Demoiselle

Chapter 00

I TRIED to be cool and calm as much as I could as I wait for the results of my entrance exam here in Questra Universidad, a famous University from the South. Well I actually don't know kung bakit sa school na ito ako naisipang mag enroll, actually I have too many options in University that I will study for the couple of years, and I don't have super close friends na dapat maging dahilan ng pag-aaral ko rito; ewan ko ba pero dito ako dinala ng mga paa ko.

I'm just staring at my laptop and waiting for the result of the entrance exam. Ngayon na kasi ilalabas ang resulta kaya ginugol ko ang isang buong araw sa paghihintay ng resulta, at dahil nga sa halo-halo kong nararamdaman ay hindi na ako nakalabas pa kanina para mag breakfast. But Dad is persistent kaya kahit sinasabi kong mamaya na ay nag pumilit siya na padalhan ako rito ng pagkain.

I dropped my body on the bed because my back is already aching dahil kanina pa nga ako naka upo at nakatingin lang sa laptop. Urgh! They said that they will drop the result at exactly 1pm in the afternoon pero nakakalagpas na ng 30 minutes! It's frustrating. Panay ang labas ng notifications sa laptop ko ng mga messages ng mga high school classmates ko about their exams sa mga Universities na gusto nilang pasukan, but I ignore them all because actually, I don't even care.

Being in High School and Senior High for 6 years makes me suffer, well it's not that easy kasi feeling ko sobrang tagal ko pa palang mag-aaral after Senior High, but actually it makes all sense now. Ang dami kasing pakulo ng Earth e, pati humanity nadadamay.

For past 6 years on secondary education, ni isa ay wala akong kinaibigan, oo may mga kinakausap ako pero hindi ko naman pinapahaba because I don't like to be friends with anyone. There is someone telling me to do so, to avoid closure to anyone around me but that except my family, I don't know who is she; the one who's talking to me inside my head, but I don't know her, her voice is not familiar either.

I start hearing and minding that voice since I was a toddler, when I play, when eat, and even when I cry. That voice is like a guardian angel to me, because she always tells what should I do and what I shouldn't do. Inilalayo niya ako sa kapahamakan kumbaga, kapag umiiyak ako she will sing to me a very beautiful song that I can't understand, but because of that lovely and relaxing voice ay napapatahan nalamang akong bigla.

And that's really a mystery for me, because until now that voice is still here. I can still hear her voice, at palagi siyang nasa isipan ko na para bang nakikipag usap saakin, but without a face, she's blur at tanging imahe niya lang ang nakikita ko.

Napaupo akong bigla ng maalala ko na may inaabangan nga pala akong resulta ng exam, kung saan saan nalang kasi napapadpad ang isip ko e.

And there! Nag uumpisa ng mag labasan ang mga pangalan ng mga nakapasa,

Avia Vangouh...

Avia Vangouh...

I was actually saying my name while scrolling dahil ang daming ng mga pangalan at medyo matagal pa ang letter ng surname ko.

Valleros Banana Anne N.

Vallencia Maricrisia P.

Vangouh Avia S.

"YES" patalon akong bumaba ng kama at tumalon talon dahil sa sobrang tuwa. I'm already expecting it pero iba parin talaga sa pakiramdam kapag nakita mo na ang resulta.

Talon, sigaw ang ginawa ko kaya nagulat nalamang ako ng biglang bumukas ang pinto at humahangos na lumapit saakin si Mom.

"What happened Via? Are you alright? Why are you screaming?" tuloy tuloy ang pagtatanong saakin ni Mom at may pag aalala sakayang mukha, pero imbis na pansinin ang mga katanungan niya saakin ay kaagad ko siyang niyakap ng mahigpit.

"Mom! I made it!" hindi ko mapigilang maging sobrang saya dahil sa naging resulta, ewan ko ba para kasing ma kakaiba sa paaralan na 'yan kaya ganitong sobra akong saya.

