Genç kız yine acılar içinde yatıyordu.Henüz hayatının baharında ölümle yüz yüzeydi.Babası onu kurtarmak için gazetelere ilan vermiş,para teklif etmişti.Ama onun kalbinin teklemesi değil, kalbinin içindeki sızı ilgilendiriyordu.Sevdiği aklına geldi bir damla yaş daha döküldü gözlerinden.Ayrıldıklarından beri tam beş çile dolu yıl geçmişti.Aslında sevgilerinin arasına kahrolası para girmişti.Hatırlıyordu da sevdiği ona bir keresinde:
-Ben zengin değilim belki ama seni seven bir kalbim var.Sana sadece onu verebilirdim,demişti.Zaten sevgıye muhtaç birisi başka ne isteyebilirki.Kendisini sevmesi yeterdi. O en çok saçlarının dökülmesine üzülüyordu.Çünkü sevdiği öpmüş, koklamıştı saçlarını. Her dökülen saç yüreğine
bir hançer olup saplanıyordu.Şimdi.tek istediği sevdiğinin son anlarında yanında olmasıydı.Ne olurdu onu bir kez daha görebilse,onu bir kez daha koklayabilse.Bu düşünceler aradında uykuya kaldı...
Babası heyecanlı bir şekilde kızının odasına girdi."Müjde kızım, kalp bulundu "dediğinde kızının bir peri özelliğinde,sevdiğinin özleminden ıslanmış yüzüne baktı ve çıktı odadan...
Genç kız,bir hafta sonra kendine geldiğinde sanki başka bir dünyadaydı.İçinde acaip bir his vardı. Sanki bu dünya ona çok farklı gelmişti. Aklına yine sevdiği geldi.Kalbi eskisinden daha hızlı atmaya başladı.Kalbi değişmiştı ama sevdiğini eskisinden daha çok
sever olmuştu.
Bir gece ansızın uyandı uykusundankalbi çok hızlı atıyordu. Bu durum sürekli böyle devam etti.Doktora gitti, durumunu anlattı,doktor:
-Bir aya kalmaz geçer,demişti.
Ama aradan aylar geçmesine rağmen aynıydı.
Birgün bahçeye çıktı,çiçekleri seviyordu.Kırmızı güllerin yanına gitti.Kalbi hızlı hızlı atmaya başladı.En çok kırmızı gülleri seviyordu.Çünkü sevdiği ona benzediğini söylerdi hep.Birden kapı çaldı.Kapıyı açtı kimse yoktu. Yere baltı bir mektub vardı ve onaydı.Mektubu açtı ve kalbi hızlı hızlı atmaya başladı.Bu onun kokusuydu.Koltuğa zarzor oturabilidi.Zarfın içinden mektubu çıkardı ve okumaya başladı:
"Sevdiğim , bugün sevdamızın altıncı yılı.Seni hep sevdim. Seninle ayrılmak zorunda kaldığımızdan beri, bir kalbe iki sevginin
sığmayacağını bildiğimden ne birini sevdim ne de evlendim.Her günüm çile ve azapla geçti.Sana hergün şıiirler yazdım,hergün şiirlerimi okudum ve hergün ağladım.Tam beş yıl boyunca yazdım, okudum, ağladım.Bir gün önüme bir fırsat çıktı.Bu fırsatı reddedip kendime daha fazla haksızlık edemedim.Belki seni unuturum diye senden çok uzaklara gittim.Ama şimdi seni daha çok özlüyorum.Her gece yanına geliyorum o masum yüzünü okşayıp yanaklarına öpücükler konduruyorum, sen uyanıyorsun benim geldiğimi anladıgını sanıyorum ama sen o tatlı uykuna geri dönüyorsun.Sevdiğim hep ben geldim senin yanına artık sen gel olurmu.Kırmızı güllerimize iyi bak.Ve artık unutma içinden seni sende daha çol seven bir kalbin var artık.Ona iyi bak olurmu.Kırmızı güllere ve kalbimize iyi bak.Sen yanıma gelene kadar bekleyeceğim sevdiğim.
HOŞCAKAL..."
