Feza Korkmazer
Herkesin sabrının bir sınırı vardı. Taşardı. Benim çokdan taşdı ama ben yok etmeye çalıştım. Yok etmeye çalıstıkça daha çok üstüme geldiler. Alkolik bir babanın tek oğluydum. Ben küçükken beni sahiplenen bir üvey anneye sahiptim. Annem mi? O gitti. Beni bırakıp çok uzaklara gitti.
Babam üvey annemi döverdi. Sevmiyorum onu ama küçüklüğümden beri çok cefa çekti benim için. Babamın her darbesinden korudu beni. Ben şimdi onu koruyamıyorum ama bir gün...bir gün bunları o babam denen köpeğe gram gram ödetecektim.
Benim olmayan biri bile beni onda daha fazla severken nasıl mutlu olabilirdim. Liseyi okuyamamıştım. Babam sağ olsun, yada olmasın, ne fark eder!? Beni almış ve sanayiye vermişti. Onun dayağından kurtulduğum için çok seviniyordum ama bir süre sonra dayak orada da başladı. Tek çareyi kaçmakta buldum. Kaçtım da. Ama kaçtığım yer ecelim oldu. Yine babama kaçtım.
Kaçarken üvey annemi buldum. Daha 15 yaşındaydım. Babamdan pis dayak yedim sonra. Üvey annemle tanıştılar. Babam tam anlamıyla iki yüzlülük yaptı. Evlendikten iki yıl sonra gerçek yüzünü gösterdi. Aman efendim niye çocukları olmuyormuş. İlk şiddet o zama başlamıştı zaten. Annem beni de bırakamıyordu. Ama dayanamıyordu da. Halbu ki babam onun kısır olduğunu en başından biliyordu. Bu sadece dövmek için bir bahaneydi.
Üvey annemi seviyordum. Ama sevmiyordum da. Neden sevmediğim hakkında en ufak bir bilgim bile yok. Şu an 21 yaşındayım ama annemi babamdan koruyamıyorum. 21 yaşındayım ve annemi koruyamıyorum. Tabi bunun bazı sebepleri vardı. Onun için yaşamam gerekiyordu sonuçta. Sadece onun için katlanıyordum. Güzelim için...
Orta okul hocalarım çok yalvarmıştı babama, bu kadar zeki bir çocuğu sanayilerde heba mı edeceksin? demişlerdi. Okumaktan para çıkmaz, çalışsın adam olsun, demişti. Hatırlıyorum, günlerce ağlamıştım. Bir işim yok hâlâ.
Şu an okusam üniversite 3. Sınıfta olacaktım büyük ihtimal. Yaşıtlarım okuyup büyük adam olmuştu ama ben sadece adam. İşsiz, parasız, pulsuz bir adam. Para kazanmak için günlük işler buluyordum. Gerçi yakışıklı olmasam o bile olmazdı.
Kızlar çok severlerdi beni. Ama ben sadece birisini severdim. Beni sevmeyen, görmediği için sevmeyen bir kızı. Kördü ama güzelliği onu ilk gördüğümde dilimi lal etmişti. Hiç sevgilim olmadı. Çünkü para harcayacak imakanım yoktu. Ben de iserdim olsun, ama bir hediye bile alamadıktan sonra onu nasıl mutlu edecektim!?
Ben onun için ayaktaydım. Onu için para kazanmaya çalışıyordum. Onu için yaşıyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK IŞIK: KARANLIK
Teen Fiction"Elimi tut." Dedim şevkatle. Elini uzattı. Denk gelmedi. Nefesim bir anda gırtlağımda kaldı. Düşen yüzümü hemen toparlayıp ben onun elini tuttum. "Seni çok seviyorum bir tanem." Dedim. "Çok çok güzelsin." Kafasını göğsüme yasladım. Sıkıca sarıld...
