ငါ့နာမည္က Kim Taehyung..
ငါ့ဘဝက အထီးက်န္ဆန္ခဲ့တာသုံးႏွစ္အ႐ြယ္ထဲကပဲ.ငါမိဘေတြကလည္းငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီးေကာင္းကင္ဘုံမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေနေနၾကတယ္.ဘယ္သူမွလည္းငါရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုမသိသလို႔ ဂ႐ုလည္းမစိုက္ၾကဘူး.ငါဆီကလိုခ်င္တာရၿပီးရင္ထားခဲ့ၾကတဲ့သူေတြႀကီးပဲ.ငါအထီးက်န္တယ္ အရမ္းအထီးက်န္တယ္ႏွစ္ကာလေတြၾကာလာတာနဲအမွ်.လူေတြကိုလည္းမယုံေတာ့ဘူး..ငါကိုခ်စ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ထားခဲ့ၾကတယ္..ငါကခ်မ္းသာေနေတာ့ေရာဘယ္သူမွငါ့နားမရွိတဲ့ဘဝကေပ်ာ္စရာေကာင္းမတဲ့လား..အဟက္Tae-Jin.hygကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔ အျပင္ထြက္မယ္.ေကာ္ဖီဆိုင္ေတာင္မေရာက္ျဖစ္တာၾကာေနၿပီကားအဆင္သင့္ျပင္ထားပါ..
Jin -ဟင္..ဒီညေနႀကီးလား သခင္ေလးေအးတယ္ေလ..
Tae-ညေနပိုင္းေလးမသြားတာၾကာေနၿပီေလ.အဲ့ဒါေၾကာင့္..
Jin-အမိန႔္အတိုင္းပါသခင္ေလး..ေႏြးေႏြးေထြး
ေထြးေလးဝတ္ပါေနာ္..Time skip
Tae-ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကိုမလိုက္နဲေတာ့..တစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ သြားခ်င္လို႔
Jin-ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ေလး..ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ခ်ိန္လာႀကိဳရမလည္း..ကြၽန္ေတာ္ company ကိုသြားစရာေလးရွိလို႔..
Tae-မသိေသးဘူး..ျပန္လာခါနီးဖုန္းဆက္မယ္..
Tae-jin hyg..hygကိုဘာေျပာထားလဲ ကြၽန္ေတာ္ကိုသခင္ေလးလို႔မေခၚပါနဲ..ကြၽန္ေတာ္မွာhygတစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာပါ.hygကပါ သူစိမ္းဆန္မေနပါနဲ..
Jin-ဟုတ္ပါၿပီ Ta..Taeေလးရယ္..
Jin.Hyung..hygကငါရဲ႕အိမ္ထိန္းတစ္ေယာက္ငါနဲ႔အသက္ငါးႏွစ္ကြာတယ္.ၿပီးေတာ့သူကသာငါရဲ႕တစ္ေယာက္ထဲေသာယုံၾကည္အားကိုးရာငါသူကလြဲၿပီးဘယ္သူကိုမွမယုံဘူး
သူကငါ့ရဲ႕ အေဖလည္းဟုတ္တယ္ အေမလည္းဟုတ္တယ္ အကိူဆိုလည္းဟုတ္တယ္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္းဟုတ္တယ္..ငါ့လမ္းေပ်ာက္ေနခ်ိန္တုန္းကလည္းသူကပဲ..ေဖးမခဲ့တာသူကငါ့မိဘေတြအေမြေပးခဲ့တဲ့ company
ကိုငါဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ထိေဘးကကူညီေပးခဲ့တာ.အခုလည္းတာဝန္တစ္ဝက္ကိုသူကယူထားတယ္ေလ..အခုေတာ့ငါထိုင္ေနၾကေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ခါတိုင္းလို႔Hygနဲအတူမထိုင္ပဲတစ္ေယာက္ထဲထြက္လာခဲ့တယ္.ညေနပိုင္းမေရာက္တာၾကာလို႔လားမသိဘူး.ျမင္ကြင္းေတြကတကယ္လွတယ္ လူေတြကိူမယုံေပမယ့္.သေဘာမက်ေပမယ့္..လူေတြအမ်ားႀကီးသြားလာေနတာျမင္ရေတာ့လည္း.အထီးမက်န္ေတာ့သလိုပဲ.ငါခါတိုင္းလိုဆိုင္မထိုင္ခ်င္ေတာ့တာနဲေကာ္ဖီကို ပါဆယ္ပဲယူလာခဲ့တယ္.လမ္းေလးေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းမလားဆိုၿပီးေလ..
YOU ARE READING
All x JHope
FanfictionOne shortလေးတွေရော..အပိုင်းတိုလေးတွေရော ရောတင်မှာပါ Hobi(ရှဥ်ပေါက်)ဦးစားပေးလေးပါ..Hobiနဲကျန်တဲ့ကလေးခြောက်ယောက်နဲshipလေးတွေကြီးပဲသီးသန့်လေးပါနော်..အားပေးပါအုန်း