Yorucu ve yoğun iş saatim sonunda bitmişti
Okulların açılmasına 2 ay kalmıştı ben ders çalışacağım yere işe gidiyordum ailem ben 5 yaşındayken öldürülmüştü ama yalnız değilim bir abim var Kim seok Jin kendisi dünyanın en yakışıklı ve en becerikli abisidir o Busan da babamdan kalan küçük restoranımızı yönetiyor
Ben Jennie-Kim Jennie
17 yaşındayım lise okuyorum daha önce hiç yakın arkadaşım olmadı veya da erkek arkadaşım şuan barda çalışıyorum restoranımız dan fazla gelir gelmediği için abime yük olmamaya çalışıyorum
Uyuşuk adımlarla bardan çıktım yere bakarak durağa ilerlemeye başladım geldiğimde kulağıma kulaklığımı geçirip kafamı yana koyup etrafı izlemeye başladım biraz etrafı seyrettiğimde gözüm bana bakan yüzü gözükmeyen ama bana tanıdık gelen çocuğa baktım
O kim ve bana neden bakıyor
Ayağa kalkıp ona doğru yaklaştığımda yanına geldiğimi fark etmişti toparlanıp giderken bağırdım
- HEY SEN ADI SUGA OLAN ÇOCUK
Arkasını dönünce yanına koştum bana ciddi ciddi bakarken
- Şey rahatsız etmek istemezdim ama sanırım defterim sende kalmış onu almam gerek
Susmaya devam etti
- Sana diyorum defterim nerede onu alamazsam sınıfta kalacağım tüm notlarım onun içinde
Şuan yanımda değil dedi
- Ama onu almam gerek
+ Peki o zaman bana telefon numaranı ver buluşuruz defterini veririm
Telefon numaramı verdiğimde adımı söyleyecekken Jennie diye kaydetmişti
Şaşkınca baktım
- Adımın Jennie olduğunu nereden biliyorsun
Gülümsedi
+ Görüşürüz
deyip arkasını dönüp gitti
Adımı nereden biliyor ki
Korna sesini duyunca hemen otobüse koşup favorim olan en arka koltuğa geçip onu düşünmeye başladım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My pain My pain YOONNİE
FanfictionBenim acım, Benim acım Kaçıyorum. Benim yağmurum, Benim yağmurum Kaçıyorum. Tavana bakıyorum. Nerdesin sen, benim aşkım? Ben suçluyum, benim hayatım böyle ve sen benim kaderim deyilsin. acım, korkum ve sevgim sen beni anlayamazsın arkadaşım benim ça...