Şarkılarla dans ederken aklım karmakarışıktı. Ne yapmam gerektiğini bilemezce bir oraya bir buraya savruluyor gibiydim.
En sonunda dayanamayıp odanın bir köşesine geçtim ve duvara yaslanıp dinlenmeye başladım. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum.
Telefonumun bildirim sesiyle telefonuma baktım.
Klasik bir indirim mesajı olduğunu görmemle hayal kırıklığına uğradım. Hoseok'tan olmasını beklerdim. Hep o yazıyordu ilk,belki o da benim yazmamı bekliyordu? İç geçirip telefonumu elime aldım ve Hoseok ile olan mesaj kutuma girdim. Ne yazacağım? İyi hissetmiyorum desem endişelenirdi. Ne yazacağıma karar verdiğimde yazmaya başladım.
__yoonbomi__
Nasılsın?
hopeseok
İyiyim,sen?
Hiç iyi değilim sevgilim. Gerçekten olanları farkında değilim gibi hissediyordum. Nasıl desem bilemiyorum.
Neşeliymiş gibi yazmaya başladım üzgünce.
__yoonbomi__
Tabii ki çok iyiyim!
hopeseok
Peki iyi o zaman
__yoonbomi__
İyi
'İyi' yazıp kapattım. Kafam iyiydi sanki. Nereye gideceğimi bilemeyerek ayağa kalktım. Hava almak istediğime karar verdiğimde taksiye binip sahile sürmesini istedim.
Böyle rüzgâr essin,elimde kahvem,yavaş yavaş yudumlayayım. Ama rüzgâr üşütmeyerek essin,yalnızca hissettirsin varlığını.
Vardığımda ücreti ödeyip taksiden indim. Sakindi şuan buralar,pek insan yoktu. Kimsenim oturmadığı bir banka baktım. Ücra bir köşede,sessiz olan bir yerde.
Etraftaki kafelerden birine girdim ve bir kupa kahve aldım. O banka doğru ilerleyip,kulaklığı taktım kulaklarıma.
Belki de her gün şarkı dinliyor,şarkı söylüyor,dans ediyordum ancak asla böyle hissetmiyorum çünkü önemli bir fark var bence. Şarkı beni anlatırken,ben şarkıyı hissediyorum,ses kulaklarıma ulaşmakla yetinmiyor ve kalbime ulaşıyor.
Sessizce müziği dinlerken yanıbaşımda bir hareketlilik hissettim. Gözlerimi açıp şaşkınca kim olduğuna bakarken maske ve gözlük takmış olmasına rağmen tanıdığım Hoseok'u gördüm.
Gülümsedim,gülümsedi. Elini yanağıma götürürken fark etmediğim göz yaşlarımı sildi.
Yorgunum. Hayır, hayır pes etmek değil bu,çok çalıştım demek. Göz yaşlarım daha da çok dayanamayıp gözümden intihar edercesine dökülürken,Hoseok'a sımsıkı sarıldım. Yüzümü göğsüne sakladım,görmesin diye.
Kulaklığımtakılıydı hâla,şarkı diyordu ki "Keşke herkesi kör yapabilsem de kimse görmese ağladığımı."
Hoseok kulaklığımı çıkarttı nazik bir şekilde ve kendine doğru çekti bedenimi. Çok seviyorum seni be Hoseok! Gözlerimi sımsıkı kapatıp açtığımda şişman bir kadının yere düştüğünü gördüm.
Gözyaşlarım arasında kendimi tutamayıp kahkahayı bastım. Hoseok ne olduğundan habersiz endişeli gözlerle bana bakarken yine endişeli bir ses tonuyla konuştu.
"Sen iyi değilsin."
Göz yaşlarım kurumamışken,düşen kadının ayağa kalkarken bir kez daha devrildiğini ve onu kaldıran adamı da devirdiğini görmemle daha büyük bir kahkaha attım. Gülmekten gözümden yaşlar gelirken Hoseok hala şaşkınca bakıyordu.
"Hem ağlıyor hem de kahkaha atıyorsun Bomi! Hayır sen hiç iyi değilsin!"
Hoseok'unhabersizliğine de gülmeye başladığımda bir anlığına kendimi insafsız gibi hissettim. Düşene gülüyordum... Ama ben biri yere düştüğünde gülmeden yapamam ki. Çok komiğime gidiyor birinin gözümün önünde yerle bakışması.
Hoseok kolumdan tutup beni kaldırırken onun dediğini yapmayıp geri yerime oturdum. O da karşıma endişeyle oturduğunda gözümdeki yaşları parmağımla sildim.
Eski ciddiyetimikavuştuğumdakahvemden bir yudum aldım. Karşımdaki manzarayı izlemeye devam ederken Hoseok hala endişeyle bakıyordu.
"Bomi ağladın,ağlarken güldün ve şimdi de sanki hiçbir şey olmamış gibi ciddisin. Sence de tuhaf değil misin şuan?"
"Ay sakin ol canım biri düştü de tutamadım kendimi,ona güldüm yani hiçbir şey olmadı ve bu yüzden ciddiyim."
Hoseok kaşları çatık bir şekilde önüne döndü. Kısa bir süre sohbet ettikten sonra yine geri döndük kaldığımız yurtlarımıza.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
