keyifli okumalarr🖤
Bilinmeyen numara: kolye boynuna çok yakışıyor
rosé: neredesin bahçede mi okulun içinde mi?
Bilinmeyen numara: boşuna pencerelere bakma bahçedeyim
sadece umursama rosé nerede olduğum kim olduğum önemli değil
rosé: hayır, önemli öğrenmek istiyorum
Bilinmeyen numara: merak etmediğini düşünüyordum
rosé: bir zamanlar öyleydi fakat artık değil
Bilinmeyen numara: aldığım kolye mi fikrini değiştirdi?
rosé: hayır. Seni tanımak değiştirdi (görüldü)
▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎
Park Chaeyoung:
Son attığıma cevap vermezken telefonun ekranını kapattım ve bankta yan tarafıma koydum müziğin sesini açıp arkama yaslandım, anın tadını çıkarmayı seçtim.
Kulaklık hafif kulaklarımı rahatsız ediyordu ama müzik dinlemek buna bedeldi.
Someone you loved şarkısını seviyordum. Bana hissettirdiği garip duyguları tüylerimi diken diken yaparken aynı zamanda ruhumu rahatlatmasını seviyordum. İstemsizce şarkıya mırıldanarak eşlik etmeye başladım.
O an kafamdan o kadar çok şeyi atmak isterdim ki unutmayı isyedim yok olmalarını istedim.
Ama en çokta geçirdiğim sinir krizleri sırasında karşımdaki kişilere zarar verme isteğini unutmak isterdim. Benim için acı olan buydu. Kriz sonrası bile onlara zarar verme duygusunu nasıl hissettiğimi hatırlıyor ve bunun altında eziliyordum.
Üvey anneme verdiğim zarar kazadan sonra hemşilere verdiğim zarar gecen yıl sokağın ortasında dövdüğüm kız hepsi hepsini unutmak istiyordum.
Ben o kişi değildim çünkü.
Ya da kendimi kandırıyordum. Artık sevgisiz kalmış bir insandım nasılsa. Bu sevgisizlik beni canavarlaştırmıştı. Canavar tarafımı herkesten gizlemek zorundaydım.
Şarkının son kelimeleri de dudaklarımdan dökülürken gözlerimi yavaşça açtım omuzlarımın hareket etmesine neden olacak derecede büyük bir nefes alıp verdikten sonra telefonu almak için yan tarafıma döndüğümde gördüğüm bedenle aniden irkilip geriye doğru sıçradım.
Bankın zaten ucunda olan ben büyük sıçramamla kalçamın yarısının boşlukta kaldığını hissettiğim anda geriye doğru düşeceğimi anlarken bir yeri tutamadan beni irkiten beden hızla bankta bana doğru yönelip kolunu belime sarmış ve beni tutmuştu.
Jung Jaehyun kolunu belime dolamış beni sımsıkı tutarken bir nefes uzağımdaydı. Birbirimizin gözlerinin içine bakarken zaman durmuştu sanki. Omzumun gerisinde olan sarı saçlarım rüzgar yüzünden öne doğru yani jaehyunun yüzüne doğru savruldu. Ellerim serbestçe iki yanımdayken o üzerime eğilmişti. Saçlarım onun yüzünü okşarken gözlerini kapatmıştı. Garip bir andı. Nadir rastlanılan.
Rüzgar durduğunda insanların bize baktığını hissederken kıpırdandım jaehyun beni hemen anlamış olacakki kolunu kendine doğru çekip bankta eski yerime oturmama neden oldu. O da kendini çekip eski yerine giderken bakıslarını gözlerimden kaçırmıştı.
Ellerim kulaklıklarıma gitti ve sakince kulaklıklarımı çıkarttım. Ardından kafamı ona doğru çevirdim. "Demek ki doğruymuş" diye mırıldandığımda etrafta gezen bakışları beni buldu. Buradan bakılınca çok beyaz bir ruhu var gibi gözükuyordu. Boyanmayı bekleyen bir ruh.
"Ne doğruymuş"
"Dizilerdeki olayların gerçekleşmesi" bana anlamsızca baktı ilk önce sonra ne dediğimi anlamış olacak ki gülümseyip önüne döndü. Benimde gözlerim hemen gamzelerine döndü.
O an içimden nasıl geliyorsa öyle davrandım ve bankta kalçamı kaydırarak onun yanına ulaştım. Yüzünün dibine girdiğimde o da anın şaşkınlığıyla uzaklaşmıştı ben ona geldikçe. "Daha fazla gitme ben seni tutacak kadar güçlü değilim" diye mırıldandığımda tekrar gülümsemişti.
"Tamam" dediğinde parmağımı kaybolmadan hızla gamzesine getirdim ve dokundum ama ben dokunduğum anda kaybolan gülümsemesiyle birlikte gamzeleride gitmişti.
"istiyorum" dediğimde gözlerinin yavaşça şaşkınlıktan açılışına sahit olmuştum. Açık sözlü bir kızdım. "Neyi?"
"gamzelerini" o an gözlerimiz birbirleriyle bizden habersiz konuşmaya başladı. Onda tanıdık bir şeyler vardı. Bunu biliyor ve hissediyordum ama ne olduğunu bir türlü çözememiştim. Çözeceğim günü ise iple cekiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tree | Park Chaeyoung
FanfictionRosé: yalnız kalmamı istemiyorsan bu aptal yerden yazacağına karşıma çık yanımda dur ve beni yalnız bırakma. Yarı Texting Hayat yolunda küçükte olsa adım atmaya cesaret edenlere🍷