Your Existence, Complementing Mine

CHAPTER 1

=========+++++++++++++=======

-SASA’S POV-

“Err. Ang hirap talaga maging Nursing Student. Andaming dapat basahin at bilhin na libro!”. Sabi ko yan sa sarili ko habang bitbit ang tatlong paper bag na puno ng libro, plus nakabagpack pa ko. Full load. Tss. Dahil kanina pa tapos ang klase ko dumiresto na ko sa Mall at namili muna ko sa NBS ng kekelanganin naming books for our class next week. Sumakay na ko sa may pababang escalator ng----

O_O  May paakyat sa pababang escalator?!!

“Awts.” Sambit ko ng natabig nya ko, ang bilis tumakbo nahulog yung mga pinamili ko. Huminto naman sya.

“Ano ba naman yan?!” Sigaw ko sa kanya.

“Excuse me miss, may hinahabol ako!” Sabi nya sakin na pinipilit makadaan. Huh! Kala mo papadaanin kita? Manigas ka!

“Tignan mo yung ginawa mo?!” Sabi ko sakanya sabay turo sa mga pinamili ko na nandun na sa baba, buti na lang di sya kinain ng escalator.

“Paki ko? Padaan ako!” Sabi nya sabay gitgit sakin. Ugh! Hanggang nasa baba na kame at di na sya nakadaan ng tuluyan.

Hinawakan ko sya sa braso gamit ang kaliwa kong kamay sabay dampot ng mga paper bag ko gamit ang free hand ko. Hinatak ko sya sa gilid medyo malayo sa escalator dahil nagsisitinginan na ang mga tao sa amin. Waah! Bwisit, nakikiapaghatakan pa ‘tong higa..nt…e?? HIGANTE?! OMAY! Nagulat ako dahil paglingon ko at pagtingala ko sa kanya ang tangkad pala nya! O maliit lang ako? O_o

 Sinigawan ko na sya, este kinausap paghinto namin.

“Hoy higante! Nakita mo ba yung ginawa mo?! Pano kung nahulog din ako!?”

Pabulong kong sigaw sa kanya habang nakatingala. Di ko mapigilang mainis.

“Sorry miss, pero may hinahabolkasi ako e!” Sabi nya sakin tapos tumitingin tingin pa sya sapaligid.

"Tsk. Di ko na nahabol." Dugtong pa nya.

Aba sinisi pa ko?

“Boplengs ka ba? Baka mahabol mo nga? Nakita mong pababa yung andar ng escalator ah!” Sabi ko sanya na may panggigigil. Kainis na ‘to!.

“Boplengs??? Sorry na nga e. Nakita mo naman na puno na yung paakyat na escalator, kaya nung nakita kong magisa ka lang dun sa pababa dun na ko umakyat.” Paliwanag nya sakin.

“Tss. Di mo ba naisip na mas matatagalan kung dun ka aakyat?” Tanga tangahan ‘tong higanteng ‘to.

“Wala na kong paki dun, ang mahalaga e yung hinahabol ko. Kaso mukhang wala na talga.” Sabi nya na may malungkot na tono. Aba kinonsenysa pa ko. Kasalanan ko pa ngayon. Ganun?

“Ewan ko sayo. Kasalanan mo din naman kung di mo na nahabol kung sino o ano man yun! Dyan ka na nga! Tss.” At naglakad na ko palayo sa kanya. Ngayon nya habulin yung sinasabe nya! Imbyerna. Makauwi na nga.

BAHAY

Pagkauwi ko wala pang tao. Malamang nasa mga trabaho nila yun at school. Umakyat na ko sa kwarto at nagpalit na ng pambahay, short lang at oversized shirt. Humiga muna ko sa kama, at nag soundtrip pang pa relax. Na stress ako dun sa higanteng yun. Tsk.

Love Just Is – Hilary Duff

When the night won't fall and the sun won't rise

And you see the best as you close your eyes

When you reach the top as you bottom out

But you understand what it's all about

Nothing's ever what it seems

In your life or in your dreams

It don't make sense, what can you do

So I won't try makin' sense of you

[Chorus:]

Love just is... whatever it may be

Love just is... you and me

Nothing less and nothing more

I don't know what I love---

*TOK TOK*

Eh? Sino kaya yun?

“Chii?”

Bumangon na ko at pinagbukasan ng pinto ang kumakatok. Si kuya pala.

“O Kuya? Baket?” Tanong ko sa kuya ko.

“May merienda sa baba, bumaba ka na lang pag nagugutom ka.” Nag nod nalang ako, tas ginulo pa nya yung buhok ko. Pasaway talaga ‘to.

“Kuya naman e!” Sabay hampas ko sa braso nya, binelatan na lang nya ko. Pasaway talaga. 

Humiga na lang ako ulit. At pinagpatuloy ang pagsasoundtrip. Ay!

Di pa pala ko nakakapagpakilala. Sachii Sairah Fuentes, 19. Di ko din alam kung baket yan pinangalan saken ng parents ko e. 3rd year nursing student sa Greenfields University. Ang gara noh? Haha.

Ilang sandal lang nakaramdam na ko ng gutom at bumaba na ko sa may kusina. Nakita ko si kuya na kumakaen na dun.

“Kuya, baket ka nga pala nandito? Di ba may pasok ka pa?” Tanong ko kay kuya Kyle. JR. Programmer kasi sya sa Accenture.

“Nagleave ako.” Simpleng sagot nya sabay kagat sa pizza roll na ginawa nya.

“Baket naman? Pupunta ka ulet sa Baguio?” Tumango na lang sya, kasi puno pa yung bibig nya. Dun kasi naka base yung business namin, pinamana kasi yun nila lola sa family namin. Kahit malayo yung kinuhang course ni kuya, alam pa di nya kung paano patakbuhin yung business namin. Syempre the best yang kuya kong yan e! Kahit nag hired na kami ng tatao dun, binibisita nya pa rin ‘to regularly,. Busy kasi parents namen sa mga trabaho nila.

“Bukas na ba alis mo?” Tanong ko sa kanya.

“Yep, 5am. 3days Lang ako dun. Ikaw na muna bahala dito ah.” Bilin nya sakin.

“Aba syempre naman! Basta ba pasalubong ah!” Sabay tusok sa tagiliran nya. Hehe

Pagtapos naming kumaen umakyat na ko sa kwarto. Si kuya naman daw e magiimpake muna ng mga gamit nya. Kinuha ko yung mga pinamili kong books, haay. Naalala ko nanaman yung higanteng yun. E, yae na nga. Review mode na lang muna.

=======+++++++++++++++++++======

 [A/N] Si Sasa paLa yung nasa picture sa giLid! :)