₁multifandom ᱬ imagine ✓

100

Tony Stark;;

Ailen bir kazada öldüğü günden beri Stark ailesi ile yaşıyorsun. Seni de kendi çocukları gibi görüyorlar. Eh, durum böyle olunca Morgan da seni ablası olarak görüyor.

Ekip babanı ikna etmeye geldikleri zaman senden de yardım istiyorlar. Çünkü babanı tek başlarına ikna edemeyeceklerini anlıyorlar.

Herkesi geri kurtarmak için saatlerce hatta günlerce babanı ikna etmeye çalışıyorsun. En sonunda başarıyorsun ama senin bu olaylardan uzak durman sözüyle.

Ne kadar özel güçlere sahip olsan bile baban seni bu olaylardan olabildiğince uzak tutmaya çalışıyor.

Ayrıca, Pepper -annen- seni önceden Peter ile tanıştırmıştı.

Şıklatma sonrası Peter'ın da gitmesi seni derinden etkiliyor. Sadece bu değil, planlar yapılırken Natasha'nın ani ölümü de seni fazlasıyla üzüyor.

Annen her zaman sana destek oluyor ve Morgan ile vakit geçiriyorsunuz.

Günlerin böyle geçerken beklenen zamana geliyorsunuz, savaş.

Babana verdiğin sözü tutamayıp yardıma sen de geliyorsun. Ona biri saldırırken onu kurtarıyorsun ve babana dönüyorsun.

"Y/N?"

Tony'nin şaşkınlığı yüzünden okunuyor.

"Sözünü tutamadım, biliyorum. Özür dilerim, sana yardım etmek istiyorum baba-"

Tony gülümseyerek seni kendine çekiyor ve sımsıkı sarılıyor.

"Önemli değil, Y/N."

Geriye çekiliyor ve saçını düzeltiyor.

"Hadi git ve babanı gururlandır."

Gülümsüyorsun ve yardıma gidiyorsun.

Savaş zaman geçtikçe daha da hareketleniyor. Gücünü kullanarak herkese yardım ediyorsun.

"Peter, dikkat et!"

Peter'ı kurtarıyorsun ve Peter gülümseyerek yanına geliyor.

"Sence kazanacak mıyız, Y/N?"

Etrafa ardından Peter'a bakıyorsun.

"Kazanacağız."

Birbirinize gülümsedikten sonra farklı yönlere ilerleyip savaşa devam ediyorsunuz.

Bir süre sonra, etrafın sakinleşmesiyle anneni arıyorsun. Etrafın sakinleşme nedeninin baban olduğunu görünce kendini tutamıyorsun.

"Hayır..."

Babanın önüne, annenin yanına, çöküyorsun. Gözyaşlarını tutamıyorsun ve ağlamaya başlıyorsun. Annen, babanla son konuşmasını yaparken onları gözyaşları içinde izliyorsun.

"İyi olacağız, Y/N ve Morgan iyi olacak."

Gözyaşlarını zorla da olsa tutmaya çalışıyorsun ve babana son defa bakıyorsun. Yüzüne babanın çok sevdiği gülümsemeni yerleştiriyorsun.

"Başardın baba, başardık."

Konuşurken sesinin titrememesi için çok fazla uğraşıyorsun ama boşa çabaladığının farkındasın.

Gücün sayesinde, gelişmiş duyulara da sahipsin ama şu an böyle bir güce sahip olduğun için lanetler yağdırıyorsun.

Çünkü babanın azalan kalp atışını duymak seni daha da kötü hissettiriyor.