______

I AM so happy to tell Dad earlier when I talk to him through skype, Dad is having a out of town business meeting kaya wala siya rito ngayon, pero nagawa niya paring sagutin ang tawag ko ahit sobrang busy na niya. Nang ibalita ko kay Dad ang nagging resulta ng entrance exam ko ay wala man lang siyang naging emosyon, Dad used to be like that, ganoon na siya noon pa na hindi nagpapakita basta basta ng emosyon, that's why he's intimidating.

But during our dinner, Mom talk about me being away that far, milya milya raw ang layo ng paaralan na iyon sakanila kaya hindi pa raw sila handa na lumayo ako ng ganoon kalayo. Well, I understand Mom, ako rin naman siguro ay sobrang mag aadjust dahil nga malalayo ako sakanila. Mom insist na sasama raw siya saakin but I resist, alam ko na naman na ganun ang isusuhisyon ni Mom.

Kakayanin ko naman na ako lang mag isa, natuto na akong maging Independent kahit na nasa puder nila ako. Dahil darating rin ang panahon na matututo akong tumayo sa sarili kong mga paa.

It almost past midnight pero hindi parin ako dinadalaw ng antok, dahil narin siguro sa dami kong iniisip.

Medyo lumalamig na ang hampas ng hangin kaya naman papasok n asana ako sa loob ng may mapansin akong isang tao di kalayuan saaming bahay na nakatingin saakin. Mula rito sa balcony sa kinaroroonan ko ay kitang kita ko siya ngunit hindi ang kanyang mukha dahil nasa may madilim siyang parte nakatayo. Hindi ko mawari kung babae ba sya o lalaki, but he's wearing a black coat that can reach the floor at may suot siyang itim na cap.

I can feel it. I can feel that he or she's looking at me, saakin siya nakatingin dahil nakikita ko ang mga mata niyang kulay kahel na nagliliwanag mula sa dilim. Tatalikod na sana ako at papasok na saaking silid ng itinaas nito ang kanang kamay kasabay ng pag sulpot ng isang itim na papel saaking harapan.

D-Did...

"Yes, I am" and he speak through my head! What the hell. And, how did he?

"I can read your mind, lady" and he said again through my mind. Yes, he, lalaki siya sobrang lalaki ng boses, pero putragis anong nangyayari? Nasa dreamland na ba ako at kasalukuyang natutulog?

Kaagad kong nilingon ang kama ko pero wala naman ako roon at heto ako nakatayo, nilingon ko siyang muli at naroon parin siya.

"Who are you?" I asked through my mind dahil siguro nababasa niya naman na ang iniisip ko.

"Read the letter first, Lady" hindi ko parin maintindihan ang mga nangyayari, kung totoo ba o hindi na nasa harapan ko ngayon ang tao- and I don't even know kung tao ng aba siya because he just said na nababasa niya ang isip ko, and he even gave this letter that still floating in the air using his hand at napaka layo niya saakin. Hey Avia if you're just dreaming wake up!

"I'm sorry but you're not dreaming, Lady" and why is he calling me lady?! Kanina pa iyan ha! Hindi na nakakatuwa! I heard him chuckle inside my head, at nagawa niya pang tumawa?! "Just read the letter, Lady"

Dahil sa inis ko ay kaagad kong kinuha ang papel na nakalutang lang dahil hindi ko pa kinukuha kanina, binuksan ko iyon at tumambad saakin ay blangkong itim na papel, sisigawan ko n asana siya sa isip ko dahil wala naming laman na sulat ang papel na ito nang biglang may unti unting mga letrang kulay ginto ang lumitaw rito. Hindi ko mapigilang mamangha dahil sa nakikita ko ngayon, is this called, magic?

Hinintay ko na mabuo ang liham na nakasaad sa itim na papel, hindi ko parin talaga maiwasang mamangha dahil parang may kakaibang mahika sa papel.

"We are waiting for you to come home Demoiselle" after I read the letter ay ibinalik ko ang tingin ko sa lalaking nagbigay ng liham na ito, and he just vanished.

What the fuck is that?

Follow me on my social media accounts:

Twitter: dwanwella

Instagram: borjadaniella_

Facebook