek ablam.
bense konuşulanları sessizce dinliyor onaylıyordum zaten çok fazla konuştuğum da söylenilemezdi.

hazırlığımız bitip bir işim kalmayınca kızlara veda edip eve doğru ilerledim, çok fazla terlemiştim ezana kadar banyomu yapar biraz dinlenir anca aşağıya inebilirdim.

hızlı adımlarla eve ilerleyip anahtarla kapıyı açtım.
"Anne ben geldim." diye seslendim.
salona doğru ilerleyince görüş açıma annem girdi.
"Hoşgeldin elifim bitti mi işleriniz, hazır mı her şey?" diye sordu annem.
"Evet şükür bitirdik bende banyo yapıp ezana kadar dinleneceğim çok yoruldum."dedim iş vermesin diye

hafif başını sallayıp mutfağa doğru ilerledi bense hızla odama girip banyodan sonra giyeceğim eşyalarımı hazırlayıp banyoya gittim.
acele bir şekilde yaptığım banyomu tamamlayarak ıslak vücudumu kurulayıp iç çamaşırlarımı üzerine ise rahat tayt ve bol tişörtümü giydim.

banyodan çıkıp direk odama geçip yatağıma kurulup telefonumu elime aldım.

Whatshapp 1025 bildirim.

telefonumun ekranındaki bildirim sayısını görünce hafif bir şok yaşayıp yazılanların bir kısmını okumaya başladım.

Gülseda; Kızlar acaba volkanlar da akşam gelecek midir?

kaç yıldır volkan abime aşıktı sormasını garipsememiştim. o dahil hepimiz biliyorduk zaten sevdiğini

Eylem; yok be kızım bence gelmezler ne işleri var bizim kokuşmuş iftar yemeğimizde.

Gülseda; ya öyle mi dersin neyse umarım gelir gelmezse de yapacak bir şey yok🥺

umarım gelirdi çünkü uzun zamandır göremiyordu bi bahaneyle onu görmüş olurdu

İrem;
neden gelmesin ki ben geleceğini düşünüyorum ve bizim iftarlarımız gayet güzel neresi kokuşmuş?

...

daha fazla okumak istemediğim için grubun sesini telefonla birlikte kapatıp uyku moduna girdim.

••••

"Elif kızım hadi kalk ezan okunacak kızlar seni soruyor."diye annemin sesini duyuyor fakat pek bir şey anlayamıyordum.
"Elif diyorum kızım kalksana Allah allah o kadar işim gücüm arasında seninle uğraşıyorum kalk hemen." diye söyleniyor ve beni iyice uyandırıyordu.

yavaşça gözlerimi açıp gözlerimi etrafta gezdirdim.
hava kararmaya başlamış olacak ki odam epey karanlık kalmıştı.
yataktan doğrulup banyoya elimi yüzümü yıkamaya gittim.
ardından odama ilerleyip üzerimdekileri çıkartıp yatağımın üzerine koydum ardından dolabımın önüne doğru ilerledim.

dolabımın içinden yazlık uçuş uçuş bir elbiseyi giymekte karar kıldım ardından hemen üzerimi giyinip odamdan çıktım.
"kız daha kalkmadın mı ezana yirmi dakika kaldı,
ah ah yardım da etmedin bu yaşlı anana alacağın olsun elif." hafif gözlerimi devirip annemin yanına gittim.

"geldim sultanım geldim, söyle ne yapayım"dedim.
"gereği mi kalmış kız her şeyi ben yaptım sorsan 23 yaşına geldin hala yatıyorsun, nasıl evlendireceğiz seni elaleme rezillik vallahi." dedi yakınarak.
hiç umursamayarak tezgahın üstündeki bize ait olan tabakları alıp dışarıya çıktım.
vallaha hiç annemin çenesini çekemeyecektim.

