"ေဝ့ရင္း"
ဟင္ kelvin လိုက္လာတာမဟုတ္ဘူးလားေတာ္ေသးတာေပါ့မမိသြားဘူးဘဲ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားခ်န္
"အားခ်န္ မျပန္ေသးဘူးလား"
က်န္းခ်န္:အရင္ထ ဘယ္လိုေတြေျပးဆင္းလာတာ ေသခ်ာမဆင္းဘူးအခုေတာ့လဲႁပီ
ေဝ့ရင္း:ဟီးဟီး
က်န္းခ်န္:ရယ္ျပမေနႏွင့္ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ သြားမယ္ အိမ္ကလာႀကိဳေနၿပီ
ေဝ့ရင္း:ေျခေထာက္ကနာတယ္
က်န္းခ်န္:အင္း လာ ေက်ာပိုးမယ္တက္
ေဝ့ရင္း:ႏိုင္လို႔လား
က်န္းခ်န္:စကားမ်ားတယ္တက္ ကို႔ယ္အကိုဘဲမႏိုင္ဘူးဆို႐ွိမလားအစားေတြအမ်ားႀကီးစားထားလို႔အားအျပည့္ဘဲတက္သာတက္စမ္းပါ
ေဝ့ရင္း:တက္ၿပီေနာ္မႏိုင္ရင္ေျပာေနာ္
က်န္းခ်န္:အင္းပါ
သူေၾကာက္စိတ္ေတြကအားခ်န္ေၾကာင့္ေပ်ာက္သြားသည္တကယ့္ပါအားခ်န္ကိုလံုးဝအထိခိုက္မခံႏိုင္ဘူး ျဖစ္ႏိုင္ရင္kelvinႏွင့္ေဝးရာထားရမယ္ အားခ်န္ေရစိတ္ခ်ေနာ္မင္းကိုဒီကကိုကိုကတသက္လံုးကာကြယ္သြားမွာမို႔မေၾကာက္ႏွင့္ေနာ္
လြယ္အိတ္ေတြကိုကားမွာထားၿပီးသူကိုလာေခၚလို႔ေတာ္ေသးသည္မဟုတ္ရင္ေတာ့လြယ္အိတ္ႏွစ္လံုးရယ္လမ္းမေလ်ာက္ႏိုင္တဲ့ေကာရယ္ေၾကာင့္သူဗ်ာမ်ားရေပမည္
အရင္ကဆိုစကားအရမ္းမ်ားၿပီးတအိမ္လံုးဆူညံေအာင္လိုက္စေနတဲ့ေဝ့ရင္းကအခုက်ၿငိမ္က်ေနသည္ေျခေထာက္အနာေၾကာင့္ၿငိမ္ေနတယ္ထင္ရေပမယ့္သူမွာေတြးစရာအရမ္းမ်ားေနသည္"ပါးတို႔ိကုိဒီကိစၥေျပာျပသင့္လား ဒါမွမဟုတ္အားခ်န္ဘဲေျပာသင့္လား
အင္း ညအိပ္ခါနီးမွအားခ်န္ကိုေျပာေတာ့မယ္ "ထမင္းစားဝိုင္းမွာၿငိမ္ေနတဲ့သူက္ုတအိမ္လံုးကသတိထားမိသည္TVၾကည့္ေတာ့လည္းအငယ္ႏွင့္အၿပိဳင္လုမၾကည့္ဘဲအားခ်န္ၾကည့္ခ်င္တာဘဲထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ေဝ့ရင္းေၾကာင့္
သူ႔မိဘေတြကေတာ့နည္းနည္းစိတ္ပူေနရသည္
ESTÁS LEYENDO
Love actually (Z/U)(completed)
Fanficမိဘေတြေၾကာင့္ယူလိုက္ရေသာသူတို႔ႏွစ္ဦး ဘယ္လိုအလြဲေတြ ဘယ္လိုဂြတိဂြက်ႏိုင္မလဲဘယ္လို႐ိုမလဲဆိုတာၾကည့္လိုက္ရေအာင္ Lan Xichen & က်န္းခ်န္