Park Chaeyoung bu sıkıntılı ruh halinden kurtulmanın tek yolunun intihar etmek olduğunu düşünmüştü. Bu düşüncesini gerçekleştiremeyince arkadaşlarının zoruyla bir psikoloğa gitme kararı aldı.
Psikoloğunun lisedeki platonik aşkı Park Jimin olacağı ak...
"Saçmalama Chae! Gidiyorsun dedim psikoloğa. Konu kapandı." Oflayıp cevap verdim. "Ya Unnie ne gerek var psikoloğa şimdi."
Jisoo Unnie tıslayarak konuştu."Konu kapandı dedim kes sesini."
"Of!"
Kafama attığı terliği geri ona fırlatıp Lisa'nın yanına koştum. Benim en sevdiğim diziyi izliyordu ve bana haber vermemişti.
"Yah Lalisa Manoban! Hani bu diziyi beraber izleyecektik."
Lisa dudağını büzerek cevap verdi. "Ama Chae senin depresyondan çıkıp normal hayata döndüğün mü var?"
Jennie de yattığı yerden lafa katıldı. "Lisa haklı Chae iyice mağara adamına döndün. Geçen gün Chanel çanta aldım heyecanla odasına gittim verdiğim parayı söyleyince suratıma 'İyi bok yedin.' der gibi baktı tüm hevesimi söndürdün amk karısı!" Göz devirerek cevap verdim."Tanrı daha büyük dert vermesin unnie."
"Pislik!"
Aşırı depresif olduğumun farkındayım ama bu benim elimde olan bi şey değildi. En son olan intihar girişimimden yaklaşık 2 hafta geçti ve Jisoo Unnie bana psikologdan randevu aldı. Ne kadar dirensem de tabiki yine onun dediği oldu. O benim ikinci annem falan. Lisa benden küçük olmasına rağmen o bile bana annelik yapıyor. Hepsine çok mahcubum ama ben artık cidden tükendim.
1 Hafta Sonra
Bugün psikoloğa gitmemin ilk günü. Biraz zor olsa da Jennie Unnie ve Lisa beni insana benzeymişti. Yani yüzümü boya kovasına soktular.
Psikoloji kliniğine geldim ve danışmadan psikoloğun ismini ve odasını öğrenip ismin getirdiği tanıdıklık hissiyle hayal kırıklığına uğradım.
Park Jimin...
Lisedeki platonik aşkım. Beni reddetmişti. Sonra Kore'de yüzlerce Park Jimin olduğunu hatırlayıp rahatladım. Bu kadar büyük tesadüfler yalnızca dizilerde olurdu.
Kapıyı tıklayıp baş selamı verdim ve yerime geçtim. Kafamı kaldırdığımda gerçek hayatta da bu kadar büyük tesadüfler olabileceğini kaderim yüzüme tokat gibi çarptı.
"Merhaba Bayan Park.Ben psikoloğunuz Park Jimin."
Sesi hala aynı...
"Bir dakika Chaeyoung! Sensin! İyi misin, neden buradasın sen?"
Saçma bir oyunculukla kafamı iki yana salladım. "Hiç öyle uğramak için... Neden olabilir acaba hastayım işte!"
Başını eğdi ve mahçup bir ses tonuyla özür diledi. "Oh! Bu kadar sinirleneceğini düşünmemiştim, özür dilerim Chaeyoung. Dosyanda yazdığına göre birkaç kere intihar girişiminde bulunmuşsun ama neden olduğu yazmıyor, kimseye söylememişsin. Şimdi bana neden kendine zarar verdiğini anlatabilir misin Chaeyoung?"
Göz devirdim ve cevap verdim. "Hayır."
"Chaeyoung ama söylemezsen-"
Sözünü kesip ona parmağımı doğrulttum ve hiddetle kükredim. "Ben buraya sadece Jisoo Unnie ısrar etti diye geldim ve seansları doldurup gideceğim! Kimseye anlatmadığım şeyleri sana mı anlatacağım? Haha komik espiri!"
- - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
