(Kokichi)
Ağğh acıyo hâlâ!... Hele sırtım
- Sana ne oldu?
- Düştüm.
- O değil, nasıl düştün?
- Ha, şimdi bi pankek yere düştü, ben onu alırken ayağım birşeye takıldı, sonra masanın köşesine sırtımı vurdum ve kalktım, sonra ayağım yine takıldı ve bu sefer dirseğimi vurdum, kalkmaya çalışınca alnımı çarptım ve düşerken elim pankek tavasına çarptı ve pankekler üzerime düştü.
- 0-0
- -,-
- Pankekleri ben yaparım.
- Tamam!
Yerdeki pankekleri topladım bir poşete koydum (yemiycek kuşlara falan vercek) sonra ateşi açtım, pankek hamurunu tavaya döktüm, ters çevirip, bekleyip tabağa koydum.
Birkaç tane yaptım. Sonra bir tepsiye bir pankek tabağını koydum, Fanta (Kokichi'nin üzümlü Fanta ile fantezisi) koydum ve Kokichi'ye götürdüm.- Teşekkürler Saihara-chan!
- Saihara-chan?
- Evet!
- Neyse, birşey değil Oma-kun!
- Sırtım ne zaman iyileşir?
- Belki Mikan'ı çağırırım.
- Olur çağırr!
- Tamam.
Mikan'ı aradım ve olanları anlattım, o da konum atmamı istedi ve ben de attım.
***
Mikan geldi ve kapıyı açtım.
- Siz ikiniz neden aynı evdesiniz~
- -_- Mikan senin fantezine ihtiyacımız yok, yardımına ihtiyacımız var!
- Tamam!
- Oma-kun! Tam olarak nere?
Mikan birşeyler yaptı ve hemen geçti... (Büyü mü yaptı da hemen geçti?)
- Teşekkürler Tsumiki-san!
- Birşey değil!
Mikan çıktı. Kokichi artık daha iyi hissediyordu. Pankeklerini yemeye başladı, ben de benimki leri alıp yemeye başladım.
Sonbahar olmasına rağmen hava sıcaktı, Kokichi'nin terlediği belliydi. Sonra yerinden kalkıp bir fan aldı ve açtı.