Ms. Negosyante Meet's Mr. Maniac

Chapter Two

Frank's PoV

I was really shocked when I found the girl I met about 3 days ago at the foundation I was helping since then.




I swear she got me with her beautiful face and body. We guys are attracted of those. Just can't help it.9
I'm not a perv. It's just that I want to know her more. My  whole body's excited to meet her again. I finally known her. She's Eva,one of the people who left behind here.




I feel pity to her. When she said the word "lumaki ako dito" parang kumirot yung puso ko.





"Can we talk?"i asked her.



"Ahmm,sorry may lakad ako e"




"Then,let's  meet  tomorrow?"i asked her again.



After a minute she said yes.



"Can i have your number?"




---

Eva's PoV






"Can i have yout number?"tanong ng lalaking bastos este ni Frank sakin. Bat nya naman kukunin number ko? Para text text kami? Aba ang swerte niya ata. Di basta basta binibigay yung number ano. Pasalamat siya tumutulong siya dito sa bahay amponan kung hindi nako! Di ko talaga ibibigay swear!






"So that I can message you the location" anito. Ahh yun naman pala tetext niya lang pala yung loaction noh ba yan. Kung saan saan na naman pumupunta tong imahinasyon ko.






Inilabas nito yung cellphone niyang Iphone. Hutchangnanay! Ang gara ng cellphone Iphone11.
Habang yung akin cherrymobile lang, price nga lang yun e. May kaibigan din ako non na gustong ibigay sakin yung cp nitong Vivo kaso di ko tinanggap kase ayokong magkaroon ng utang na loob. Yon lang.





"Here, type your number" anito saka binigay sakin yung cp niya tinype ko naman dun yung number ko.




"Mauna na ho ako" ani ko saka nagbow. Hehe respeto lang  pag may time.



---

Frank's PoV




"Mauna na ho ako" pagpapaalam ni Eva. Damn she have a  sexy voice. Just chill buddy it's not time. You know what I mean.



Nilagpasan na ako nito at sinundan ko naman ito ng tingin. The way she wear clothes, just simple yet I am so attractive. I don't know why. But I really loved watching her whole body. What a perv! I'm not like this damn.




After giving all of my gifts to those children in foundation, I drove my way to the most expensive restaurant in the Philippines, where my fiancee want me to meet. I don't like it but I have no choice we rich people are being engaged to our level,which means, rich to rich.


---



Eva's PoV




I found my self walking on the street. Ewan ko ba scam ata yung umorder sakin haish. Ang sabi niyon sa isang coffee shop daw kami magkikita and then yung ending ayun naloko. Wala don.



Lumakad pa ako ng lumakad hanggang sa mapadpad ako sa isang Dibisorya. Nagtingin tingin ng mga gamit na pwedeng bilhin. May isang kwentas na naka-akit ng mga mata ko. Parang antique pwede kong ibigay kay Mother Amy. Total mahilig naman 'yon sa mga antique.




"Manong magkano ho ito?"tanong ko sa tindero.



"Ah yan po ba Maam,  isang daan lang po. Ang totoo niyan galing ito sa aking apo na matagal ng pumanaw. Ipinagbilin niya sakin na ibebenta ko ito sa isang daang presyo. Kaya tinupad ko naman ang binilin nito."ani ng tindero.




"Ahh ganun ho ba? Wag niyo po sanang masamain kung tatanungin kong bat  pumanaw yung apo niyo?"



"Kwinento sakin ng aking Apo na muntikan na raw  siyang masagasaan ng isang sasakyan. Iyak ng iyak yung Apo ko. Lumabas ang isang matandang babae at tinahan siya na wag ng umiyak. Binigyan siya nito ng isang mamahaling kwentas. Kung sakaling ibebenta niya man daw ito ay dapat sa mababang presyo. Dahil binigay lang iyon para sa kanya. At walang dahilan para ibenta niya iyon sa malaking halaga. Dalawang taon ang nakalipas ay nadatnan  namin ang aking Apo na wala ng malay. Sinugod namin siya sa Ospital at doon nalamang may sakit itong Blood Cancer stage four."naiiyak na ani ng tindero.


"Wag niyo nalang hong ipagpatuloy. Patawad po manong"ani ko


"Hindi,okay lang Iha. Isang araw tinawag ako ng aking apo, at ibinilin na  ibebenta ko yung kwentas niya ng isang daang presyo. At tinupad ko naman yung bilin niya sakin. Ang sabi niya ang makakabili ng kwentas na iyon ang siyang makikilala ang pamilya na nagmamay-ari ng Jewelry shop. Hanggang sa dumating yung oras na nawalan na ito ng buhay"





Kinuha ko yong wallet ko sa bag saka kukuha na  sana ng pera nang may biglang kumuha ng wallet  ko sakin at dali dali itong tumakbo.



