Pewna mała czerwona dziewczynka,
Siedziała pod dużym czerwonym stoliczkiem.
Pisząc w swoim czarnym notesiku,
Swoje czarne przemyślenia
Stukają, hukają,
Kopią, biją.
Za ścianą
Za brudną, popękaną ścianą
Ma zielone myśli.
Do niej też dojdą.
Mimo już czerwonej sukienki,
I czerwonego stoliczka
Przestaje widzieć kolory
Przestaje czuć ten zapach
Przestaje słyszeć ten głos
Przestaje pisać
Wolała tak umrzeć
Aniżeli żyć tak dalej
Słuchając sutków, huków
Widząc kopy, bójki
Została tak sama
Mała czerwona dziewczynka
Pod dużym czerwonym stoliczkiem
Z czarnym notesikiem
