ကေလးႏွင့္အတူအိမ္ျပန္လာေတ့ာဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ေစာင့္ေနေသာဝမ္က်ီႏွင့္ေဝ့ရင္း
ေဝ့ရင္း:ျပန္လာေသးတယ္ေနာ္လန္က်န္းခ်န္ ေန႔လယ္ကတည္းကအိမ္ကထြက္သြားတာစိတ္ပူလို႔ေသေတာ့မယ္
က်န္းခ်န္:ေဝ့ရင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုဆီသြားေနတူအဲတာအကိုကသူ႔အလုပ္ကိုပါေခၚသြားတာ
ႊ
ေဝ့ရင္း:ေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူးသိလားမင္းတို႔အိမ္ေစာင့္ငါႏွင့္ဝမ္က်ီအျပင္ခဏသြားအုန္းမယ္က်န္းခ်န္:အင္း
႐ွီခ်န္:ေစာေစာေတာ့ျပန္လာေနာ္ကိုကိုတို႔သြားစရာ႐ွိေသးတယ္
ဝမ္က်ီ:ဟုတ္ ကိုကို
ဝမ္က်ီတို႔ကားအိမ္ကေနထြက္သြားေတာ့မ်က္စိတဆံုးလိုက္ၾကည့္မိသည္
က်န္းခ်န္:ဝမ္က်ီကိုစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာလား
႐ွီခ်န္:မဟုတ္ပါဘူးစိတ္ခ်ပါတယ္
က်န္းခ်န္:မသိပါဘူးလိုက္ၾကည့္ေနတာမၿပီးေတာ့ဘူးအဝတ္သြားလဲေတာ့ေလ
႐ွီခ်န္:ကေလးပါလိုက္ခဲ့ေလ
က်န္းခ်န္:ခင္ဗ်ား အဲကေလးဆိုတာေခၚျပန္ၿပီလား
႐ွီခ်န္:ခင္ဗ်ား? အားခ်န္!ကေလးအျပစ္ေပးတာခံခ်င္ေနၿပီႏွင့္တူတယ္
က်န္းခ်န္:မခံခ်င္ဘူး !
ပါးစပ္ကိုလက္ေလးႏွင့္ကာကာေအာ္ၿပီးအေပၚတက္သြားေသာကေလး
ရယ္သာရယ္ေနမိသည္ အေဒၚႀကီးလာေပးတဲ့သံပုရာေဖ်ာ္ရည္ကိုယူေသာက္ၿပီးကေလးေနာက္လိုက္သြားသည္က်န္းခ်န္:ဒီမွာ
႐ွီခ်န္:ကိုယ္ကိုေခၚတာလား ေျပာေလးကေလး
က်န္းခ်န္:ဘယ္မလဲမာလာဟင္း
႐ွီခ်န္:ဟင္ အဲတာ ကေလးကိုေမးတယ္ေလဘာဝယ္သြားအုန္းမလဲလို႔
BINABASA MO ANG
Love actually (Z/U)(completed)
Fanfictionမိဘေတြေၾကာင့္ယူလိုက္ရေသာသူတို႔ႏွစ္ဦး ဘယ္လိုအလြဲေတြ ဘယ္လိုဂြတိဂြက်ႏိုင္မလဲဘယ္လို႐ိုမလဲဆိုတာၾကည့္လိုက္ရေအာင္ Lan Xichen & က်န္းခ်န္