Still With You |•| YoonMin

Final'

(27 Temmuz 2020)

Bilinmeyen Numara; Bugün, son bir yıldır hiç olmadığım kadar mutluyum, sevgilim.

Bugün, son bir yılımın en mutlu, aynı zamanda en acı verici günü.

Bugün, senin ölüm yıldönümün.

Ölümünün üzerinden tam bir yıl geçti.

Bu sabah son kez mezarını ziyarete gittim.

Ama diğer seferlerin aksine, bu sefer hiç ağlamadım.

Sadece gülümsedim.

Artık sana kızmıyorum, Chim.

Sana kırgın değilim.

Sadece seni seviyorum ve çok özledim.

Seni gerçekten çok özledim, dayanamayacağım kadar çok.

Bugün, benim bu dünyadaki son günüm.

Bu yüzden annemle vedalaşmak için uzun bir mektup yazdım.

Okuyunca küs olsak bile üzüntüden mahvolacağını biliyorum.

Ama olsun.

Bugün, son kez kendi fotoğrafımı çektim, son kez saçımı seninle boyadığımız gibi maviye boyadım, son kez çiçeklerimizi suladım, ve son kez, Jeongguk ve diğerleriyle konuştum.

Ama onlar bunun son olduğundan haberdar değillerdi, bunun onlarla olan son konuşmamız olduğunu bilmiyorlardı.

Bugün, bu dünyadaki son günümü geçirdim.

Ama buradan ayrılsam bile, seninle beraber gökyüzünde, yıldızların arasında mutlu olacağım.

Hala seninleyim, sevgilim.

Ve her zaman seninle beraber olacağım.

Bugün, özlemimizin biteceği, birbirimize kavuşacağımız gün.

Beni bekle sevgilim, yanına geliyorum...

~

Yoongi, son kez sevgilisine mesaj attığı telefonunu yatağının üstüne bıraktı. Bugün oldukça huzurlu ve mutlu hissediyordu çünkü çok yakında biricik sevgilisine kavuşacaktı.

Annesine yazdığı uzun mektuba son kez göz attı ve yastığının üzerine özenle yerleştirdi. Son kez odasının camından dışarı bakarken bir kere olsun yapacağı şeyden tereddüt etmedi.

Yavaş adımlarla tuvaletin kapısının önüne geldi. Sağ eli kapının kolunu kavrarken oldukça heyecanlıydı.

Kapıyı açıp içeri girdi ve ardından kapıyı kapattı. Gözleri aynanın önündeki hoş kokulu mumlara kayarlen onlara doğru ilerledi.

Mum paketini eline alıp açtıktan sonra mumları teker teker, özenle küvetin kenarlarına dizdi.

Küvetin yanına dizdiği mumları bir çakmak yardımıyla yakarken artık hafiflemiş hissediyordu. Sanki tüm acıları ve mutsuzluğu uçup gitmiş, hiç yaşanmamış gibiydi.