demir kapıdan dışarı adım atarak sofranın kurulduğu alana doğru ilerledim.
görünen o ki biz hariç herkes gelmiş hatta yavaş yavaş servise bile başlanmıştı.
arkamdan gelen annemin adım sesleriyle ona dönerek "nereye oturacağız sultanım?" diye sordum.

aslında kızların yanına giderdim lakin annemi tek bırakmak istemiyordum çünkü çok fazla konuştuğu arkadaşı yoktu.
"kızların yanına git annem bende selma teyzenin yanında oturacağım.
çok kakara kikiri yapmayın kızım bak etraf mahallenin delikanlılarıyla dolu." dedi her zamanki gibi öğüt verircesine
hafif kafamı sallayarak anneme elimdeki tabak çanağını vererek kızların yanına doğru ilerledim.

"kız sen nerede kaldın o kadar aradık açmıyorsun da."diye sitemle konuştu gülseda.
"üzgünüm kızlar yorulmuşum uyuyakaldım."dedim.
ardından ezan okunmuş sohbet eşliğinde yemeklerimizi yemeğe başlamıştık zaten.

Yemeğin ardından biz kızlar olarak sofrayı kaldırmış ve tekrar çekirdek çaylarımızı alarak yerlerimize kurulmuştuk.
"kızlar yalnız volkan abi gelmiş yemek yerken fark etmemiştim." dedi irem gülsedaya bakarak.
gülseda derin bir iç çekmiş ardından kafa sallayarak gözlerini volkan abiye dikmişti.

volkan abinin ise hiçbir şeyden haberi yok yakın arkadaşı olan yiğit abiyle sohbet ediyordu.
onlara baktığımızı fark etmiş olacaklar ki yiğit abiyle göz göze gelmiş ve utanarak önüme dönmüş bir daha da o tarafa bakmamaya karar vermiştim.
"Yiğit abi gözlerini senden neden çekmiyor elifciğim." dedi hafif imayla fesat eylem.

"ne ima etmeye çalışıyorsun eylem, ne bileyim neden bakıyor." dedim hafif sitemle.
"yok canım ne ima edeceğim ben şey etmiştim." dedi
şey etmek nedir yahu
"lütfen sen şey etme" diyerek kızların yanından ayrılıp annem ve yiğit abinin annesi olan selma teyzemin yanına doğru ilerledim.

"Hanımlar ne kaynatıyorsunuz bakayım." dedim onlara bakıp gülümseyerek.
"Kuzum maşallah ne kadar büyüdün sen öyle ne yapalım sohbet ediyorduk annenle." dedi samimiyetle.
aynı samimiyetle teşekkür edip yanlarındaki boş sandalyeye kurulmuş ve konuştuklarını dinliyordum.

"ah suzan bir evlendiremedim şu oğlanı gönlünde biri mi varki istemiyor oldu 31 yaşında."dedi yakınarak.
yiğit abiden bahsediyordu herhalde.
"aman arkadaşım karışma koskoca adam bilir ne zaman evleneceğini." diyen anneme hak vermiştim.
tabi bilirdi canım koca adamdı sonuçta.

"Anne ben eve gidiyorum çok sıkıldım burada haberin olsun." diyip onay vermesini beklemeden oturduğum sandalyeden kalkmış arkamı dönmemle yiğit abiyle tekrar ikince kere göz göze gelmiştim.
ayıp olmasın diye hafif tebessüm ederek eve doğru sakin adımlarla ilerledim.

karanlık ve sessiz sokakta ilerlerken arkamdan gelen adım sesleriyle hızımı arttırmış yüreğime düşen hafif korkuyla nefes alışverişim hızlanmıştı.
yavaş bir şekilde kafamı çevirerek arkamdan gelen kişiye bakmaya çalıştım fakat görünür de hiç kimseyi görememiştim oysaki ayak sesi duyduğuma emindim.
bu yüzden daha fazla korkarak bu sefer koşmaya başladım.
arkamdan duyduğum ses ise tüm korkumu almış içimi rahatlatmıştı.

"Elif!"

YILDIZA BASIN LÜTFEN!