We All Lie

Chapter 7: TOMB

Akira's POV

It's weekend and were going to visit our parents tomb.Bago kami pumunta roon ay magbrebreakfast na muna kami.

"Who cooked this?"tanong ni Zihan habang pinagmamasdan ang mga pagkain na nasa harapan niya.

"E sino pa ba? Syempre si Akira."sagot ni Reign at tiningnan ako.

"Where's Viena? Hindi ba siya kakain?"tanong ko.

"I knocked on her room but she's not answering me.I tried to opened the door but it was locked.She might still sleeping."sagot ni Reign.

"Ah sge. Kumain na kayo diyan. Pupunta lang ako sa taas para gisingin si Viena."paalam ko.

Nagpunta naman ako sa taas and luckily her door is already open kaya pumasok nalang ako ng diretso.

"Viena, I prepared something for our breakfast.Come, let's eat."sabi ko sa kanya.

"I'm not hungry."sagot nito.Tumayo naman siya at nagtungo sa may mirror.

"Are you sure? Come on, I prepared your favorite strawberry juice."

"As far as I know, you're not a deaf. You heard what I just said earlier and I said I'm not hungry."

"Baka naman kasi tinatamad ka lang bumaba.If you want, I'll bring your strawberry juice here."

"I said no, diba? Ang kulit mo rin e. Umalis kana nga lang."

"Fine. I'll leave you."

Nang pababa na ako e naalala ko yung balak namin pagpunta sa puntod ng aming mga magulang kaya bumalik ulit ako sa kwarto ni Viena para ipaalala iyon sa kanya.

"Viena."pagkatok ko dahil nakasara na ito ngayon.

"What?"pagbukas niya ng pinto at bumalik sa higaan niya.

"Bumalik ako para ipaalala sayo na ngayon yung araw ng pagbisita natin sa puntod ng mga magulang natin.If your not going to eat then better wash-up already."sabi ko.

"Hindi ako sasama."mahinahon niyang sabi.

"Hey, what? Bakit naman?"

"Just mind your own business."

"Kung ayaw mo 'kong kasama then say it.We already planned this tapos ngayon ka pa a-ayaw."sabi ko sa kanya.

"This is my life and I can decide for myself kaya 'wag mo kong pakikialaman."

"Alam mo, sobra kana. Just because my father is involved of the airplane crash e itatapon mo na agad yung pinagsamahan natin. You're being unfair."

"You're the one who's unfair! Because of your father I lost my parents,we lost our parents kaya don't expect me to be good at you."sigaw ni Viena at tumulo ang kanyang mga luha."Sabihin na natin na hindi ikaw ang may kasalan pero dahil sa Dad mo nawalan ako ng magulang.Ever since you're the one who knows my longing for my parents."

At dumating naman sina Reign at Viena.

"Both of you, stop it!"saway samin ni Zihan.

"Viena, hindi lang naman ikaw ang nawalan ng magulang kami rin naman.Stop blaming Akira for our parents death because she has nothing to do with it.It's not her fault."sabi ni Reign.

"We already lost our parents tapos ngayon gusto mo rin bang mawala yung samahan natin. Were not just cousins or friends, were sisters.I hope you didn't forget about it."dagdag ni Zihan."If your not going with us then okay just please don't fight."

"If you change your mind, you can still come with us."sabi ko at bumaba na.

Narito na kami ngayon sa puntod ng aming mga magulang.Si Viena naman e hindi na sumama samin.Hindi ko na siya pinilit dahil baka mag-away pa kami ulit.

"Akira, I think, it's better if hayaan mo nalang muna si Viena kasi everytime rin naman na sinusubukan mong makipag-ayos sa kanya e mas lalo siyang nagagalit sayo."sabi ni Reign.

"Oo nga."pagsang-ayon ni Zihan."Isang araw rin ay mare-realize ni Viena yung mga kagagahan niya."

"Tsaka malalaman rin natin kung anong totoong dahilan ng pagkamatay ng mga magulang natin."sabi ko."It may not now but soon."

"But we can't do this if You and Viena keep on fighting over this matter."ani ni Reign.

"Kaya we better do something para magkabati na kayo ni Viena."dagdag ni Zihan.

"Yeah, we will."sabi ko."Will she forgive us?"

"If she really loves us, she will."seryosong sabi ni Reign.

"We just need to pray and believe that her heart will learn to forgive us."dagdag ni Zihan.