MAKE ME FEEL IMPORTANT

PROLOGUE

'Mahirap gumaling sa sakit kapag alam mong wala kang kakayahang bumili ng pangangailangan mo.'

I envy those peoples na Hindi na kailangan pang magpaka hirap at makukuha na ang mga gusto nila, sa isang hiling lang nila ay kusa na itong mapapa sakanila ng walang kahirap hirap.

'Pero paano naman ang mga katulad kong walang kakayanang maranasan ang mga bagay na ganon?'

'Paano naman akong may sakit na gustong gumaling pero hindi pwede, Dahil sa kakulangan ng pera. Paano naman ang mga katulad ko?'

'Hindi katulad ng mga buhay mayaman ang nararanasan ko araw araw, dahil kailangan kong magtrabaho para lang may makain kami ng mga kapatid ko araw araw... At kailangan kong tiisin ang pagod at sakit, dahil sa ganitong sitwasyon ay ako lang din ang makakatulong sa sarili ko.'

Nag aaral ako sa umaga at nagtratrabaho sa gabi, pero hindi ko ininda ang sinasabi ng mga schoolmates ko t'wing makikita nila ako araw-araw, nagbubulungan ng kung ano ano sa'kin, yung iba naman ay naawa at naiinis sa'kin kesyo hindi raw ako bagay sa PANG MAYAMAN NILANG UNIVERSITY, pero hindi ako nagpakita ng kahit na anong emosyon at pake. Dahil wala akong mapapala kung papatulan pa sila, hindi naman nila ako binibigyan ng makakain.

'Minsan naiisip ko nalang na sana ipinanganak akong mayaman at buhay pa ang mga magulang, para Hindi ko nakikitang naiingit ang mga kapatid ko sa nakikita nila sa ibang bata, kung saan kumpleto ang pamilya nila at masasarap ang nakakain nila sa araw araw.'

Pero ano nga ba ang magagawa ko? Hindi ako maswerte sa buhay na meron ako pero hindi ko rin naman masasabing hindi, dahil meron akong mga kapatid na nagpapalakas sa'kin araw araw at ang nagiisa kong kaibigan na hindi ako iniwanan ano pa mang nangyare sa buhay ko.

'At isa na yon sa malaking dahilan kung bakit nabubuhay pa ako at lumalaban sa sakit ko.'