"Magnanakaw!!"sigaw ko saka hinabol ito. Sobrang rami ng nakaharang na tao kaya nahihirapan akong tumakbo ng  mabilis. Tumakbo pa ako ng tumakbo baka sakaling makita ko pa yung taong nagnakaw ng wallet ko. Nasa wallet ko yung pera ko saka yung mga alahas ko.

Naiiyak na ako kakahanap sa hayop na yon. Pero hindi ko na makita. Masyadong mabilis yung pangyayari di ko na maabutan. Hinihingal na ako.


Bat ba ang malas ko? Ang malas malas ko! Ang tanga tanga ko! Bat ba may ganyang tao pa sa mundo?!

Ang katangi tangi kong pera ninakaw pa! Ano nalang gagawin ko!

Ang malas ko talaga.  Umiiyak na ako habang naglalakad. Sinusuntok ko narin yung sarili ko dahil sa katangahan. Ang gaga ko! Ang malas ko!!!!. HUHU


Maghapon akong umupo sa isang bench ng park. Sa tuwing nalulungkot ako naaalala ko na naman yung mga pinagdaanan ko sa buhay. Ang lumaki ng walang magulang na nag aalalay,nag aalaga, nagpoprotekta at nagmamahal sa anak. Wala ako non! Kaya swerte ka kung meron kang ganiyang kasama sa buhay.

"Hindi madaling walang kasama! HUHU" Hagulhol ko na naman.

Bumuhos ang napakalakas  na ulan.

"Ang malas mo talaga Eva. Naalala ko nong nasa Australia ako lagi akong pinagsasabihan ng mga tao na swerte ako sa buhay. Negosyante. Maganda. Sexy. Pero sa totoo lang isa akong  malas na babae. Pamilya nga wala ako yun ba yung swerte?"umiiyak ani ko.

"BUTI PA YUNG ULAN NAGPAPARAMDAM KAHIT ISA MAN LANG SA ISANG BUWAN! PERO YUNG MAGULANG KO!! HINDI! SANA PINATAY NALANG AKO! NOON PA!" sigaw ko sa kalagitnaan ng ulan.


"ANG MALAS KO!!!! ANG TANGA K--" di ko natapos ang pagsigaw ng biglang kumilat. Syet takot ako sa kilat!!.

Nagstay ako sa isang waiting shed ng school. Gabi na  rin. Chineck ko yung cellphone ko kung anong oras na. Alas syete na ng gabi.

Nakita kong may 69 messages at 10 missed calls. Wow,ngayon lang ako nagkaroon ng napakaraming message saka calls.

Binasa ko yung mga messages.

"Where are u silly?"

Wow silly daw oh. Nahiya ako sino ba toh?


"Ate ako to si Gab2 nagaalala na kami sayo"


"Hi ate si Maria to san kana po ba *pout na emoji*"


"Ate uwi kana po
-gwapo mong patid"


Sa dami rami yun lang yung binasa ko. Naglakad na ako tutal malapit naman na ako samin este sa bahay amponan.


Pumasok na ako at naabutan yung mga bata si Mother Amy... at s-si Frank. Bat siya nandito? Ah so siya yung nag message sakin.


"Hehe kumain na kayu?" awkward na tanong ko pero naka smile parin.

"Hindi pa po ate" ani  Gab2

"Hinintay ka po namin ate"


"Bat ang basa basa nyo po"


Ang dami ng tanong ng mga bata. Walang balak sumagot yung mga  bibig ko. Kaya nagsmile lang ako saglit.

"Kumain na kayo" ani ko.

"Sige po kain karin ate ha"


Tinignan ko si Mother Amy at alam kong magtatanong iyan. Tinignan ko naman yung katabi niyang lalaki, si Frank. Nakatingin din pala to sakin, este sa katawan ko? Bakit may mali ba sa katawan k-ko?

Tinignan ko kung saan yung mata niya nakatingin. Sa mayayaman ko lang namang dibdib! Ang lalaking toh!! Bastosss!!!

Kumuyom yung kamao ko saka sinigahan siya ng mata. Dali dali na akong pumasok sa kwarto kung saan ako pansamantalang natutulog.

Malayo yung Cr kaya nagbihis nlang ako sa kwarto. Saktong pagtanggal ko ng bra ay bumukas yung pinto.

Syet! Nakalimutan kong ilock!!


"We should t-talk" napanga nga ito ng makita niya ako.


Nagulat din ako ng makita ko siya. Agad kong kinuha yung kumot saka dinikit sa katawan ko.


"Manyaaakkkk!!! LABASSSS!!!!!!!!!!"





(A/N: I HOPE U ENJOY😂❤)


(To be continued )