kalbimdeki sızılar

evden kovulma

Göz kapaklarımın üzerinde öyle bir ağırlık var ki sanki kalbimdeki tüm yük göz kapaklarımda birikmiş . Sahi   en son amcam beni öldüresiye dövmüştü demi. Ben haketmedim . Gamze ya gamzeye ne demeli resmen bana iftira attı . Ben insanlara nasıl güveneceğim bı daha . Nasıl yüzüme bakacak benim . Doğru ya evden de kovuldum . Her şeye rağmen yaşamalıyım.  Her şeye rağmen...

-" hastamız gözünü açtı ." Dedi başımda duran doktor .

-" nasıl hissediyorsunuz kendinizi ?"dedi doktor . Dilimle dudaklarımı ıslatarak konuşmaya başladım .

-" berbat  hissediyorum . Her yerim ağrıyor ." Dedim.

-"  serum az sonra etkisini gösterir . Ağrılarınız kesilir . Biraz daha geç gelseydiniz iç kanama gecirecektiniz. "
Dedi . Bilmiyorduki  asıl ağrı benim kalbimde asıl yara benim yüreğimde oluştu .

-"teşekkürler" dedim ve hemen gözlerimi tavana diktim .  Kimseyle göz göze gelmek istemiyorum. Amcam beni dinlemedi bir kere bile . Bende onu dinlemeyeceğim . Pişman olacak .

-"serumunuz bitince taburcu olabilirsiniz . Beş dakika sonra biter tahminen "dedi doktor .

Gözlerimi tavandan ayırmadım. Buradan çıktıktan sonra ne yapacağım ? Nereye gideceğim? Gamzenin sözleriyle gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı .

-"  katil hadi kalk serumun Bitmiş. Neyse ki senden kurtuluyorum. Aynı evde annesinin katili olan biriyle  kalmayacağım  artık ohh be ."

Kalkmaya çalıştım fakat her yerim ağrıyordu . Yavaş yavaş doğruldum . Dolaba yöneldim ve kıyafetlerimi aldım  . Kıyafetlerimi giymek üzere lavaboya girdim . kıyafetlerimi giydim  şalımı düzelttim . Yüzüm berbat olmuş , yüzümün her yeri yara bere  .  Karnımın her yeri mosmor olmuş. Allah'ım bu nasıl bir caniliktir . Rabbim sana sığındım.  Sen her şeyi görensin . Sana havale ettim . Lavabodan çıkıp odaya girdim. Kimse yok. Beni tek bırakmış olamazlar demi. Bu kadar acımasız olmuş olamazlar. Odadan çıktım . Ben eve nasıl döneceğim . Cüzdanım  telefonum yanımda yok .
Eve kadar yürürsem bu halimle  tahminen  iki saati alır . Allah'tan ki evle hastane arası  fazla uzak değil .  Hastaneden çıkıp düşüncelerimle birlikte  yürümeye başladım .

Hep bir yanım buruk  kalacak zaten . Babam yok öldü . Annemi ben öldürdüm . Ben katilim . Ben katilim . Ben katilim . Annesini öldüren evlat. Ben annemin ölümüne sebep oldum . Ben katilim . Bu nasıl bir yüktür . Nasıl bir vicdan azabıdır. Ben daha nasıl yaşayacağım böyle . Rabbim yardım et ben dayanamıyorum artık . Kalbim yaşamadıklarını kaldırmıyor . Yoruldum . Neden tüm acıları ben çekiyorum . Düşüne düşüne eve geldim . Beni bu halimle dışarıya atmazlar heralde . Gücümü toplayıp zile bastım . Kapıyı yengem açtı . İlk bana acıyan gözlerle baktı sonra sarıldı. Kulağıma eğilerek

-" kızım affet beni elimden bir şey gelmedi . Özür dilerim . Affet beni . Emanete sahip çıkamadım ." Dedi .

Yengemin bir suçu yoktuki . Zaten istese de engel olamazdı . Amcam izin vermezdi .

-" anne kim gelmiş " dedi gamze . Beni görünce bana tiksinir gibi baktı . Sonra aşağılayıcı sözlerine başladı .

-"sen ne yüzsüz insansın ya seni hastane de bırakıp geldik hâlâ kovulduğu eve geliyor . Sığıntı . Neyse ki bu sefer gidiyorsun . "Dedi ve neşeyle konuştu .

-" Babacığım derya  valizini  toplasın mı ? Yoksa  göndereyim mi "dedi .

amcam yüzüme bile bakmadan toplasın dedi . Bende odama  girip valizimi toplamaya  başladım . Ağlamayacağım. Her he olursa olsun ağlamayacağım.
Valizimi toplayıp biriktirdiğim parayı ceketimin cebine koydum . İyiki harcamamıştım. En az on bin vardır. Babamdan kalan maaşın bir binini amcama veriyordum. Geri kalan bir bini ile  İhtiyaçlarımı alıp artan parayı biriktiriyordum.
Odamdan çıkma vakti geldi artık. Yeni başlangıçlar yapabilmek için unutmam gerekiyor. Odamdan çıkıp kapının önüne geldim . Yengem  gamze ve amcam mutfaktan çıktılar . İlk yengemin elini öptüm . Benim hep arkamda olmuştu . Annem ölünce bana yengem bakmış çoğu zaman. Yengem ağlayarak geri ayrıldı benden . Amcama dönerek

-" pişman olacaksın bir gün "dedim .

-" bidaha gelme bu eve benim senin gibi  namussuz bir yeğenim yok.  Senin de bir amcan yengen kuzenin yok artık . "Dedi

-" bir gün gelirsen pişman olduğunu söylersen seni affetmeyeceğim. " Dedim

Gamzeye dönerek

-"Gamze sana gelince  seni de asla affetmeyeceğim. Hayatımı mahvettin. İftira attın . Ben seni sizi hepinizi Rabbime  havale ettim ."dedim.

Cevap vermesine izin vermeden kapıyı vurup evden çıktım . Peki şimdi ne yapacağım . Hava kararmıştı.  En iyisi babamin yanına gitmek. Güvendiğim adamın yanına gitmek üzere taksi çağırdım .  Taksi gelince bindim ve mezarlığın yerini söyledim . Amca bana ters bı bakış atıp söze girdi.

-" kızım emin misin ? Oralar pek tekin olmaz bu saatlerde ." Dedi .

-" eminim amca sen devam et " dedim

Amca daha fazla uzatmayarak peki sen bilirsin dedi. Taksi durunca valizimi alıp  güvendiğim adamın yanına doğru yürümeye başladım. Mezarın başına gelince bir hıçkırık çıktı ağzımdan. Söze girdim direkt .

-"babam bak ben geldim. Seni çok özledim ve babam. Sana  çok ihtiyacım var . Sen bana inanırdın demi? Kızım yapmaz derdin .  Amcam bana inanmadı.  Üstelik beni evden kovdu . Şimdi ben nereye gideceğim . Ben ne yapayım şimdi babam . Zaten vicdan azabı peşimi bırakmıyor. Katilim ben . Her defasında yüzüme çarpıyorlar.  Yoruldum be babam artık . Yüreğim dayanmıyor artık ."dedim ve   ağlamaya başladım. Ne kadar ağladım bilmiyorum ama artık gitsem iyi olacak . Terminale gidip Mersin'e otobüs bulmalıyım . Artık hayatıma Mersin de devam etmek zorundayım . Babama veda edip mezarlıktan ayrılacakken  bı el ağzımı kapattı.